Υπάρχουν ορατές θεμελιώδεις διαφορές ανάμεσα στον κ. Αντ. Σαμαρά και στον κ. Αλ. Τσίπρα; Βεβαίως και υπάρχουν, αλλά στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος με τις αρξάμενες διαδικασίες θα έχουμε εκλογές τέλη Ιανουαρίου. Με τη συγκρότηση της νέας κυβερνήσεως περί της αρχές Φεβρουαρίου, την εκλογή του Προέδρου από το νέο Κοινοβούλιο και την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβερνήσεως στη Βουλή ολοκληρώνεται, υποτίθεται, ο κύκλος των κρίσιμων ημερών.
Τα πανηγύρια των νικητών και η γκρίνια των ηττημένων είναι τα χαρακτηριστικά συνήθως κάθε μετεκλογικής περιόδου. Στην παρούσα περίπτωση η συνέχεια προοιωνίζεται διαφορετική.
Το διακύβευμα των εκλογών είναι η σχέση μας με την Ευρώπη. Και τα δύο κόμματα που κυρίως διεκδικούν την εξουσία επιβεβαιώνουν με κάθε ευκαιρία τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό τους. Και χαρακτηρίζουν τη συμμετοχή στο ευρώ ως όρο sine qua non για την ανάπτυξη και το μέλλον της χώρας μας. Οι σχέσεις με την Ευρώπη σκιάζονται από τις γνωστές «περιπέτειες» με το περιβόητο Μνημόνιο και τις απαιτήσεις των δανειστών μας, οι οποίες ήδη κατέληξαν σε αδιέξοδο το οποίο θα κληθεί να διαχειρισθεί η νέα κυβέρνηση.
Αν τα όσα συμβαίνουν ακόμη και προσφάτως με τις κατηγορίες που χωρίζουν τους Ελληνες σε μνημονιακούς και το αντίστροφο υποδηλώνουν τη συνέχεια, το μέλλον εμφανίζεται ζοφερό.
Τα δύο μεγάλα κόμματα δεν τα χωρίζουν αξεπέραστα ποτάμια. Το λογικό θα ήταν να συμφωνήσουν σε μια κοινή πολιτική απέναντι στους διεθνείς σαράφηδες.
Η συνεννόηση για μια κοινή πολιτική της μετεκλογικής Ελλάδας είναι απαραίτητη, θα πρέπει να είναι αυτονόητη και η συνεργασία και των δύο μεγάλων κομμάτων στην περίπτωση που δεν θα υπάρξει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
