Για ανάπτυξη μιλάμε και ανάπτυξη δεν βλέπουμε. Διότι μπορεί η στατιστική υπηρεσία να εκτιμά ότι το τελευταίο τρίμηνο του 2014 η οικονομική δραστηριότητα στην Ελλάδα θα δείξει μεγέθυνση 1%, μπορεί να είχαμε ρεκόρ τουριστικών αφίξεων, μπορεί να έχουν «τσιμπήσει» οι πωλήσεις αυτοκινήτων, μπορεί οι ταβέρνες να είναι γεμάτες και η κίνηση στην Αθήνα να είναι αυξημένη σε σχέση με πέρυσι, όμως το ζήτημα στην πραγματική οικονομία παραμένει: πάνω από 1,3 εκατομμύρια Ελληνες είναι άνεργοι, χιλιάδες επιχειρήσεις συνεχίζουν να κλείνουν και δεν φαίνονται στον ορίζοντα επιχειρηματίες –πέραν του τουριστικού τομέα –έτοιμοι να ρίξουν σημαντικά ποσά στη χώρα μας για να αυξήσουν την παραγωγική πίτα. Μεγάλη ευθύνη για αυτή την απραξία έχουμε όλοι μας –η κυβέρνηση, τα κόμματα, οι πολίτες και πάνω απ’ όλα η δαιδαλώδης και διεφθαρμένη κρατική μηχανή.
Δανός επιχειρηματίας, επικεφαλής κολοσσιαίας εταιρείας υψηλής τεχνολογίας που δραστηριοποιείται στο Λονδίνο, μου έλεγε ότι το βρετανικό κράτος για κάθε 100.000 λίρες που επενδύει κάποιος στη χώρα επιστρέφει με μειώσεις φόρων ή άλλες παροχές γύρω στις 70.000 λίρες! «Ουσιαστικά μου δίνουν κάθε κίνητρο να κάνω μια επιχείρηση στη Βρετανία γιατί ακόμη κι αν η πρώτη μου προσπάθεια αποτύχει, θα έχω χάσει τόσο λίγα χρήματα που θα είμαι έτοιμος να επενδύσω ξανά και ξανά δοκιμάζοντας νέες ιδέες» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Με αντίστοιχα κίνητρα, π.χ. φορολογία μόλις 12,5%, προσέλκυσαν οι Ιρλανδοί όλες τις πολυεθνικές να στήσουν εργοστάσια στη χώρα δίνοντας δουλειά σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες ενώ στην ίδια γραμμή κινείται τώρα και η Κύπρος. Ακόμη πιο προχωρημένη, η Τουρκία για να προσελκύσει κεφάλαια στην Ανατολία χαρίζει τη γη της επένδυσης, μειώνει κατά 90% τη φορολογία της επιχείρησης, την εξαιρεί από ΦΠΑ, επιδοτεί το κεφάλαιό της κατά 55% ενώ προσφέρει επ’ άπειρον επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών του εργοδότη!
Εδώ επιμένουμε μόνο στα… αντικίνητρα: αλλάζουμε τους φορολογικούς κανόνες δύο φορές τον χρόνο, φορολογούμε τις επιχειρήσεις με 25%, καθυστερούμε την επιστροφή του ΦΠΑ τουλάχιστον 8 μήνες, έχουμε την ακριβότερη ενέργεια και χρηματοδότηση στην Ευρώπη, οι υπάλληλοι του κράτους απαιτούν «ρεγάλο» σε κάθε δοσοληψία με την επιχείρηση ενώ η κοινωνία αντιμετωπίζει τον επιχειρηματία σαν κάτι μεταξύ κλέφτη, αρπακτικού και αποικιοκράτη που έρχεται να τρυγήσει δωρεάν τον πλούτο της χώρας. Εχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια να περιμένουμε την ανάπτυξη μέσω δημοσίων επενδύσεων και κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά –αν και ο κ. Σαμαράς δεν κάνει κάποια υπέρβαση που να γίνει «κράχτης» για τους ξένους επενδυτές –η ανάκαμψη θα αργήσει πολύ ακόμη. Και αν έρθει κι ο ΣΥΡΙΖΑ…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
