Ενα (καλοκαιρινό) φθινοπωρινό βράδυ – όπως τα περισσότερα αυτού του φθινοπώρου – αποφασίσαμε να πιούμε το ποτό μας στην πλατεία Πλαστήρα στο Παγκράτι, σε μια περιοχή όπου μετά τον μαρασμό χρόνων λόγω κρίσης, κάτι φαίνεται να κινείται και να ανθίζει. Ενα τέτοιο παράδειγμα άνθησης είναι το Chelsea Hotel (Αρχιμήδους 1 και Πρόκλου) μας είχαν πει γνωστοί μας, στη γωνία της πλατείας, το οποίο αν και άνοιξε μέσα στο καλοκαίρι έχει ήδη γίνει στέκι για τους κατοίκους της περιοχής και όχι μόνο. Μας πληροφόρησαν όμως και κάτι άλλο: ότι για να βρεις θέση – είτε στον μικρό εσωτερικό χώρο είτε στα σιδερένια τραπεζάκια έξω στο πεζοδρόμιο με τις καρέκλες που έχουν κουρελού για μαξιλαράκι – πρέπει να έχεις κερδίσει το… Τζόκερ! Ετσι, διαλέξαμε μια Δευτέρα ώστε να γλιτώσουμε την πολυκοσμία. Μόλις φθάσαμε όμως καταλάβαμε ότι το Chelsea Hotel (που πήρε το όνομά του από το διάσημο ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης το οποίο, εκτός του ότι έχει γίνει τραγούδι από τον Λέοναρντ Κοέν, είχε φιλοξενήσει πολλές, ξεχωριστές artistic φιγούρες, από τον Μπομπ Ντίλαν και την Πάτι Σμιθ ως τον Ιγκι Ποπ και την Τζάνις Τζόπλιν) δεν έχει καθημερινές και αργίες, δεν έχει μέρες και νύχτες. Είναι πάντα γεμάτο!

Ετσι μετά τη σχετική αναμονή για να βρούμε τραπέζι (με τη βοήθεια πάντως του ευγενέστατου προσωπικού το θέμα τακτοποιήθηκε γρήγορα), καθήσαμε τελικά στον εσωτερικό χώρο, αλλά κοντά στην πόρτα, γεγονός που μας επέτρεπε να χαρούμε τη γλυκιά βραδιά. Υπό τους ήχους καλής jazzy, funky και ροκ μουσικής παραγγείλαμε τα ποτά μας, η Τζιν ρακόμελο το οποίο επιλέγουν πολλοί από τους νεαρούς θαμώνες του μαγαζιού, έτσι για να νιώσει και εκείνη… νεολαία, και η Τόνικ ένα τζιν Bombay με τόνικ (από τα αγαπημένα της ούτως ή άλλως, αλλά και για να τιμήσει την Τζιν). Μαζί με τα ποτά, των οποίων οι τιμές είναι πολύ καλές, κάτι που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το αδιαχώρητο στο μαγαζί (ποτό €5,5 και σπέσιαλ €7, κοκτέιλ €7, ρακόμελο €4, κρασί €4 και μπίρες, οι draft €3-5, μπουκάλι €2,5-4), ήλθαν και φρεσκότατα φιστίκια αλλά και ελίτσες με αγγουράκια. Τα ποτά μας ήταν καλά, αν και το ρακόμελο λίγο δυνατό.

Συζητώντας αλλά και χαζεύοντας γύρω μας τον λιτό αλλά φιλόξενο χώρο με το μωσαϊκό και τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες των διασήμων ενοίκων του αυθεντικού Chelsea Hotel κρεμασμένες στους τοίχους, τελειώσαμε τη βραδιά μας με πολύ καλή διάθεση.

Συμπέρασμα: Το αναβιωμένο Παγκράτι φαίνεται να αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή και για επόμενες… αλκοολούχες επισκέψεις.

*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014.