Η Στέισι Κεντ ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των αμερικανίδων τραγουδιστριών που τα έφερε η τύχη να κάνουν καριέρα και να βρουν καλλιτεχνική θαλπωρή στην Ευρώπη. Δεν μετακόμισε στη Βρετανία για τους λόγους που κατέφυγαν στο παρελθόν σπουδαία ονόματα όπως η Τζοζεφίν Μπέικερ και η Νίνα Σιμόν ή ακόμη πιο πρόσφατα η Ντι Ντι Μπριτζγουότερ στο Παρίσι. Τελειώνοντας το κολλέγιο στη Νέα Υόρκη άρχισε σπουδές το Guildhall του Λονδίνου όπου και γνώρισε τον μετέπειτα συνεργάτη και σύζυγό της, τον σαξοφωνίστα Τζιμ Τόλμινσον.
Η εμφάνισή της στο Gazarte την βρίσκει στο πιο ώριμο ίσως στάδιο της καριέρας της με μία δεκάδα εξαιρετικών και στην χειρότερη περίπτωση άκρως ενδιαφέροντων άλμπουμ και έχει καταφέρει να διακριθεί με τη ζεστή και κρυστάλινη φωνή της ως μία από τις πιο σημαντικές λευκές τζαζ τραγουδίστριες των τελευταίων χρόνων. Συμβόλαιο στην αγαπημένη εταιρία Blue Note και άλμπουμ όπως τα «Breakfast On The Morning Tram», «Raconte-moi» και το πρόσφατο «The Changing Lights» ή ακόμη η συνεργασία του ιαπωνικής καταγωγής βρετανού συγγραφέα Κάζουο Ισιγκούρο σε κάποια από τα τραγούδια της συνθέτουν ένα προφίλ αρκετά κοντά στα πρότυπα του παρελθόντος. Η Στέσι Κεντ μίλησε στο ΒΗΜΑ λίγες ημέρες προτού επισκεφθεί την Αθήνα.
Πολύ συχνά σας συγκρίνουν με πολύ σπουδαίες τραγουδίστριες του παρελθόντος όπως η Μπίλι Χολιντέι. Πως αντιδράτε σε αυτό;
– Οι συγκρίσεις αυτές χωρίς αμφιβολία είναι κολακευτικές. Οι μεγάλες τραγουδίστριες έχουν έναν τρόπο να επικοινωνούν τα συναισθήματά τους μέσα από ένα τραγούδι. Εάν μπορώ να το κάνω αυτό, θα είμαι πολύ ευτυχισμένη.
Όταν αρχίσατε να τραγουδάτε τζαζ είχατε τον φόβο ότι αυτό το είδος «ανήκει» στις μαύρες τραγουδίστριες;
– Όχι. Η τζαζ είναι η μουσική που γεννήθηκε από το διάλογο ανάμεσα σε διαφορετικές κουλτούρες. Μαύροι και λευκοί, άντρες και γυναίκες. Δεν ανήκει αποκλειστικά σε καμία κουλτούρα χωρίς σύνορα.
Νιώθετε καμιά φορά ότι χτίζετε ένα κοινό για την τζαζ;
– Ξέρω, γιατί μου το έχουν πει και πολλοί θαυμαστές μου, ότι ανακάλυψαν τη τζαζ γενικότερα μέσα από τη μουσική μου. Μου αρέσουν όλα τα είδη μουσικής και έτσι δεν συνηγορώ συνειδητά υπέρ της τζαζ αλλά αν η μουσική μου, ανοίγει πόρτες σε ακροατές για να ακούσουν περισσότερη μουσική, αυτό σίγουρα είναι ένα καλό πράγμα.
Προέρχεστε από μία οικογένεια με παράδοση στο τραγούδι;
– Τραγουδώ από τότε που με θυμάμαι αλλά όχι η οικογένειά μου δεν ήταν δοσμένη στο τραγούδι.
Γυρνώντας τον κόσμο από μικρό παιδί σας βοήθησε να εξελίξετε την τέχνη σας;
– Οπωσδήποτε έχω μία ευρεία εικόνα του κόσμου και αυτό φαίνεται στην μουσική μου. Μιλώ γαλλικά, πορτογαλικά, ιταλικά και γερμανικά και έχω ταξιδέψει πάρα πολύ. Τραγουδώ εξίσου καλά γαλλικά και πορτογαλικά και έτσι η ιδέα του ταξιδιού «ενημερώνει» την μουσική μου κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Γιατί πιστεύετε ότι έχετε μεγαλύτερη δημοτικότητα στη Βρετανία ως αμερικανίδα τραγουδίστρια που είστε;
– Πραγματικά δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Υπάρχει ιστορικό αμερικανίδων τραγουδιστριών που γνωρίζουν επιτυχία στη Βρετανία, για παράδειγμα η Μάριον Μοντγκόμερι, που ήταν και φίλη. Αλλά επειδή ταξιδεύω συχνά σε ολόκληρο τον κόσμο και βρίσκω συγγενικά σκεπτόμενους ανθρώπους και αντιλαμβάνομαι πόσο η μουσική μας ενώνει, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Αυτή τη χρονιά στο πλαίσιο της περιοδείας «The Changing Lights» έχω βρεθεί σε 30 χώρες και ακόμη συνεχίζουμε. Με συναρπάζει ακόμη το πόσο συνδεδεμένοι νιώθουμε ο ένας με τον άλλον μέσα από τη μουσική. Είναι μία ανθρώπινη συνθήκη που με εκπλήσσει πάντα. Και πάλι χωρίς σύνορα…
Ακούω πολλές φολκ αναφορές στη μουσική σας…
– Ευχαριστώ. Ακουγα πολύ φολκ μουσική μεγαλώνοντας. Ακόμη αγαπώ πολύ τη φολκ και την κάντρι (Ο Γουίλι Νέλσον είναι ένας από τους ήρωές μου) και ζώντας στο Κολοράντο όπως εγώ, ακούω πολύ φολκ μουσική. Ο Τζον Ντένβερ ήταν ντόπιος στην γειτονιά μου και μεγάλωσα με αυτή την αίσθηση, Συνδέομαι με το αφηγηματικό στυλ της φολκ μουσικής. Θεωρώ πως είμαι τόσο παραμυθάς όσο και τραγουδίστρια.
