Στη Βρετανία από το 1964 (επισήμως) αλλά και από πολύ παλαιότερα (ανεπισήμως) οι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί του Civil Service ξεκινούν επαφές με τα κόμματα της αντιπολίτευσης περίπου έξι μήνες πριν από τις εθνικές εκλογές, ούτως ώστε να τα ενημερώσουν για τις υποθέσεις που χειρίζονται και να καταλάβουν και οι ίδιοι το πώς η πιθανή άνοδος της αντιπολίτευσης στην εξουσία θα άλλαζε την πορεία της κυβέρνησης και των υπουργείων τους. Οι επόμενες εθνικές εκλογές στη Βρετανία θα γίνουν τον Μάιο και η διαδικασία αυτή ήδη ξεκίνησε τον Οκτώβριο που μας πέρασε. Οταν δε στις εκλογές του 2010 υπήρξε αδυναμία συγκρότησης αυτοδύναμης κυβέρνησης, οι κρατικοί λειτουργοί συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις των κομμάτων, ούτως ώστε με το που κλείσει η συμφωνία της συγκυβέρνησης να έχουν έναν πλήρη οδικό χάρτη για όλους τους τομείς της δημόσιας πολιτικής για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Σε λίγες ημέρες έχουμε εθνικές εκλογές. Αμφιβάλλω για το κατά πόσον τα κόμματα –όχι μόνο της αντιπολίτευσης αλλά και της συμπολίτευσης –έχουν έναν λεπτομερή οδικό χάρτη για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλά και για το κατά πόσον οι αυριανοί υπουργοί και υφυπουργοί έχουν αντίληψη του πώς λειτουργεί ο κρατικός μηχανισμός. Ποιες είναι οι πολιτικές τους προτεραιότητες; Ποια είναι η νομοθετική τους ατζέντα; Πότε και με ποιες μεθόδους κοστολόγησαν τις όποιες παροχές και τα όποια μέτρα; Ποια είναι η επιχειρηματολογία που θα αναπτύξουν απέναντι σε εσωτερικούς και διεθνείς παράγοντες;
Πλην του βασικού διλήμματος για τη στάση της επόμενης κυβέρνησης απέναντι στην τρόικα και στις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, δεν έχουμε συζητήσει σχεδόν τίποτε άλλο, για κανέναν τομέα δημόσιας πολιτικής. Ούτε για την έρευνα, ούτε για τα πανεπιστήμια, ούτε για τον πολιτισμό, ούτε για την ανάπτυξη, ούτε για τη μετανάστευση, ούτε για τη θέση της Ελλάδας σε σχέση με τη μελλοντική αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Μέχρι στιγμής η σύντομη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αλλά και η μετά το 2012 αδυναμία των κομμάτων εξουσίας να σχηματίσουν αυτοδύναμες κυβερνήσεις λειτουργούν ως άλλοθι ανευθυνότητας για τα κόμματα, τα οποία δεν αντιμετωπίζουν πίεση, είτε από εμάς τους πολίτες είτε το ένα από το άλλο, για να τοποθετηθούν, να καταθέσουν προτάσεις, να υποσχεθούν ή με άλλα λόγια να εκτεθούν. Αυτό όμως μπορεί να λειτουργήσει και σαν λευκή επιταγή για την όποια επόμενη κυβέρνηση.
Τα τελευταία πέντε χρόνια πολλοί καυτηρίασαν τους περιορισμούς και την επιρροή της τρόικας και των δανειστών στη διακυβέρνηση της χώρας, κατηγορώντας υπουργούς και βουλευτές ότι δεν εξασκούν την κρίση τους. Ωστόσο, δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές τι γνωρίζουμε και τι απαιτούμε από τους υποψήφιους βουλευτές μας, τώρα που μπορούμε να το κάνουμε –τώρα που έχουμε την ισχύ της ψήφου ως πολίτες; Οι ερχόμενες εκλογές δεν είναι ούτε μια επιπόλαια δημοσκόπηση, ούτε ένα μονοσήμαντο δημοψήφισμα. Στις 25 Ιανουαρίου ψηφίζουμε βουλευτές, κόμματα και κυβέρνηση για τέσσερα χρόνια, για όλη τη χώρα, για όλους τους τομείς πολιτικής. Είναι η κορυφαία διαδικασία πολιτικού διαλόγου και δημοκρατικής νομιμοποίησης. Αν κάποιους τους συμφέρει είτε να απαξιώσουν τη διαδικασία αυτή είτε να κρύψουν την πολιτική τους ένδεια, αυτό σίγουρα δεν είναι προς το εθνικό συμφέρον.
Ο κ. Ρωμανός Γεροδήμος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Bournemouth και ιδρυτής του Τομέα Ελληνικής Πολιτικής Επιστήμης της Βρετανικής Εταιρείας Πολιτικών Σπουδών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
