Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα της αλάνας, αφού από εκεί ξεκίνησε στις εξοχές της Βρετανίας. Συνεπώς όσο και αν τα γήπεδα έχουν γίνει σαλόνια με υπερσύγχρονους χλοοτάπητες και οι παίκτες φορούν τις πιο εντυπωσιακές εμφανίσεις, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.
Οι κόντρες και οι τσακωμοί μέσα στον αγώνα, την ώρα που η αδρεναλίνη «χτυπάει» κόκκινο, θυμίζουν τα παιδικά χρόνια όπου παιδιά του δημοτικού τσακώνονταν για μια λάθος πάσα, για ένα λάθος σφύριγμα…
Διάσημες κόντρες όπως του Ματεράτσι με τον Ζιντάν στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 ή όπως η πιο πρόσφατη του Αρσέν Βενγκέρ με τον Ζοζέ Μουρίνιο (με τον πρώτο να σπρώχνει τον δεύτερο) είναι συχνές, και μάλιστα οι συγκεκριμένοι προπονητές –μαζί με τον «συνταξιούχο» Αλεξ Φέργκιουσον –έχουν πλούσιο παρελθόν.
Υπάρχουν και άλλες όμως που έμειναν στην Ιστορία αλλά και δημιούργησαν τον δικό τους μύθο.
Κλαφ vs Ρέβι
Μία από τις πιο διάσημες κόντρες προπονητών στο νησί ήταν αυτή των συχωρεμένων Μπράιαν Κλαφ (από τους μεγαλύτερους τεχνικούς όλων των εποχών) και Ντον Ρέβι (ο άνθρωπος που αναγέννησε τη Λιντς και εισήγαγε νέες τεχνικές στο ποδόσφαιρο και σε θέματα οργάνωσης γενικότερα ενός ποδοσφαιρικού τμήματος).
Υπό την καθοδήγηση του Ρέβι η (ως τότε απαξιωμένη) Λιντς κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, ένα Λιγκ Καπ, δύο Κύπελλα Εκθέσεων, ένα Τσάριτι Σιλντ, ενώ δεν έπεσε ποτέ κάτω από την τέταρτη θέση στη βαθμολογία του αγγλικού πρωταθλήματος.
Ο Κλαφ –ο οποίος είχε πάρει ένα πρωτάθλημα από τον Ρέβι με την Ντέρμπι Κάουντι –ειρωνευόταν τον αντίπαλο κόουτς για τις τεχνικές του.
Τον διαδέχθηκε στην τεχνική ηγεσία της Λιντς, αλλά δεν έδεσε ποτέ με αυτή την ομάδα και έμεινε μόλις 44 ημέρες. Οταν έφυγε, βρέθηκε καλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή στην οποία ήταν και ο Ρέβι, με τον δημοσιογράφο να μην έχει ενημερώσει κανέναν από τους δύο τεχνικούς για την παρουσία του άλλου!
Επικράτησε χαμός, με τον Κλαφ να «μπαίνει» συνέχεια στον Ρέβι, ο οποίος προσπαθούσε να μιλήσει χωρίς καν να κοιτάζει τον συνάδελφό του, και τελικά επικράτησε κοκορομαχία.
Είχαν διαξιφισμούς ακόμη και όταν βρίσκονταν αντίπαλοι στο γήπεδο, με χειρονομίες (κυρίως από την πλευρά του Κλαφ) και ειρωνείες.
Πελέ vs Μαραντόνα
Μια διαχρονική κόντρα που δεν δημιουργήθηκε ποτέ στο γήπεδο. Και οι δύο είχαν μεγαλουργήσει φτάνοντας στο απόγειο της καριέρας τους στον ίδιο χώρο. Στο «Στάδιο Αζτέκα» του Μεξικού οδηγώντας τη Βραζιλία του 1970 και την Αργεντινή του 1986 στον απόλυτο θρίαμβο, την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν αποδέχθηκε ποτέ τον Πελέ ως τον κορυφαίο όλων των εποχών και οι ειρωνείες προς το πρόσωπό του ήταν δεκάδες.
«Εγώ, ο Ντι Στέφανο και ο Μέσι είμαστε οι κορυφαίοι όλων των εποχών. Ποιος Πελέ, αυτός δεν χωράει…» είχε πει σχετικά, ενώ όταν ο Πελέ σχολίασε ατομικά τον Νεϊμάρ, λέγοντας πως τον θεωρεί ανώτερο του Μέσι, ο «Ντιεγκίτο» πήρε πάλι θέση: «Μάλλον μπέρδεψε τα χάπια του ο Πελέ και πήρε πρωί το βραδινό. Καλό είναι να αλλάξει και γιατρό και χάπια».
