Κι όμως το δημόσιο μεγάλωσε !

Από τον Μάιο του 2010 που η χώρα υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο έως σήμερα, έχουν περάσει σχεδόν 4,5 δύσκολα χρόνια.

Αυτά τα χρόνια, αν οι πολιτικοί μας ήταν σοβαροί και η κοινωνία έτοιμη, θα τα είχαμε εκμεταλλευτεί για να προωθήσουμε με γοργούς ρυθμούς όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που έχουν προχωρήσει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης αλλά εδώ – είτε λόγω λανθασμένης νοοτροπίας είτε γιατί βόλευε τόσο την κοινωνία όσο και τα κόμματα – καρκινοβατούσαν επί δεκαετίες:

την αλλαγή του ασφαλιστικού ώστε να μην παράγει ελλείμματα, την αναμόρφωση του μισθολογίου του δημοσίου και την κατάργηση των επιδομάτων, την αλλαγή των συνδικαλιστικών προνομίων , το κλείσιμο εκατοντάδων φορέων του κράτους που δεν επιτελούν κανένα απολύτως έργο πέρα από το να βολευτούν «τα δικά μας παιδιά», την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, την απελευθέρωση των επαγγελμάτων κλπ.

Αντ’ αυτού στα 4,5 αυτά χρόνια έγιναν πασαλείμματα παντού – με ευθύνη τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έκανε το παν για να μπλοκάρει τα πάντα – με αποτέλεσμα να προσπαθούμε ,τώρα, στο παρά ένα της ολοκλήρωσης των μνημονίων να κλείσουμε όπως- όπως τις «τρύπες» που έχουν μείνει στα υπεσχημένα προς την τρόικα δίνοντας ,συγχρόνως , νέες δεσμεύσεις για το 2015.

Ασφαλώς μεγάλη ευθύνη για την σημερινή κατάσταση έχει η αξιωματική αντιπολίτευση που αντί να βάλει πλάτη -όπως έκανε η αντιπολίτευση στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία αλλά ακόμη και στην Κύπρο- πόνταρε στον λαϊκισμό και τις εύκολες υποσχέσεις , κομπορρημονώντας ανέξοδα ότι θα κόψει μονομερώς το χρέος, ότι θα σκίσει τα μνημόνια και θα διώξει την τρόικα , ότι θα «χαστουκίσει» την Μέρκελ και θα μοιράσει δισεκατομμύρια ευρώ στους πολίτες από χρήματα που δεν υπάρχουν.

Μεγάλη , όμως, ευθύνη έχουν και τα κυβερνητικά κόμματα . Η ΝΔ αρχικά που για δυο ολόκληρα χρόνια φλέρταρε με τον λαϊκισμό και δεν αναγνώριζε τον μονόδρομο του μνημονίου με αποτέλεσμα να ακρωτηριαστεί πολιτικά. Και στη συνέχεια όλα τα κόμματα της συγκυβέρνησης στη που απέτρεψαν μεν την χρεοκοπία της χώρας ,προστάτευσαν όμως με νύχια και με δόντια – τους «πελάτες» τους- τον δημόσιο τομέα και έριξαν όλο το βάρος της κρίσης στον ιδιωτικό : στα 4,5 αυτά χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν , 1,5 εκατομμύριο πολίτες έχασαν την δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα, ολόκληροι κλάδοι -όπως η οικοδομή- ισοπεδώθηκαν.

Σημειώνω ότι όπως έγραψαν πριν από μερικές βδομάδες στο «Βήμα» ο πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Κ. Γάτσιος και ο οικονομολόγος Δ. Ιωάννου η δαπάνη του δημοσίου ως ποσοστού του ΑΕΠ ήταν 45 % το 2008 και 49 % το 2013 ! Δηλαδή οι δαπάνες του δημοσίου αυξήθηκαν αντί να μειωθούν ως ποσοστό ενός -έστω μικρότερου κατά 25 % – ΑΕΠ…

Παρά τα λάθη όλων , και την αδικαιολόγητα σκληρή στάση της Ευρώπης έναντι της Ελλάδας, η χώρα βρίσκεται σήμερα με πρωτογενή πλεονάσματα και σε πολύ καλύτερη δημοσιονομική κατάσταση από τα περισσότερα κράτη – μέλη της ΕΕ έτοιμη να στηριχτεί επιτέλους ,μόνη της στα πόδια της .

Αρκεί το πολιτικό σύστημα να αντιληφθεί επιτέλους ότι πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων διότι από αυτό εξαρτάται αν τα επόμενα βήματα της Ελλάδας θα είναι μπροστά στην ανάπτυξη και τις καλύτερες μέρες ή πίσω στην ύφεση , την αβεβαιότητα και την περιπέτεια.