Η «πρεμούρα» των τροϊκανών

Αν ορισμένοι στην κυβέρνηση, στη λεγόμενη διαπραγματευτική ομάδα με την τρόικα, νόμιζαν ότι θα ηρεμήσουν από την απουσία του «σκληρού και απαιτητικού» Πόουλ Τόμσεν, σήμερα καταλαβαίνουν πόσο λανθασμένους υπολογισμούς έκαναν. Ο αντικαταστάτης του, ινδός εκπρόσωπος του ΔΝΤ Ρίσι Γκογιάλ, μπορεί να μην εμφανίζεται «σκληρός», ή «απαιτητικός», αλλά σίγουρα σπάει τα νεύρα των υπουργών. Αλλιώς τον περίμεναν και αλλιώς τους βγήκε. Ως τώρα ο μέχρι πρότινος Νο 2 του κ. Τόμσεν έδινε μια εικόνα προς τα έξω του ευγενικού, του προσηνούς. Τώρα όμως που έγινε το Νο 1 το γύρισε σε «πρεμούρα», ίσως για να αποδείξει ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και «κολλάει» υπερβολικά στο μπλοκάκι του και στις λεπτομέρειες, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να ξεχωρίσει τις σημαντικές από τις ασήμαντες. Ετσι δημιουργεί στις διαπραγματεύσεις και κούραση και ένταση, χωρίς λόγο. Θέλετε ένα παράδειγμα;

Την Πέμπτη ενώ μιλούσαν για τον προϋπολογισμό του 2015, διέκοψε ξαφνικά την ελληνική πλευρά και πέταξε ένα…«να πούμε και για το 2016», ξεχνώντας κάτι σημαντικό που δεν έπρεπε να ξεχάσει. Οτι δηλαδή ο προϋπολογισμός του 2016 θα καταρτιστεί το φθινόπωρο του 2015, όταν, σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, θα έχουν αποχωρήσει οι τροϊκανοί από τη χώρα μας.

Πολλά λέγονται (και γράφονται) για τα όσα συνέβησαν στη Χαλκιδική στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια της ΝΔ όσον αφορά τις σχέσεις Σαμαρά – Καραμανλή. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός πήγε στη Χαλκιδική με πολύ κακή διάθεση (δεν είχε απαντήσει αμέσως στην πρόσκληση, είπε ότι θα το σκεφθεί), αλλά τελικώς πήγε. Η αλήθεια είναι ότι η αναφορά του κ. Σαμαρά «δεν είμαι κουρασμένος» εξελήφθη ως ευθεία βολή και προσβολή του προσκεκλημένου Κ. Καραμανλή. Ο ίδιος δεν έδωσε σημασία, αλλά οι λεγόμενοι «ταλιμπάν» που υπάρχουν και δρουν υπογείως για τους δύο «φόρτωσαν» επαρκώς και επικινδύνως το όλο ζήτημα. Και τι δεν ειπώθηκε τούτες τις ημέρες. Επί της ουσίας όμως αυτό που πιστεύει ο κ. Καραμανλής είναι ότι ο κ. Σαμαράς αποδείχθηκε ένας καλός πρωθυπουργός.

Τώρα όσον αφορά τις προθέσεις του κ. Καραμανλή για τη μελλοντική πολιτική του πορεία, μου λένε διάφοροι ότι μπορεί να αρνείται την υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας (τουλάχιστον από αυτά που λέει και μεταφέρουν –αν τα μεταφέρουν σωστά –οι συνεργάτες του), αλλά δεν είναι κάτι που αποκλείουν όσοι γνωρίζουν τις πραγματικές καταστάσεις.

Η Ελληνίδα που ομιλεί με την Αλαμουντίν

Ολα αυτά που έλεγε σε βουλευτές, σε φίλους του αλλά και σε δημοσιογράφους με το γνωστό (και πολλές φορές παρεξηγήσιμο) χιούμορ του ο υπουργός Πολιτισμού Κ. Τασούλας – ότι φέρ’ ειπείν ετοίμασε ειδικό πρόγραμμα στη νεόνυμφη Αμάλ Αλαμουντίν να την πάρει στην ιδιαίτερη εκλογική του περιφέρεια στα Γιάννενα και να την ντύσει… Καραγκούνα –καθόλου δεν άρεσαν, όπως έμαθα, στο Μέγαρο Μαξίμου. Παρότι ο υπουργός έλεγε ότι ήθελε να κάνει πλάκα στους δημοσιογράφους. Ο Πρωθυπουργός πήρε πάνω του την επίσκεψη της λιβανο-βρετανίδας δικηγόρου Αλαμουντίν (συζύγου του Τζόρτζ Κλούνεϊ) και την ανέθεσε σε μία από τις πλέον στενότερες (και ως τώρα όχι ευρύτερα γνωστή) συνεργάτιδές του: στην Ευαγγελία (Λία) Δανιόλου, η οποία έχει αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις του κ. Σαμαρά. Γιατί η υπόθεση Αλαμουντίν είναι από τις σοβαρότερες που υπάρχουν όσον αφορά την επιστροφή των Γλυπτών και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ε, όχι να την ντύσουν και… Καραγκούνα!

