Βαθμολογία: 5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη
«Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει» («Kill the messenger», ΗΠΑ, 2014) του Μάικλ Κουέστα, με τους Τζέρεμι Ρένερ, Αντι Γκαρσία, Μπάρι Πέπερ, Παθ Βέγκα
Η αληθινή ιστορία του βραβευμένου με Πούλιτζερ Αμερικανού δημοσιογράφου, Γκάρι Γουέμπ, η οποία είχε τραγική κατάληξη το 2004 με τον θάνατό του, τροφοδοτεί μια ταινία που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα «σκεπτόμενου Χόλιγουντ». Το φιλμ επιστρέφει στο σκάνδαλο της ανάμειξης της Αμερικανικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών με τους λαθρέμπορους κοκαΐνης της Κεντρικής Αμερικής (1996) το οποίο αποκάλυψε ο Γουέμπ στο άρθρο του με τίτλο «Σκοτεινή συμμαχία» που δημοσιεύθηκε στην San Jose Mercury News. Πέρα όμως από την εξιστόρηση των ιδίων των γεγονότων που δίνουν υλικό για ένα πολιτικό θρίλερ αξιώσεων, η ταινία, όπως και το «Ολοι οι άνθρωποι του Προέδρου» του Αλαν Πάκουλα (Υπόθεση Γουότεργκειτ) είναι μια μελέτη πάνω στο τίμημα που είναι αναγκασμένος να πληρώσει κάθε δημοσιογράφος που θέλει να κάνει σωστά την δουλειά του.
Μόνος και αβοήθητος, ο Γουέμπ (Τζέρεμι Ρένερ) βγάζει στο φως την αλήθεια αλλά αυτό θα σημάνει την αρχή του τέλους του. Ολοι θα στραφούν εναντίον του και όταν λέμε όλοι, όλοι. Οχι μόνον από τις ίδιες τις μυστικές υπηρεσίες από τις οποίες περιμένεις φυσικά μια τέτοια αντίδραση αλλά και από τους συναδέλφους του στις μεγάλες εφημερίδες που θα προσπαθήσουν να τον βγάλουν από τρελό μέχρι μέθυσο και σεξουαλικά διεστραμμένο (η ταινία κατονομάζει τους Times του Λος Αντζελες και της Νέας Υόρκης).
Ακόμα και η μικρή, «οικογενειακή» εφημερίδα που τον έχει στηρίξει, του κλείνει την πόρτα στα μούτρα όταν βλέπει ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει επικίνδυνα από τον έλεγχό της. Την ίδια άρνηση ο Γουέμπ θα βρει _προς στιγμήν_ από την οικογένειά του. Ο Γουέμπ είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση αποδιοπομπαίου τράγου ο οποίος αρνείται να προδώσει τις αξίες του ακόμη και με το πιστόλι στον κρόταφο. Και πάνω του, ο Κουέστα συνδυάζει το πολιτικό θρίλερ με την κοινωνική κριτική σε ένα σύνολο κάτι παραπάνω από αξιοπρεπές.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ODEON ΟΠΕΡΑ – ΑΕΛΛΩ – NANA – ΚΗΦΙΣΙΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: VILLAGE COSMOS –ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ
«Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του» («En duva satt pa en gren och funderade pa tillvaron», Σουηδία/ Γαλλία/ Γερμανία/ Νορβηγία, 2014) του Ρόι Αντερσον, με τους Χόλγκερ Αντερσον, Νιλς Γουέστμπλομ
Η βραβευμένη με τον εφετινό Χρυσό Λέοντα στο φεστιβάλ κινηματογράφου Βενετίας είναι η ταινία με την οποία ο σουηδός σκηνοθέτης Ρόι Αντερσον ολοκληρώνει την τριλογία του «να είσαι ανθρώπινο πλάσμα» (άρχισε με τα «Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο» και συνεχίστηκε με το «Εσείς οι ζωντανοί»). Οπως και οι δύο προηγούμενες αυτές ταινίες, το «Περιστέρι» είναι μια ευφάνταστη εκκεντρικότητα που μπορεί να συναρπάσει: χωρίς συγκεκριμένη ιστορία, με αλληλένδετα μεταξύ τους «σκετς», με «γκρίζους» ανθρώπους που θυμίζουν μαριονέτες και με παράξενες ιδέες που βάζουν στο ίδιο χωνί το παρελθόν και το παρόν της Σουηδίας.
Στο «Περιστέρι», για παράδειγμα, βλέπουμε δύο πλανόδιους πωλητές αντικειμένων που υποτίθεται ότι προκαλούν γέλιο (δόντια βρικόλακα, σακούλες γέλιου, μια μάσκα) να προκαλούν ακριβώς το αντίθετο: τρόμο. Μια ηλικιωμένη γυναίκα ξαπλωμένη στο κρεβάτι του θανάτου βαστά σφιχτά την τσάντα της γεμάτη κοσμήματα και χρυσό, την οποία οι (επίσης ηλικιωμένοι) γιοι της προσπαθούν να πάρουν. Η γυναίκα είναι αναίσθητη αλλά όταν ακουμπούν την τσάντα της ξαφνικά φωνάζει. Πάνω σε αυτό το μοτίβο κινείται όλη η ταινία, γεμάτη από παγωμένα πλάνα στημένα με αξιοθαύμαστο τρόπο.
