Το πανό που κρατούσαν οι δυο νεαροί στο κέντρο της Αθήνας έγραφε: «Ποτέ την Κυριακή! Δεν δουλεύουμε , δεν ψωνίζουμε. Η Κυριακή είναι αργία.Υπογραφή: Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων».
Το να αντιδρούν στο άνοιγμα των μαγαζιών ορισμένες Κυριακές του χρόνου οι οργανώσεις της Εκκλησίας που θεωρούν ότι η Κυριακή είναι αποκλειστικά για να υμνούμε τον Κύριο, το καταλαβαίνω. Όπως και το να διαφωνούν με το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές οι ιδιοκτήτες κάποιων μικρών καταστημάτων που φοβούνται ότι δεν θα μπορούν να ανταγωνιστούν τα πολυκαταστήματα και τα Mall. Αλλά να διαδηλώνουν κατά των Κυριακών άνεργοι ή εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις εργασίας με ξεπερνάει – είναι φανερό ότι τα μαγαζιά που θα ανοίγουν κάποιες Κυριακές του έτους θα έχουν μεγαλύτερο τζίρο και ενισχυμένες ανάγκες για περισσότερο προσωπικό .
«Δεν λείπουν ώρες στους καταναλωτές για να ψωνίσουν, τους λείπουν τα χρήματα» λένε όσοι θέλουν κλειστά τα μαγαζιά τις Κυριακές- κι έχουν εν μέρει δίκιο. Ωστόσο είναι σαφές ότι μία τέτοια απελευθέρωση θα αγκαλιαστεί από το καταναλωτικό κοινό και θα δώσει ζωή στην πόλη (όπως έδειξαν ήδη οι πρώτες Kυριακές-πιλότοι), ενώ θα αποτελέσει σημαντικό πόλο έλξης για τους τουρίστες.
Θυμίζω ότι το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές έχει επικρατήσει στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες- με ουσιαστική αντίδραση μόνον των –κατά τόπους- Εκκλησιών ενώ σε ορισμένες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, οι αγορές της Κυριακής είναι συχνά μία οικογενειακή εκδήλωση που συνδυάζει ψώνια, διασκέδαση, φαγητό, κινηματογράφο κλπ.
Είναι ανήκουστο, όμως, σε χώρες σαν την Ελλάδα όπου ο τουρισμός παίζει μεγάλο κυρίαρχο ρόλο στην οικονομία, να μην θεσπίζεται το άνοιγμα των καταστημάτων στις μεγάλες πόλεις τουλάχιστον 20 Κυριακές το χρόνο – και στις τουριστικές περιοχές όλο σχεδόν το χρόνο.
Ο ανεξάρτητος βουλευτής Γρ. Ψαριανός περιέγραφε χuες στον «Βήμα FM» ότι πριν από μερικές Κυριακές έδεσαν στο Γύθειο δύο κρουαζιερόπλοια, και 4.000 τουρίστες έκαναν απόβαση στο λιμάνι. Μέσα σε λίγες ώρες σουβλατζίδικα, τυροπιτάδικά και καφετέριες είχαν ξεπουλήσει αλλά δεν υπήρχε ούτε ένα εμπορικό ανοιχτό για να κάνουν τα ψώνια τους οι τουρίστες. Το ίδιο συμβαίνει και στον Πειραιά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού – προκαλώντας την απορία των τουριστικών πρακτόρων – όταν οι χιλιάδες επιβάτες κρουαζιερόπλοιων αναγκάζονται για να βρουν ένα μαγαζί ανοιχτό και να αγοράσουν έστω ένα σουβενίρ, να φύγουν από τον -κλειστό τις Κυριακές- Πειραιά και να ανέβουν στο Μοναστηράκι!
Προχτές, την Κυριακή του Μαραθωνίου, στον οποίο πήραν μέρος 35.000 άνθρωποι – ανάμεσά τους και περίπου 7.000 ξένοι δρομείς – τα μαγαζιά της Αθήνας δεν άνοιξαν! Το κέντρο πλημμύρισε με κόσμο, όλα τα εστιατόρια, οι ταβέρνες και οι καφετέριες δούλεψαν σαν να ήταν μέρες γιορτών, τα ξενοδοχεία εκτιμάται ότι έκαναν τζίρο γύρω στα 12 εκατομμύρια ευρώ, αλλά τα εμπορικά της Ερμού και του Κολωνακίου που δεν έχουν καταφέρει ακόμη να ανακάμψουν από την κρίση – παρέμειναν κλειστά.
Σε μια εποχή που όλοι ψάχνουμε την ανάσταση η δουλειά την Κυριακή αντιμετωπίζεται σαν αμαρτία.
