Θα θυμάστε την Ελσα Φορνέρο. Την ιταλίδα καθηγήτρια υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων της κυβέρνησης Μόντι που ξέσπασε σε λυγμούς την ώρα που ανακοίνωνε το πάγωμα των συντάξεων και την αύξηση ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 66 χρόνια για όλους τους Ιταλούς, άνδρες και γυναίκες.
Οι αποφάσεις αυτές και το στοιχείο του δράματος που έδωσαν τα δάκρυα της κυρίας Φορνέρο αποτέλεσαν τη μεγάλη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Μόντι με την οποία η Ιταλία απέφυγε το μνημόνιο παρά το τεράστιο δημόσιο χρέος της.
Τότε η τεχνοκράτισσα υπουργός, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Τουρίνου και σύμβουλος της Παγκόσμιας Τράπεζας για πολιτικές απασχόλησης και ασφάλισης, είχε πει:
«Αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσουμε τώρα είναι η ανεργία και πώς θα ζήσουν οι άνθρωποι που είχαν υπολογίσει σε δύο χρόνια να βγουν στη σύνταξη και τώρα βλέπουν τον προγραμματισμό της ζωής τους να ανατρέπεται».
Μάλιστα η κυρία Φορνέρο σε ένα ταξίδι της στην Αθήνα είχε εξηγήσει σε στενό κύκλο ότι αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, εν μέσω κρίσης και μέτρων λιτότητας, δύο γενιές πρέπει να βοηθήσουμε με συγκεκριμένες πολιτικές: τους νέους, αυτούς δηλαδή που μπαίνουν για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας, και αυτούς που χάνουν την εργασία τους λίγα χρόνια προτού φτάσουν στο όριο της ηλικίας για τη συνταξιοδότησή τους.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, η κυβέρνηση Ρέντσι στην Ιταλία επιχειρεί τη δεύτερη μεγάλη μεταρρύθμιση, την αλλαγή της αγοράς εργασίας με μέτρα που θα απελευθερώνουν τις απολύσεις και με βεβαιότητα θα οδηγήσουν σε αύξηση της ανεργίας όσο η ιταλική οικονομία δεν ανακάμπτει.
Η πρόταση όμως, για την υλοποίηση της οποίας ο Ματέο Ρέντσι σκέφτεται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Γερουσία, είναι απαλλαγμένη από τον κυνισμό των τεχνοκρατών, δεν είναι στεγνή. Συνοδεύεται από ένα πακέτο στήριξης των ανθρώπων, συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας, που θα χάσουν τη δουλειά τους, το οποίο προβλέπει την παροχή αξιοπρεπών επιδομάτων ανεργίας και ασφαλιστική πρόνοια για όσους βρεθούν εκτός αγοράς εργασίας.
Αυτά τα δύο αλληλένδετα ζητήματα της εργασίας και της ασφάλισης, όπως και η ριζική αντιμετώπιση της μάστιγας της ανεργίας –που στη χώρα μας θα παραμείνει στο 24%(!) και το 2015 –και της ανασφάλειας για το μέλλον, παραμένουν άλυτα. Σήμερα όλοι θέλουν να τα κρύβουν, αλλά πολύ σύντομα θα τα βρούμε μπροστά μας…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
