1. Η αχίλλειος πτέρνα του Αλέξη Τσίπρα είναι πως ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να απαντήσει στην πιο καίρια ερώτηση: Τι θα γίνει αν η Γερμανία και οι σύμμαχοί της αρνηθούν μια νέα ουσιαστική αναδιαπραγμάτευση; Το μόνο που μας δίνει σαν απάντηση ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως δεν πρόκειται να αρνηθούν την αναδιαπραγμάτευση. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο. Με αυτόν τον τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας παίζει το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας (στο οποίο φαίνεται να πιστεύει) στα ζάρια.
2. Το πιο σοβαρό λάθος του Αντώνη Σαμαρά είναι η άρνησή του να έχει πρόσωπο με πρόσωπο ένα debate με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τη δικαιολογία πως ο τελευταίος τον έχει αποκαλέσει «προδότη». Αυτή η στάση δεν είναι μόνο βαθιά αντιδημοκρατική αλλά και παράλογη. Ο Πρωθυπουργός χάνει την πιο καλή ευκαιρία να θέσει άμεσα και δυναμικά μπρος σε χιλιάδες τηλεθεατές τη μόνη ερώτηση που ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί ή δεν θέλει να απαντήσει. Δηλαδή τι θα γίνει αν οι Μέρκελ / Σόιμπλε αρνηθούν την επαναδιαπραγμάτευση. Υπάρχει μια κραυγαλέα αντινομία μεταξύ της κυβερνητικής έκκλησης για εθνική συμφωνία και της συνεχούς άρνησης του Πρωθυπουργού για άμεση συνομιλία με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.
3. Οσο για τον χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, οι πολιτικές ηγεσίες αυτού του χώρου δεν κατόρθωσαν να συνασπιστούν εκλογικά και έτσι να αμβλύνουν τον κατακερματισμό και την εντεινόμενη πόλωση.
Συμπέρασμα: Οι βασικές εκλογικές στρατηγικές και οι λόγοι των πολιτικών αρχηγών συσκοτίζουν παρά βοηθούν τους ψηφοφόρους να αντιληφθούν τι διακυβεύεται στη χώρα σήμερα. Ακόμα και σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο σοβαρή κοινωνικοοικονομική κρίση της Μεταπολίτευσης, η παλαιοκομματική κουλτούρα καλά κρατεί. Το στενά κομματικό συμφέρον παραμένει απόλυτα κυρίαρχο.
Ο κ. Νίκος Μουζέλης είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στην LSE.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
