Βέρνη
Οποιος επισκεφθεί από τώρα ως και τα μέσα Μαρτίου την ελβετική πρωτεύουσα θα αντικρίσει πάνω από τους μεγαλοπρεπείς ιωνικούς κίονες του μουσείου μια εντυπωσιακή φωτεινή επιγραφή με τις λέξεις Vedo Dove Devo. «Βλέπω εκεί που πρέπει» είναι το εμβληματικό μήνυμα που συνοψίζει το πιστεύω και τη δουλειά του Νάκη Παναγιωτίδη, στον οποίο το Kunstmuseum της Βέρνης αφιερώνει μια μεγάλη αναδρομική έκθεση με 76 έργα.
Ο ζωγράφος, γλύπτης και φωτογράφος Νάκης Παναγιωτίδης γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα. Αφού σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Τουρίνο και Καλές Τέχνες και Κινηματογράφο στη Ρώμη, εγκαταστάθηκε από το 1973 στην Ελβετία, όπου θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους καλλιτέχνες και βασικός εκπρόσωπος της arte povera.
Η τελευταία του αυτή έκθεση είναι ένας μαγευτικός περίπατος σε επτά αίθουσες, που ξεκινά από τη σημερινή του δουλειά και καταλήγει στα πρώτα του έργα, σαράντα χρόνια πίσω. Στην πορεία, μπορεί οι μορφές και τα υλικά να αλλάζουν, όχι όμως ο στόχος, που παραμένει πιστά ο ίδιος: να μας φανερωθεί μέσα από μια συμπτωματική, φαινομενικά ασήμαντη εικόνα της καθημερινότητας ό,τι είναι διαχρονικό και θεμελιώδες ώστε το αρχικά αόρατο να μας γίνει ορατό.
Ολα τα έργα –γλυπτά, ζωγραφική, κατασκευές, φωτογραφίες –απομονώνουν εκείνη τη μοναδική στιγμή όπου οι αντιθέσεις, όπως η άμπωτις και η παλίρροια, η ανάταση και η πτώση, η εισπνοή και η εκπνοή, η νύχτα και η μέρα, η ζωή και ο θάνατος, βρίσκονται σε στιγμή ισορροπίας. Η πέτρα, το σίδερο, η ψάθα, οι λαμπτήρες, ο χαλκός, υλικά πότε ανακυκλώσιμα και πότε αιώνια, ταπεινά αντικείμενα του περιβάλλοντος της καθημερινότητάς μας, μεταμορφώνονται σε στοιχεία αυτοσχεδιασμού και έμπνευσης που έχει συχνά τις ρίζες της στη φιλοσοφία και στη μυθολογία του τόπου μας. Ο Προμηθέας και ο Οιδίποδας είναι παρόντες σε πρωτοπόρες μεικτές συνθέσεις όπως το «Ladri di luce» ή οι «Θήβες», που μεταφέρουν διαχρονικά μηνύματα κοινωνικής δικαιοσύνης και πνευματικής ελευθερίας.
Η ευρηματική και ευαίσθητη στη δύναμή της τέχνη του Παναγιωτίδη είναι μια συνεχής κίνηση, μια αδιάκοπη μεταμόρφωση, όπου τα γήινα υλικά, το νερό και το φως συνδέονται άμεσα με τη ζωή. Ισως η αγαπημένη του Σέριφος, όπου εργάζεται τα καλοκαίρια, να μην είναι άμοιρη σε αυτό.
Τα έργα συμπληρώνουν μια υπέροχη ημίωρη ταινία του Thierry Spitzer που προβάλλεται στο μουσείο και ένας πολύ ωραίος έγχρωμος κατάλογος 312 σελίδων με τίτλο «Βλέποντας το αόρατο». Τον Απρίλιο η έκθεση θα φιλοξενηθεί στο MACRO, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Ρώμης, και το φθινόπωρο θα παρουσιαστεί από τη Hess Collection στη Napa της Καλιφόρνιας.
Ο κ. Τάσος Κριεκούκης είναι πρέσβης επί τιμή.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
