Το app που μετρά το φοιτητικό στρες

Χρησιμοποιώντας αισθητήρες «έξυπνων» κινητών τηλεφώνων ερευνητές έδειξαν ότι μπορούν να μετρήσουν τα επίπεδα στρες, κατάθλιψης και μοναξιάς φοιτητών και να τα συγκρίνουν με την ακαδημαϊκή τους απόδοση.

Νωρίτερα εφέτος δύο φοιτητές στο Κολέγιο Ντάρμουθ στο Νιου Χάμσαϊρ, οι οποίοι θα κόβονταν στα μαθήματα του εξαμήνου καθώς δεν εμφανίζονταν στις παραδόσεις και δεν έκαναν τις εργασίες του, γλίτωσαν από τον βαρύ… ακαδημαϊκό πέλεκυ.

Γιατί τόση επιείκεια, θα αναρωτιόταν κάποιος. Διότι μια αυτοματοποιημένη ανάλυση των δεδομένων των smartphones των δύο φοιτητών έδειξε πως αμφότεροι εμφάνιζαν υψηλά επίπεδα στρες καθώς και άλλα προβλήματα υγείας για τα οποία δεν είχαν μιλήσει στους καθηγητές τους. Ετσι, τα δύο νεαρά παιδιά, αντί να χάσουν τη χρονιά τους, είχαν την ευκαιρία να κάνουν μια δεύτερη προσπάθεια μέσα στο καλοκαίρι ολοκληρώνοντας τις εργασίες που χρωστούσαν και αποκτώντας μια δεύτερη ευκαιρία να συνεχίσουν χωρίς καθυστερήσεις την ακαδημαϊκή τους πορεία.

Οι φοιτητές αυτοί πρέπει να ευγνωμονούν έναν ειδικό στους υπολογιστές από το Κολέγιο Ντάρμουθ, τον Αντριου Κάμπελ και τους συνεργάτες του. Διότι τόσο οι δύο νέοι που σας αναφέραμε όσο και άλλοι 46 φοιτητές συμμετείχαν σε ένα πείραμα που είχε ως στόχο να δείξει αν τα δεδομένα που συλλέγονται από το κινητό τηλέφωνο μπορούν να αποτυπώσουν την ψυχική κατάσταση.

Η ερευνητική ομάδα θέλησε να ανακαλύψει για ποιον λόγο από μια ομάδα φοιτητών που ξεκινά τις σπουδές της με παρόμοια «φόντα», κάποιοι διαπρέπουν ενώ κάποιοι άλλοι χάνουν μαθήματα ή τελικώς εγκαταλείπουν τις σπουδές τους.

Οι επιστήμονες υποπτεύονταν ότι παράγοντες όπως η ποσότητα και η ποιότητα του ύπνου, η κοινωνικότητα, η διάθεση, ο φόρτος εργασίας αλλά και τα επίπεδα στρες παίζουν ρόλο στην απόδοση των φοιτητών. Εφτιαξαν έτσι μια εφαρμογή για έξυπνα κινητά τηλέφωνα, ένα app σε απλά… ελληνικά, που ονομάζεται StudentLife και ελέγχει τις μετρήσεις που γίνονται από τους αισθητήρες του smartphone. Στη συνέχεια συνέλεξαν εθελοντές οι οποίοι χρησιμοποίησαν την εφαρμογή επί 10 εβδομάδες.

Η εφαρμογή κατέγραφε σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής των εθελοντών που ήταν δυνατόν να καταγραφεί, όπως τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας, η συχνότητα και η διάρκεια των συνομιλιών, η θέση του χρήστη μέσω GPS. Η κάμερα του κινητού «παρακολουθούσε» ακόμη και πότε ο χρήστης έσβηνε και άναβε τα φώτα κάθε νύχτα.