Τι θυμάστε ως το πιο κρίσιμο σημείο στη ζωής ώστε να πείτε «θέλω να γίνω τραγουδίστρια»;
– Θυμάμαι να ακούω τον Λούι Αμστρονγκ να τραγουδά το «Stardust» όταν ήμουν παιδί. Δεν ήξερα τότε πως αυτό ονομαζόταν τζαζ αλλά σίγουρα με έκανε να θέλω να έχω μια μουσική ζωή.
Η συνεργασία σας με τον σύζυγό σας και σαξοφωνίστα Τζιμ Τόμλινσον αποδείχτηκε ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες σχέσεις στην σύγχρονη τζαζ. Πως δουλεύετε με αυτόν;
– Είμαι με τον Τζιμ 24 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα. Ταξιδεύουμε και δουλεύουμε μαζί ασταμάτητα. Όταν δεν δουλεύουμε ξοδεύουμε και πάλι όλο το χρόνο μας μαζί. Και το κάνουμε επειδή μας αρέσει να είμαστε μαζί, αγαπάμε τα ίδια πράγματα και απολαμβάνουμε ο ένας την παρέα του άλλου. Μουσικά η εμπειρία είναι υπέροχη, μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος και είναι ένας συνεχής διάλογος.
Πως αισθάνεστε όταν ερμηνεύετε ένα σύγχρονο τραγούδι αμέσως μετά από ένα αμερικανικό κλασικό;
– Πολύ φυσικά. Επιλέγω κλασικά τραγούδια αξεπέραστα στο χρόνο και μία ποιότητα παγκοσμίου βεληνεκούς και τα τραγούδια που γράφουμε ο Τζιμ και εγώ πιστεύω έχουν την ίδια ποιότητα. Εάν τραγουδάς για την αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων, είναι ένα αξεπέραστο θέμα.
Τι θέλατε να είστε αν όχι τραγουδίστρια;
– Να είμαι τραγουδίστρια! Αυτό ήθελα πάντα!
Ως τραγουδίστρια αισθάνεστε την ανάγκη να δείξετε ενδιαφέρον για όσα συμβαίνουν γύρω σας σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο;
– Τα θέματα που τραγουδώ διαπερνούν τα κοινωνικά, εθνικά και πολιτικά σύνορα. Τραγουδώ για ο,τι ενώνει τους ανθρώπους: την ελπίδα, την αγάπη, τον πόνο και την απώλεια. Τραγουδώ για ανθρώπινες καταστάσεις, και μπαίνω στο συναίσθημα και την έκφραση του ανθρώπινου συναισθήματος σε όλες τις φόρμες του. Είμαι τυχερή ώστε να έχω σκέψεις και συναισθήματα που μπορώ να εκφράσω μέσα από τη μουσική και το τραγούδι μου.
Ποιο είναι το άλμπουμ σας για το οποίο αισθάνεστε περισσότερο υπερήφανη και γιατί;
– Πρέπει να πω το «The Changing Lights». Είναι το άλμπουμ που εκφράζει πιο ολοκληρωμένα και επιτυχημένα εμένα την περίοδο που το έκανα. Εχει πολύ μεγάλη σχέση με την ευαισθησία μου και μου αρέσει να τραβώ τους ακροατές μου προς τα εκεί. Αγάπησα αυτό το άλμπουμ και την περιοδεία του περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο.
Τι θα δούμε στο Gazarte;
– Θα είναι η πρώτη μου φορά στην Αθήνα και έτσι θα παρουσιάσω το «The Changing Lights» αν και πάντα γίνονται δεκτές οι παραγγελίες από άλλες δουλειές. Μου αρέσει το γλυκό καλωσόρισμα των θαυμαστών μέσα από το facebook που επιχειρούν να με πλησιάσουν πριν από κάθε συναυλία. Ανυπομονώ να μοιραστώ μία μουσική νύχτα μαζί τους!
Info:
Στέισι Κεντ Κυριακή 16 Νοεμβρίου
Gazarte, Βουτάδων 32-34, Γκάζι
Ώρα έναρξης: 21.00
Τιμές εισιτηρίων:
Προπώληση: A ζώνη: 45€ | Β ζώνη: 35€ | Όρθιοι: €20
Ταμείο:A ζώνη: 48€ | Β ζώνη: 38€| Όρθιοι: €23