Ο Πελέ ήταν πιο ήπιος («Δεν θα έβαζα τον Μαραντόνα στο αυτοκίνητό μου ακόμη και αν έβρεχε»), παρά το γεγονός ότι ο Αργεντίνος είχε προσβάλει ως και τον ανδρισμό του –όταν του έδειξαν φωτογραφία στην οποία εικονιζόταν γυμνός με τον Μπεκενμπάουερ στα αποδυτήρια και τον είχαν ρωτήσει «Ποιος είναι ο πιο μεγάλος;», δείχνοντας τον Πελέ είχε πει: «Αυτός σίγουρα είναι ο πιο… μικρός».
Οταν ο Πελέ ρωτήθηκε αν θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο από τον Μαραντόνα, είπε: «Οταν εγώ έπαιζα μπάλα, ήμουν απεσταλμένος του Θεού», για να πάρει… πληρωμένη απάντηση από τον Ντιεγκίτο: «Δεν ξέρω τι λέει ο Πελέ, εγώ προσωπικά δεν έστειλα κανέναν να παίξει μπάλα»!
Αν μη τι άλλο, το αιώνιο δίλημμα για το ποιος είναι καλύτερος συνεχίζει να διχάζει εκατομμύρια κόσμο ανά την υφήλιο.
Μπόγερ vs Ντάιερ
Πρόκειται για τον –με διαφορά –κορυφαίο τσακωμό ανάμεσα σε συμπαίκτες! Σε αγώνα της Νιούκαστλ με την Αστον Βίλα ο Λι Μπόγερ διαμαρτυρήθηκε στον συμπαίκτη του στη Νιούκαστλ Κίερον Ντάιερ επειδή δεν του έδωσε πάσα και πιάστηκαν στα χέρια με άγριο ξύλο στο κέντρο του γηπέδου. Οι παίκτες της Αστον Βίλα προσπαθούσαν να τους χωρίσουν και ο Μπόγερ αποχώρησε με σκισμένη μπλούζα τη στιγμή της φυσιολογικής αποβολής τους από τον ρέφερι.
Φέλερ – Ράικαρντ
Τους ένωσε το βούτυρο
Στις 24 Ιουνίου του 1990, στο Μιλάνο, στη νοκ άουτ φάση των «16» του Μουντιάλ της Ιταλίας, βρέθηκαν αντιμέτωπες η Δυτική Γερμανία και η Ολλανδία σε έναν πρόωρο τελικό για πολλούς.
Φέλερ – Ράικαρντ
Τους ένωσε το βούτυρο
Στις 24 Ιουνίου του 1990, στο Μιλάνο, στη νοκ άουτ φάση των «16» του Μουντιάλ της Ιταλίας, βρέθηκαν αντιμέτωπες η Δυτική Γερμανία και η Ολλανδία σε έναν πρόωρο τελικό για πολλούς.
Η ποδοσφαιρική αντιπαλότητα των δύο χωρών είναι γνωστή εδώ και χρόνια και, όπως είναι φυσικό, σε κάθε τέτοια κόντρα τα αίματα «άναβαν» πιο εύκολα για κάποιους παίκτες.
Ο Φρανκ Ράικαρντ ήταν από το πρώτο λεπτό εριστικός και ακολουθούσε τον Ρούντι Φέλερ, φτύνοντάς τον με τρόπο που δεν τον έπαιρνε κανείς χαμπάρι, με εξαίρεση τον άτυχο γερμανό άσο.
Παρά τις διαμαρτυρίες του στον αργεντινό διαιτητή Χουάν Κάρλος Λουστάου, όχι μόνο δεν βρήκε το δίκιο του, αλλά αποβλήθηκε κιόλας (!) με δεύτερη κίτρινη στο 22′, όπως και ο Ράικαρντ για τις κοκορομαχίες τους.
Φεύγοντας για τα αποδυτήρια ο Ράικαρντ τον έφτυσε πια απροκάλυπτα και οι πιο ψύχραιμοι απέτρεψαν τη συμπλοκή των δύο παικτών.
Οι Γερμανοί επικράτησαν με 2-1, έφτασαν αργότερα ως την κατάκτηση του τίτλου, αλλά αυτό το περιστατικό έμεινε στην Ιστορία και υπήρξε και αντικείμενο σχολιασμού για αρκετές ημέρες από τις εφημερίδες των δύο χωρών.
Αρκετά χρόνια αργότερα οι δύο παίκτες όχι μόνο τα βρήκαν, δίνοντας και τις αμοιβαίες εξηγήσεις (κυρίως ο Ράικαρντ), αλλά δέχτηκαν να γυρίσουν μαζί και ένα διαφημιστικό σποτ για βούτυρο, τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Μάλιστα ο Φέλερ ζητούσε με μεγάλη ευγένεια το βούτυρο από τον Ράικαρντ, την ώρα που έπαιρναν μαζί πρωινό, και ο Ολλανδός τού το πρόσφερε με ένα ζεστό χαμόγελο…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
