Οι τελικές διαπραγματεύσεις με την τρόικα πάνε πολύ καλύτερα απ’ ό,τι ήλπιζε η αντιπολίτευση.
Στόχος των Σαμαρά – Βενιζέλου είναι στο τέλος του χρόνου η τρόικα να φύγει χωρίς να υπογραφεί νέο μνημόνιο –άρα η ελληνική κυβέρνηση να έχει μεγαλύτερη ελευθερία στην υλοποίηση της οικονομικής πολιτικής.
Αυτό δεν σημαίνει ότι τελειώνει η επιτήρηση. Εδώ ολόκληρη Γαλλία –η ραχοκοκαλιά της Ευρώπης με 15πλάσιο ΑΕΠ από το ελληνικό –επιτηρείται. Δεν θα έχει όμως πλέον η Αθήνα τον εκβιαστικό βραχνά του «κόψε αυτές τις δαπάνες γιατί δεν θα σου εκταμιεύσω τη δόση».
Η κυβέρνηση θα αναλάβει δεσμεύσεις με ένα εγχώριο πρόγραμμα. Θα τις τηρεί όχι λόγω τρόικας αλλά επειδή οι διεθνείς αγορές από τις οποίες θα δανείζεται από εδώ και στο εξής θα καιροφυλακτούν.
Μαζί με τους υπαλλήλους της ΕΕ και της ΕΚΤ θα αναχωρήσει από τη χώρα και το ΔΝΤ εφόσον η ελληνική πλευρά δείξει με στοιχεία ότι μπορεί να αποπληρώνει τα δανεικά.
Σημαντικό ρόλο για τη συνολική εικόνα της χώρας στις αγορές θα παίξει και η στάση της Κομισιόν. Η Αθήνα εκτιμά ότι ο κ. Γιούνκερ θα στηρίξει τη νέα πορεία της Ελλάδας με θερμά λόγια και με σημαντικά κονδύλια.
Αρα –αν όλα πάνε καλά –η κυβέρνηση θα μπορεί βάσιμα να υποστηρίξει ότι μετά από τέσσερα χρόνια θυσιών τελείωσε με τα μνημόνια και ότι η ελληνική οικονομία γυρίζει σελίδα. Το μόνο που θα μένει θα είναι η τελική συμφωνία για ρύθμιση του χρέους της χώρας.
Με αυτά τα δεδομένα μου φαίνεται πραγματικά δύσκολο να φανταστώ πώς η ΔΗΜΑΡ και οι ανεξάρτητοι βουλευτές δεν θα υπερψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Φεβρουάριο προκαλώντας εκλογές.
Πώς δηλαδή οι εκπρόσωποι του έθνους θα σπρώξουν και πάλι τη χώρα στην αστάθεια και στην αβεβαιότητα –μόλις είναι έτοιμη να πάρει μία βαθιά ανάσα –χωρίς να τους πάρουν με τις πέτρες! Ελα ντε.
