Εχουμε λοιπόν έναν συνταξιούχο που ζει με τον μειωμένο μισθό του και προσπαθεί να αντεπεξέλθει στις αυξημένες φορολογικές επιβαρύνσεις. Λένε λοιπόν οι φωστήρες της τρόικας ότι η οικονομία θα σωθεί εάν μειωθεί κι άλλο η σύνταξή του. Προσοχή, η είδηση δεν είναι προπέρσινη. Πρόκειται για ευχολόγιο του Νοεμβρίου 2014.
Πρόκειται για προτάσεις που επαναλαμβάνονται αν όχι αυτούσιες, τουλάχιστον με το ίδιο μοτίβο. Οι μικρότερες συντάξεις, οι μειωμένοι μισθοί είναι η σημαία. Και απολύσεις. Και μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό. Υποσημείωση: όπου η τρόικα αρθρώνει τη λέξη «μεταρρύθμιση», κάτι κακό συμβαίνει στους πολίτες.
Ας δούμε τι ακριβώς ζητούν οι δανειστές. Νέο μισθολόγιο. Κομμένα τα χιλιάρικα και οι τρυφηλότητες. Να ξεκουμπιστούν 5.500 υπάλληλοι, όχι επειδή περισσεύουν(έχουν αδειάσει οι υπηρεσίες) αλλά επειδή δεν βγαίνουν τα νούμερα. Νέο ασφαλιστικό δηλαδή τσιφουτιές του τύπου «6 ευρώ για παπ τεστ». Η γενική υπόσχεση όμως είναι ότι θα υπάρξουν ελαφρύνσεις στα φορολογικά. Οι εκατό δόσεις δεν είναι ελάφρυνση, είναι διευθέτηση δια της επιμήκυνσης.
Τι λέει επ’ αυτών ο Γκίκας Χαρδούβελης; Ο υπουργός Οικονομικών λέει ότι δεν θα υπάρξει δημοσιονομικό κενό το 2015. Κατέθεσε τον προϋπολογισμό, τα μέτρησε από εδώ, τα μέτρησε από εκεί και λέει ότι τα νούμερα βγαίνουν. Οι δανειστές αντιθέτως προβλέπουν τρύπα: θα λείπουν 3,5 δισ. ευρώ στη χειρότερη, 1 δισ. ευρώ στην καλύτερη. Ας μην σταθούμε στην επικαιρότητα, στο «θα έρθουν, δεν θα έρθουν» των διαπραγματεύσεων. Η μεγάλη εικόνα βρίσκεται σε μια φράση του υπουργού: «η κυβέρνηση εφαρμόζει το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής με στόχο την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας μας και την παραμονή της στην ευρωζώνη».
Ναι, όπως το διαβάσατε. «Την παραμονή στην ευρωζώνη». Δηλαδή επιστροφή στο σημείο εκκίνησης. Δηλαδή τόσες περικοπές, τόσες φορολογικές επιβαρύνσεις και η οικονομία βρίσκεται και πάλι στο ζερό. Πέντε χρόνια σκληρών μέτρων δεν έχουν φέρει μια ισορροπία. Πέντε χρόνια με ελάχιστες επενδύσεις λόγω ασταθούς περιβάλλοντος_ ποιος άραγε θα ρίσκαρε κεφάλαια εάν δεν ξέρει πώς θα φορολογείται σε δυο χρόνια; Πέντε χρόνια χωρίς ρυθμίσεις που να ενθαρρύνουν την πρωτοβουλία: το κράτος συνεχίζει να βάζει τρικλοποδιές σε οποιαδήποτε επιχειρηματική πρωτοβουλία. Η γραφειοκρατία είναι ακόμη εδώ και λειτουργεί ως τροχοπέδη.
Η απάντηση στους άνωθεν προβληματισμούς είναι άγρια: να μειωθούν ακόμη περισσότερο οι μισθοί, να καθιερωθεί εθνική σύνταξη των 400 ευρώ. Η παραγωγικότητα παραμένει στο περιθώριο, σαν να μην θέλουμε να βγούμε από την κρίση, σαν να μην καταλαβαίνουμε ότι τα μέτρα πάνω στα προηγούμενα μέτρα απλά κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Πίσω από αυτά υπάρχει μια λογική: άντε να βγει κι αυτός ο μήνας.
