Το στοίχημα της επιστροφής στη Σούπερ Λίγκα για την ΑΕΚ

Στην αφετηρία της προσπάθειας επιστροφής στη Σούπερ Λίγκα, εκπεφρασμένης μέσα από το περίφημο πλέον σλόγκαν «Ερχόμαστε», η ΑΕΚ βίωσε μία καταθλιπτική σεζόν στη Γ’ Εθνική, αγωνιζόμενη για πρώτη φορά στην ιστορία της ως ομάδα ερασιτεχνικού πρωταθλήματος. Πρωτόγνωρη ασφαλώς θα είναι για εκείνη και η επερχόμενη (αρχής γενομένης απόψε, στο στάδιο του Αιγίου απέναντι στον Παναιγιάλειο) σεζόν στο πρωτάθλημα της Football League (Β’ Εθνικής), όμως αναμένεται σαφώς πιο συναρπαστική για εκείνη, τους ποδοσφαιριστές της και τους οπαδούς της. Είναι το τελευταίο βήμα πριν από την αποκατάσταση της τάξης και της επανεγκατάστασης στη φυσική θέση της. Αν ασφαλώς όλα κυλήσουν όπως τα υπολογίζει…

Η Β’ Εθνική είναι μία κατηγορία ιδιαίτερα σκληρή και αμφίρροπη, αποτελούμενη από ομάδες εν πολλοίς ισοδύναμες, ικανές να νικήσουν και να χάσουν παντού και από τον οποιονδήποτε. Αυτός είναι ο μέσος όρος του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής, μέσω του οποίου η Ενωση καλείται να επιτύχει την επιστροφή στη Σούπερ Λίγκα. Μία κατάσταση που αν δεν ζυγίσει σωστά και αντιμετωπίσει αφ’ υψηλού με διάθεση υπεροπτική, θα βρει στο διάβα της εμπόδια που θα την προβληματίσουν. Και ως είθισται, εκείνος που θεωρεί ότι όλα είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του είναι ο ίδιος που δεν βρίσκει τον κατάλληλο ράφτη όταν προκύψει το αναπάντεχο ξεχαρβάλωμα.

Η ποιοτική ανωτερότητά της δεν αμφισβητείται. Η Ενωση διαθέτει ρόστερ πληρέστερο και από ομάδων Σούπερ Λίγκας, αποτελούμενο ως επί το πλείστον από ποδοσφαιριστές που έχουν πιστοποιήσει μέσα από την παρουσία τους σε αυτήν αφενός ότι αξίζουν να αγωνίζονται στο ανώτατο επίπεδο των εγχώριων κατηγοριών, αφετέρου ότι έχουν σημαντικά περιθώρια βελτίωσης και εξέλιξης στην ελίτ του είδους τους στη χώρα. Περιπτώσεις ποδοσφαιριστών όπως οι Κολοβέτσιος, Μπακάκης, Σαρρής, Αραβίδης, Λαμπρόπουλος, Μάνταλος, Ανάκογλου, Πλατέλλας (ενδεχομένως και άλλοι) είναι χαρακτηριστικές.

Ωστόσο απέναντί της δεν θα βρει πλέον νεαρούς (ή αμετανόητους γερόλυκους) χομπίστες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου που ασκούν κάθε είδους επάγγελμα (από κούριερ ή σερβιτόροι ως μπάρμεν ή ψήστες και ό,τι άλλο χωράει ο νους) για λόγους βιοποριστικούς, αλλά (ως επί το πλείστον) παίκτες επαγγελματίες που ζουν με το όνειρο της καριέρας στο επόμενο σκαλοπάτι.

Καθώς επίσης και προπονητές με σημαντική ως και σπουδαία πορεία στον χώρο ως αθλητές της μπάλας οι οποίοι επίσης καθοδηγούνται από τον στόχο της προαγωγής σε ανώτερο επίπεδο. Δικαίως λοιπόν ο προπονητής της ΑΕΚ κ. Τραϊανός Δέλλας επισημαίνει ότι «στα λόγια έχουμε πετύχει τα πάντα αλλά στην πράξη τίποτα. Και παρ’ όλο που είναι αυτονόητο για όλους ότι η ομάδα πρέπει να βρεθεί άμεσα στην Α’ Εθνική, εμείς καλούμαστε να το πετύχουμε μέσα στα γήπεδα».

Οι αντίπαλοι δεν θα είναι και τόσο του χεριού της, όσο τουλάχιστον ο πιο αισιόδοξος ή σίγουρος οπαδός της ομάδας θέλει να ελπίζει ή να φαντάζεται. Απέναντί της στον Νότιο Ομιλο θα βρει ομάδες οργανωμένες και λειτουργικές, όπως επί παραδείγματι ο Απόλλων Σμύρνης –με προπονητή τον κ. Νίκο Κωστένογλου (άνθρωπο ιδιαίτερα σημαντικό στην ιστορία της Ενωσης) -, ο οποίος παρά την αλλαγή στη διοικητική ηγεσία και τις πολλές ανακατατάξεις στο ρόστερ του αναμένεται ιδιαίτερα ανταγωνιστικός και μιλάει ανοιχτά για (τη δική του) προσπάθεια επιστροφής στη Σούπερ Λίγκα. Καθοδηγούμενος μάλιστα από άνθρωπο ψημένο στο «παραγοντιλίκι», τον κ. Στράτο Γιδόπουλο, ο οποίος ως διοικητικός ηγέτης είχε οδηγήσει την ΑΕΚ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος τη σεζόν 1988-89.

Στον ίδιο όμιλο ο κ. Δέλλας θα βρει απέναντί του ομάδες που έχουν στους πάγκους τους προπονητές τους οποίους έχει αντιμετωπίσει στα ελληνικά γήπεδα ως ποδοσφαιριστής, όπως ο Φωστήρας (κ. Κριστόφ Βαζέχα), ο Αλιμος (κ. Σωκράτης Οφρυδόπουλος) και ο Ηρακλής Ψαχνών (κ. Γιώργος Κούτσης), ενώ προπονητές με μακρόχρονη εμπειρία στις δύο πρώτες επαγγελματικές κατηγορίες είναι οι καθοδηγητές άλλων συλλόγων με μεγαλεπήβολα σχέδια. Ο κ. Σούλης Παπαδόπουλος είναι ο τεχνικός του ΑΟ Χανίων και ο κ. Γιώργος Βαζάκας ηγείται από τον πάγκο του Αχαρναϊκού.