Αναλύοντας όλα αυτά τα δεδομένα η εφαρμογή ήταν σε θέση να εξαγάγει συμπεράσματα σχετικά με τα επίπεδα χαράς, κατάθλιψης, μοναξιάς και στρες του κάθε εθελοντή. Οπως προέκυψε, οι φοιτητές που «ανθούν» βρίσκονται συχνότερα με άλλα άτομα και έχουν μεγαλύτερες σε διάρκεια συζητήσεις, ενώ οι φοιτητές με κατάθλιψη αλληλεπιδρούν λιγότερο με άλλους ανθρώπους και εμφανίζουν διαταραχές στον ύπνο –είτε κοιμούνται με «διαλείμματα» είτε κοιμούνται υπερβολικά πολύ. Η μοναξιά σκιαγραφείται ως έναν βαθμό από το ότι το άτομο δεν βγαίνει συχνά έξω, όπως αποκαλύπτει το κινητό τηλέφωνο, ενώ ο συνδυασμός προβλημάτων στον ύπνο και μικρών σε διάρκεια συνομιλιών αποτελεί δείκτη πρόβλεψης του στρες.

Οι ερευνητές συνέκριναν αυτά τα δεδομένα με τις επιδόσεις του κάθε φοιτητή –το κατά πόσον έκανε τις εργασίες του ή τι βαθμούς είχε στα εξάμηνα και στις εξετάσεις.

«Ανακαλύψαμε για πρώτη φορά ότι τα αυτοματοποιημένα αυτά δεδομένα που προέρχονται από τους αισθητήρες του κινητού χωρίς να κάνει κάτι ο χρήστης συνδέονται στενά με τα επίπεδα κατάθλιψης, στρες και μοναξιάς των φοιτητών καθώς και με τις ακαδημαϊκές επιδόσεις τους» ανέφερε ο δρ Κάμπελ.

Η καλή αρχή δεν έχει εξίσου καλή συνέχεια

Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι φοιτητές ξεκινούσαν το εξάμηνο γενικώς με καλύτερη διάθεση –οι περισσότεροι είχαν πιο μεγάλες σε διάρκεια συζητήσεις, κοιμούνταν καλύτερα και περισσότερο ενώ είχαν και υψηλά επίπεδα δραστηριότητας στην αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς. Καθώς όμως ο χρόνος περνούσε και ο φόρτος εργασίας αυξανόταν εκτοξεύονταν τα επίπεδα του στρες ενώ έπεφταν σημαντικά τα επίπεδα άλλων δραστηριοτήτων, ψιλοκουβεντούλας αλλά και ύπνου. Καθημερινές συνεντεύξεις με τους εθελοντές επιβεβαίωσαν ότι οι αυτοματοποιημένες αναλύσεις ήταν ακριβείς, όπως ανέφερε ο δρ Κάμπελ πριν από μερικές ημέρες στο συνέδριο Υπολογιστικής UbiComp στο Σιάτλ.

Ο ερευνητής πιστεύει ότι τα ευρήματα αυτά αποτελούν σημαντικές ενδείξεις σχετικά με το πόσα μπορούν να προσφέρουν τα κινητά τηλέφωνα σε ό,τι αφορά την καταγραφή της ψυχικής υγείας –κατά τον δρα Κάμπελ η προσφορά τους είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη των ερωτηματολογίων τα οποία το άτομο συμπληρώνει όταν αισθάνεται άσχημα και έχει πλέον φθάσει στον γιατρό.

Ωστόσο η καταγραφή όλων των κινήσεων και των συναισθημάτων από το κινητό μπορεί να είναι αμφιλεγόμενη, σύμφωνα με τη Σεσίλια Μάσκολο που ερευνά την «αισθαντικότητα» των κινητών τηλεφώνων στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. «Τίθεται ζήτημα ιδιωτικότητας. Θα πρέπει να εξασφαλιστεί πως η συγκεκριμένη εφαρμογή θα είναι προς όφελος των ανθρώπων και ότι οι χρήστες θα έχουν συνεχώς πλήρη έλεγχο των στοιχείων τους» σημειώνει η ερευνήτρια. Είναι όμως αυτό δυνατόν;