Δεν χρειάζεται να παίζεις μποξ ή να σου αρέσει το μποξ για να ταυτιστείς με την Κλόε Τζάκσον, τη νεαρή που προπονείται επί δέκα χρόνια στο Στράτφορντ της Αγγλίας και τώρα βρίσκεται μια ανάσα πριν από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, καθώς οι γυναίκες βρήκαν αισίως τη θέση τους σ’ αυτό το ολυμπιακό άθλημα. Ετσι κι αλλιώς, κάθε μέρα μποξ παίζεις. Με τον εαυτό σου, τις εμμονές σου, τα φαντάσματα των γονιών σου. Και όλα αυτά μπορούν να σε γονατίσουν με ένα σωρό αντικανονικά χτυπήματα. Η Κλόε όμως παίζει καθαρό παιχνίδι. Και η Ελίνα Ρίζου που την υποδύεται σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό της παράστασης «Bitch boxer».
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ο σκηνοθέτης του τόσο ωραίου αυτού θεατρικού μονολόγου Γιώργος Οικονόμου ανέβαζε στη σελίδα του «Bitch boxer» στο Facebook φωτογραφίες από τις πρόβες. Πρόβες πολύ διαφορετικές από εκείνες που ένας ηθοποιός έχει συνηθίσει καθώς δεν βλέπαμε την Ελίνα στη σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης αλλά στο ρινγκ και συγκεκριμένα στις εγκαταστάσεις του Παναθηναϊκού. Με ρούχα και έκφραση μποξέρ και με γάντια του μποξ να χτυπάει τον βαρύ σάκο και μαζί με αυτόν όλα όσα καταδιώκουν την ηρωίδα της.
Αυτό που τελικά είδαμε επί σκηνής είναι τόσο εντυπωσιακό που μένεις με το στόμα ανοιχτό: χρειάζεται μεγάλο δόσιμο εκ μέρους ενός ηθοποιού που προφανώς έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με ένα τέτοιο άθλημα για να σε πείσει ότι είναι η δεύτερη φύση του. Αλλά και συγκινείσαι πολύ. Με την ιστορία αυτού του κοριτσιού όπως την έγραψε η Σάρλοτ Ζόζεφιν. Πίσω από το αστείο και ατσούμπαλο αγοροκόριτσο που το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να πάρει το χρυσό στους Ολυμπιακούς κρύβεται ένα ευαίσθητο κορίτσι που πριν από χρόνια είδε τη μαμά του να φεύγει από το σπίτι με κάποιον άλλον και τον μπαμπά του να βυθίζεται στην απόγνωση. Μπαμπάς και κόρη το έριξαν στο μποξ, πρώτης τάξεως εκτόνωση του συσσωρευμένου θυμού.
Οταν ο πατέρας της Κλόε αιφνίδια πεθαίνει, εκείνη δεν έχει τίποτε άλλο παρά το πάθος της για το άθλημά της. Α, ναι, και το αγόρι της, που την αγαπάει πολύ και εκείνη δεν καταλαβαίνει το γιατί: «Εκείνος μου λέει ότι με προτιμάει όταν είμαι άρρωστη. Μόνο τότε τον αφήνω να με αγαπήσει, που είμαι αδύναμη».
Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε και ξεχωρίζουμε την Ελίνα Ρίζου σε μια παράσταση. Εχουν προηγηθεί κι άλλες φωτεινές στιγμές της, με πιο πρόσφατη την «Ελένη» του Ευριπίδη στην Επίδαυρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Και τώρα εδώ, σε ένα τόσο δύσκολο και απαιτητικό είδος όπως ο μονόλογος, έχει ήδη καταφέρει πολλά. Να δείξει ότι το σώμα είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά εργαλεία του ανθρώπου γενικότερα και του ηθοποιού ειδικότερα.
Να μιλήσει χωρίς στόμφο για υπαρξιακά ζητήματα και αβάσταχτη μοναξιά που λίγο-πολύ μας αφήνουν όλους με ματωμένα δάχτυλα και μελανιασμένο εγωισμό στο τέλος της κάθε μέρας. Και τέλος, να κάνει ακόμη και τον σκληροπυρηνικό προπονητή της να βουρκώσει την ημέρα της πρεμιέρας. Αλλωστε, το ρινγκ και το σανίδι έχουν τόσα κοινά μεταξύ τους.
πότε & πού:
Iδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206 (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, τηλ. 210 3418.550. Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, στις 21.30.
HeliosPlus
