Το DNA μπορεί να επιβιώσει σε μια βόλτα στο Διάστημα και πίσω στη Γη!
Το αναπάντεχο αυτό εύρημα αυξάνει τις πιθανότητες να εισέρχονται στη Γη από το διάστημα εξωγήινα μόρια.
Λειτουργικά δείγματα μετά από διαστημική πτήση 13 λεπτών
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης στην Ελβετία τοποθέτησαν δείγματα DNA στο εξωτερικό μέρος ενός πυραύλου TEXUS-49. Όπως είδαν, τα δείγματα παρέμειναν λειτουργικά μετά από μια σύντομη υποτροχιακή πτήση 13 λεπτών στην οποία οι θερμοκρασίες ξεπερνούσαν τους 1.000 βαθμούς Κελσίου.
«Μείναμε έκπληκτοι. Τα ευρήματα μας έκαναν να ανησυχήσουμε λίγο σχετικά με την πιθανότητα επιμόλυνσης των διαστημοπλοίων αλλά και των σημείων προσεδάφισης με γήινο DNA» ανέφερε η Κόρα Θίελ, μοριακή βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «PLoS ONE».
Η δρ Θίελ διεξήγαγε το πείραμα σε συνεργασία με τον Ολιβερ Ούλριχ, βιοχημικό του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης αλλά και του Πανεπιστημίου του Μαγδεβούργου στη Γερμανία.
Οι ερευνητές τοποθέτησαν αρχικώς DNA εντός του χώρου του ωφέλιμου φορτίου του πυραύλου ο οποίος ήταν έτοιμος να εκτοξευθεί από το Διαστημικό Κέντρο Esrange στην Κιρούνα της βόρειας Σουηδίας προκειμένου να μελετηθεί η επίδραση της έλλειψης βαρύτητας στο γενετικό υλικό και στην ικανότητα λειτουργίας του.
Δείγματα και στο εξωτερικό μέρος του πυραύλου
Κατά τις προετοιμασίες πριν την εκτόξευση οι επιστήμονες αποφάσισαν να τοποθετήσουν δείγματα DNA και στο εξωτερικό μέρος του πυραύλου – τόσο στο εξωτερικό μέρος της θυρίδας του φορτίου όσο και στις αυλακώσεις που έχουν τα κεφάλια από τις βίδες.
Όταν ο πύραυλος επέστρεψε οι ερευνητές εντόπισαν τουλάχιστον ένα μικρό τμήμα DNA στα εξωτερικά σημεία. Oπως είδαν, σχεδόν το ένα τρίτο του DNA που είχε ταξιδέψει στο Διάστημα συνέχιζε να είναι λειτουργικό.
Πλασμιδικό DNA ταξίδεψε στο Διάστημα
Σημειώνεται ότι το DNA που χρησιμοποιήθηκε στο πείραμα δεν ήταν χρωμοσωμικό όπως αυτό που διαθέτουν οι άνθρωποι και οι περισσότεροι άλλοι ζωντανοί οργανισμοί. Ηταν πλασμιδικό, το οποίο διαθέτουν ορισμένα βακτήρια και λειτουργεί ελαφρώς διαφορετικά από το χρωμοσωμικό DNA – το πλασμιδικό DNA είναι περίπου 10 φορές μικρότερο από το βακτηριακό χρωμοσωμικό DNA, εξήγησε ο δρ Ούλριχ.
Ο ερευνητής τόνισε ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς θα αντιδράσουν τα μεγάλα μόρια χρωμοσωμικού DNA υπό τις ίδιες συνθήκες. «Κάτι τέτοιο πρέπει να διερευνηθεί στο πλαίσιο ξεχωριστού πειράματος. Ωστόσο εκτιμούμε ότι τα μικρά μόρια πλασμιδικού DNA πιθανότατα είναι πιο ανθεκτικά στις συνθήκες επανεισόδου στη γήινη ατμόσφαιρα σε σύγκριση με το χρωμοσωμικό DNA».
