Ένας βρετανός φοιτητής δημοσιογραφίας αναδεικνύει μέσω Twitter την υποκρισία των ηγετών που συμμετείχαν στην πορεία του Παρισιού την Κυριακή υπέρ της ελευθερίας του λόγου, μετά την αιματηρή επίθεση στο περιοδικό Charlie Hebdo.
Ο δημοσιογράφος και φοιτητής του London School for Economics (LSE), Ντάνιελ Ουίκαμ (@DanielWickham93) συγκέντρωσε και παρουσίασε στοιχεία για αρκετούς ηγέτες -ανάμεσα τους και ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς- που εντός των τειχών της χώρας τους δεν είναι και οι πλέον φανατικοί υπερασπιστές της ελευθερίας του Τύπου, καθώς κατηγορούνται για λογοκρισία ή διώξεις δημοσιογράφων.
Η παρουσία ηγετών από χώρες στις οποίες εφαρμόζεται λογοκρισία προκάλεσαν εξάλλου και την αντίδραση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα. «Στο όνομα ποιου πράγματος οι εκπρόσωποι καθεστώτων που διώκουν την ελευθερία του Τύπου έρχονται να παρελάσουν στο Παρίσι τιμώντας μία εφημερίδα που υπερασπίσθηκε πάντοτε τα υψηλότερη έννοια της ελευθερίας της έκφρασης;» διερωτάται σε ανακοίνωσή της η οργάνωση.
1) Ο Βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας, ο οποίος πέρυσι καταδίκασε Παλαιστίνιο δημοσιογράφο σε 15 χρόνια καταναγκαστικών έργων.
2) Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, πρωθυπουργός της Τουρκίας που έχει στείλει περισσότερους δημοσιογράφους στη φυλακή από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.
3) Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου πρωθυπουργός του Ισραήλ, του κράτους που σκότωσε επτά δημοσιογράφους στη Γάζα το 2014.
4) Ο υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου Σούκρι, που είχε υπό κράτηση για πάνω από 500 ημέρες τον φωτορεπόρτερ Σαουκάν.
5) Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Λαβρόφ, που πέρυσι φυλάκισε έναν δημοσιογράφο με την κατηγορία της «προσβολής δημοσίου υπαλλήλου».
6) Ο Λαμάμρα, υπουργός Εξωτερικών της Αλγερίας, στην οποία κρατείται ο δημοσιογράφος Αμπντεσάμι Αμπντελάι για 15 μήνες χωρίς την απόδοση κατηγοριών.
7) Ο υπουργός εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, όπου το 2013 ένας δημοσιογράφος κρατήθηκε για ένα μήνα δίχως να έχει το δικαίωμα να επικοινωνήσει με κανέναν.
8) Ο πρωθυπουργός της Τυνησίας Τζομάα, της χώρας που πρόσφατα φυλάκισε τον μπλόγκερ Γιασίν Αγιάν για τρία χρόνια με την κατηγορία της δυσφήμισης του στρατού.
9) Οι πρωθυπουργοί της Γεωργίας και της Βουλγαρίας, χώρες στις οποίες οι δημοσιογράφοι δέχονται συνεχώς επιθέσεις από την αστυνομία.
10) Ο γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ, της χώρας στην οποία η αστυνομία προσήγαγε ακόμη και δημοσιογράφους της Washington Post στο Φέργκιουσον.
11) Ο Αντώνης Σαμαράς, πρωθυπουργός της Ελλάδας, εκεί όπου οι δυνάμεις της αστυνομίας ξυλοκόπησαν και τραυμάτισαν δύο δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης πέρσι τον Ιούνιο.
12) Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ που ακόμη δεν έχει λογοδοτήσει για τον βομβαρδισμό και τη δολοφονία 16 Σέρβων δημοσιογράφων το 1999.
13) Ο πρόεδρος Κεϊτά του Μάλι, εκεί όπου δημοσιογράφοι εξορίζονται από τη χώρα αν καλύψουν γεγονότα παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
14) Ο υπουργός Εξωτερικών του Μπαχρέιν, της χώρας που είναι δεύτερη στην υφήλιο όσον αφορά στις περισσότερες φυλακίσεις δημοσιογράφων κατά κεφαλή.
15) Ο Σεΐχης Μοχάμεντ Μπεν Χαμάντ Μπιν Καλίφα Αλ Θανί του Κατάρ, ο οποίος καταδίκασε έναν άντρα σε 15 χρόνια φυλάκιση γιατί έγραψε ένα ποίημα εναντίον του.
16) Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, ο οποίος το 2013 φυλάκισε πολλούς δημοσιογράφους επειδή τον προσέβαλαν.
17) Ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας, Μίλο Τσεράρ, ο οποίος καταδίκασε σε έξι μήνες φυλάκιση έναν μπλόγκερ για «συκοφαντική δυσφήμηση».
18) Ο Εντα Κένι, πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, εκεί όπου η βλασφημία θεωρείται ποινικό αδίκημα.
19) Η πρωθυπουργός της Πολωνίας, Εύα Κόπατς, η οποία διέταξε την εισβολή σε ένα περιοδικό που διέθετε ηχογραφήσεις που ήταν ντροπιαστικές για το κυβερνών κόμμα της.
20) Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Κάμερον, με διαταγή του οποίου οι αρχές κατέστρεψαν έγγραφα που κατείχε ο Guardian.
21) Ο Σαουδάραβας πρέσβης στη Γαλλία. Οι αρχές της χώρας του μαστίγωσαν δημόσια την περασμένη Παρασκευή τον Ράιφ Μπαντάουι επειδή «προσέβαλε το Ισλάμ».