Η κυρία Δανιόλου είναι η μόνη που έχει συνεχή επικοινωνία με την κυρία Αλαμουντίν, η οποία της είπε ότι έρχεται στην Αθήνα το βράδυ της 13ης Οκτωβρίου μαζί με δύο νομικούς συνεργάτες της και τον Ντέιβιντ Χιλ, επικεφαλής της επιτροπής για την επιστροφή των Γλυπτών. Δεν ζήτησε τίποτε, ή μάλλον ζήτησε να την αντιμετωπίσουν ως νομικό και να μην αρχίσουν τις ερωτήσεις για τον γάμο της ή για τον σύζυγό της.

Μπορεί η κυρία Δανιόλου να μην είναι γνωστή στο ευρύ κοινό (όπως οι υπόλοιποι συνεργάτες του Πρωθυπουργού), αλλά είναι το δεξί χέρι του κ. Σαμαρά όσον αφορά τις επισκέψεις προσωπικοτήτων στη χώρα μας. Αυτή είναι που ρυθμίζει το πρόγραμμα, πού θα πάνε, πού θα φάνε, τι θα δουν, ποιους θα συναντήσουν. Ανήκει, όπως έμαθα, σε μία από τις πλέον γνωστές εφοπλιστικές οικογένειες της Ανδρου, συχνάζει στην Αθηναϊκή Λέσχη, ζωγραφίζει κεραμικά, σχεδιάζει κοσμήματα και έχει ζήσει για πολλά χρόνια στη Βρετανία, όπου είχε οργανωθεί στη «γαλάζια» τοπική οργάνωση.

Η… ποσόστωση του Αλ. Τσίπρα

Ξέρετε ποιες εντολές έδωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας στους βουλευτές του να ακολουθήσουν και μάλιστα πιστά στη συζήτηση που θα διεξαχθεί στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση; Στο 20% της ομιλίας τους να επιτίθενται στην κυβέρνηση και στο 80% να αναλύουν το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι άλλο από τις εξαγγελίες Τσίπρα στη ΔΕΘ. Επιπλέον, τους ζήτησε να συμπεριφέρονται κατά τη διάρκεια της συζήτησης ως μελλοντικοί κυβερνώντες και να τονίζουν σε κάθε περίπτωση ότι «η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου φεύγει και έρχεται η κυβέρνηση με κορμό ΣΥΡΙΖΑ». Πάντως εκείνο που μαθαίνω είναι ότι τόσο ο κ. Σαμαράς όσο και ο κ. Βενιζέλος τον «περιμένουν στη γωνία» για να τον… σφυροκοπήσουν, θεωρώντας ότι αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για να αποδομήσουν το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει και πάλι να «καλωσορίσει» τον Πρωθυπουργό στη… Βουλή.

Ο Τούρκος και ο Παρμενίων

Δεν συμβαίνει συχνά ο στρατιωτικός ακόλουθος της τουρκικής πρεσβείας να πλησιάζει τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ στρατηγό Μιχ. Κωσταράκο και να τον συγχαίρει για την ακρίβεια των βολών των ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών. Συνέβη στην άσκηση «Παρμενίων» (αυτή που παρακολούθησε και ο Πρωθυπουργός): «Πόσους μήνες διήρκεσε η προετοιμασία;» ρώτησε ο Τούρκος: «Ούτε μία εβδομάδα» απάντησε ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ: «Και είχατε τέτοια ακρίβεια στις βολές;» διερωτήθη ο στρατιωτικός ακόλουθος.

Ο Γιάννος για τον Παπανδρέου

Τι γράφει ανάμεσα στα άλλα για τον Γ. Παπανδρέου ο πρώην υπουργός Οικονομικών Ι. Παπαντωνίου στο βιβλίο του «Στάσεις και αποστάσεις»; «Ο Γ. Παπανδρέου, που παρέλαβε το σκάφος εν μέσω τρικυμίας, είχε άγνοια κινδύνου. Δεν έλαβε μέτρα ενώ, όταν αναγκάστηκε να υπογράψει το Μνημόνιο, δεν διαπραγματεύτηκε ούτε ήταν σε θέση να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούσαν οι περιστάσεις. Μέσα στη δίνη που δημιουργήθηκε, και με τη συνδρομή αδέξιων χειρισμών, οδηγήθηκε σε παραίτηση παρασύροντας μαζί του και το ΠαΣοΚ, που σήμερα έχει πέσει σε μονοψήφια ποσοστά εκλογικής δύναμης. Ετσι γράφτηκε το τέλος της μεταπολίτευσης. Ο συνδυασμός ανεπαρκών ηγετών και ελλειμματικών θεσμών αποδείχθηκε μοιραίος».