Περιβάλλον αστάθειας εγκαθίσταται στον κλάδο της Υγείας, ο οποίος παραμένει εκτεθειμένος από την κοντόφθαλμη οπτική της πολιτείας στο πλαίσιο της επονομαζόμενης διαδικασίας «δημοσιονομικής προσαρμογής» στα βήματα του Μνημονίου. Πραγματικά, η κατάθεση του προϋπολογισμού τις επόμενες μέρες, μια μικρή γεύση του οποίου θα πάρουμε σύντομα από το προσχέδιο που δόθηκε στη Βουλή, μας δημιουργεί πολλά ερωτηματικά, καθώς περισσότερο από ποτέ μια τέτοια πολιτική – κοινοβουλευτική διαδικασία δεν προμηνυόταν μια τόσο εξοντωτική δοκιμασία για τον τομέα της φαρμακευτικής περίθαλψης.
Είναι δεδομένο ότι ο προϋπολογισμός για την υγεία βρίσκεται ήδη σε επίπεδα δραματικά χαμηλά και δεν χρειάζεται να επαναλάβω την από όλους πλέον αποδεκτή ανεπάρκεια των 2 δισ. ευρώ για την κάλυψη των αναγκών στην πρωτοβάθμια φαρμακευτική περίθαλψη. Ομως εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι με ποιον τρόπο θα επιτευχθεί η κάλυψη άλλων ελλειμμάτων και τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στις εξοικονομήσεις που θα επιδιωχτούν και φυσικά τι θα γραφτεί τελικά στη στήλη για προϋπολογισμό Υγείας.
Στο πρόσφατο παρελθόν, παρά τις υποσχέσεις που είχαμε λάβει, κανένα επιπλέον κονδύλι δεν εξασφαλίστηκε για καλύτερη φαρμακευτική κάλυψη και φοβόμαστε πως και στην παρούσα φάση, πάλι δεν θα υπάρχει μέριμνα για όλες τις ομάδες της κοινωνίας και δη των ευπαθών.
Την ίδια στιγμή μια σειρά από μέτρα-ημίμετρα θα αρχίσουν να μπαίνουν σε εφαρμογή δίνοντας μια ατέλειωτη συνέχεια στον πειραματισμό που επιχειρείται σε βάρος της υγείας των πολιτών. Και βλέπουμε και πάλι τον χώρο των προμηθευτών υγείας να επωμίζεται ένα δυσανάλογο, τεράστιο βάρος. Αντίθετα εκείνη που στρεβλά παραμένει εκτός ελέγχου είναι η πλευρά της ζήτησης. Και για να είμαι ακριβής, δεν έχει μείνει στο απυρόβλητο, αλλά τα μέτρα τα οποία την αφορούν δεν είναι ουσιαστικά και είναι σχεδιασμένα «στο πόδι» και χωρίς στρατηγική.
Ενα τέτοιο μέτρο είναι ο πολλαπλασιασμός των αυθαίρετων rebates που φυσικά στοχοποιεί την επιχειρηματικότητα και αποκλείει ασθενείς από φάρμακα. Παράλληλα η εφαρμογή δεσμευτικών θεραπευτικών πρωτοκόλλων και φυσικά πάνω απ’ όλα η καταγραφή των ασθενών σε μητρώα καθυστερούν ανεξήγητα, δημιουργώντας στρεβλώσεις στο σύστημα.
Οταν η επιστήμη, η ιατρική και φαρμακευτική έρευνα κινείται προς την εξατομίκευση της θεραπείας, η Ελλάδα με οριζόντια μέτρα τύπου πλαφόν κινείται αντίστροφα βάζοντας άπαντες σχεδόν, γιατρούς και ασθενείς, σε έναν κοινό κουβά ανεξάρτητα από τις ανάγκες τους. Ομως η προσωπική υγεία του καθενός είναι μια δική του υπόθεση και χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης. Είναι απαράδεκτη η μεθόδευση συνολικής αντιμετώπισης των ασθενών μέσω νομοθετημάτων τα οποία απέχουν από κάθε ιατρική προσέγγιση για το ιδιαίτερο του κάθε ασθενούς.
Ο κ. Κωνσταντίνος Φρουζής είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ).
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