Εικόνες που παραπέμπουν σε γερμανούς ζωγράφους όπως ο Οτο Ντιξ και ο Γκέοργκ Σουλτζ (που ανήκουν στις επιρροές του Αντερσον) καθηλώνουν τον θεατή και ο Αντερσον αγγίζει ακόμη και τα όρια του σουρεαλισμού όταν ο βασιλιάς Κάρολος ο 12ος της Σουηδίας μπαίνει σε ένα μπαρ με το άλογό του και ζητεί νερό. Ο στρατός του είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τον Μεγάλο Πέτρο και φυσικά να ηττηθεί… Καταλήγει σε έναν σουρεαλιστικό χορό ποικίλων συναισθηματικών αποχρώσεων που προσωπικά με καθήλωσε παρότι σε αρκετά σημεία δείχνει «περίσσευμα» των δύο προηγούμενων ταινιών του σκηνοθέτη.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΥ – ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΟΛΥΜΠΙΟΝ
Επισης στις αίθουσες
>Οι «Δυο ανάσες» («Respire», Γαλλία, 2014) της ηθοποιού Μελανί Λοράν («Αδωξοι μπάσταρδη»), δεύτερη προσπάθειά της στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους, καταπιάνεται με ένα πολύ σοβαρό θέμα: την «αρρωστημένη» σχέση εξάρτησης ανάμεσα σε δυο έφηβες φίλες (Ζοζεφίν Ζαπί, Λου Ντε Λαζ), η κατάληξη της οποίας παραμένει αίνιγμα ως το τελευταίο πεντάλεπτο. Ωστόσο, παρά το αβανταδόρικο θέμα τους –το οποίο ο Αμπντελατίφ Κεσίς χειρίστηκε πολύ πιο έξυπνα (και πονηρά) στη «Ζωή της Αντέλ» –οι «Δυο ανάσες» είναι κλασική περίπτωση ταινίας στην οποία ουσιαστικά τίποτε δεν γίνεται, ώσπου κάτι… γίνεται. Και αυτό το «κάτι» θα συμβεί προς το τέλος και ενώ η ταινία θα έχει κουράσει με την ακατάσχετη φλυαρία ανθρώπων που συν τοις άλλοις μιλούν τόσο σιγά –ίσα που ακούγονται.
Βαθμολογία: 1 ½
ΑΘΗΝΑ: EMΠΑΣΥ – ΝΙΡΒΑΝΑ – AΤΛΑΝΤΙΣ ΔΑΦΝΗ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ
>Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Νταβίντ Γκρόσμαν (έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Καστανιώτη) το «Παιδί Ζιγκ Ζαγκ» («Zig Zag Kid», Γαλλία/ Ολλανδία/ Αγγλία/ Ισπανία, 2012) του φλαμανδού σκηνοθέτη Βίνσεντ Μπαλ είναι μια ανάλαφρη περιπέτεια που παρακολουθεί την πορεία ενός παιδιού (Τόμας Σιμόν) που θέλει να μοιάσει με τον αστυνομικό πατέρα του, γεγονός που θα τον οδηγήσει σε έναν κόσμο γεμάτο μεταμφιέσεις, ανθρωποκυνηγητά, γαλλικά τραγούδια και μια μυστηριώδη γυναίκα που θα διαμορφώσει για πάντα τη ζωή του. Συμπρωταγωνιστεί η Ιζαμπέλα Ροσελίνι.
Βαθμολογία: –
ΑΘΗΝΑ: ΑΛΚΥΟΝΙΣ –ΤΙΤΑΝΙΑ
>Αφού τον χορτάσαμε πάνω σε μια σκούπα να πετάει και να κάνει μάγια ως Χάρι Πότερ, ο Ντάνιελ Ράντκλιφ βγάζει… κέρατα στη «Μεταμόρφωση» («Horns», ΗΠΑ, 2014) του Αλεξάντρ Αζά όπου υποδύεται έναν νεαρό κατηγορούμενο για τη δολοφονία της κοπέλας του. Τα κέρατα δεν γίνονται ορατά από τους άλλους αλλά έχουν τη μεταφυσική ιδιότητα να εκμαιεύουν ομολογίες για εγκληματικές πράξεις και ο ήρωας θα αποφασίσει να εκμεταλλευτεί αυτή την ιδιότητα και να εκδικηθεί τον πραγματικό ένοχο του εγκλήματος. Η ταινία βασίζεται σε μυθιστόρημα του Τζο Χιλ, ψευδώνυμο του γιου του Στίβεν Κινγκ.
Βαθμολογία: –
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE ΡΕΝΤΗ – ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER IΛION –ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ –ΑΕΛΛΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER MAKEDONIA