Τα πολλά πρόσωπα ενός καλλιτέχνη

Ο Δημήτρης Σαμόλης ήθελε από μικρός να γίνει ηθοποιός. Από μικρός, επίσης, υπήρξε τυχερός: «Oταν ήμουν στη ΣΤ’ Δημοτικού διάβασα κάπου για μια οντισιόν που θα γινόταν. Εψαχναν αγόρια στην ηλικία μου για τη “Μελωδία της ευτυχίας”. Ζήτησα από τη μητέρα μου να με πάει και με πήραν. Ξαφνικά βρέθηκα να συνεργάζομαι με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη Ρούλα Πατεράκη». Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (τελειώνοντας παράλληλα και τη Νομική), έπαιξε πρόσφατα στην «Ελένη» που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Καραντζάς, έχει δοκιμαστεί στη σκηνοθεσία και στις αρχές του καλοκαιριού μάς συστήθηκε με μια ακόμη καλλιτεχνική ιδιότητα: τραγουδιστής-τραγουδοποιός. Το άλμπουμ του «Popetry» (λεπτομέρειες σχετικά με την κυκλοφορία του θα ανακοινωθούν μέσω του καναλιού του στο YouTube), σε παραγωγή του Νίκου (Ottomo) Αγγλούπα, αποτελεί ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο στον χώρο της αγγλόφωνης ποπ με ενδιαφέροντες στίχους, κάποιες επιρροές από μιούζικαλ και τραγούδια που θα μπορούσαν να βρουν θέση στο ρεπερτόριο του Ρόμπι Γουίλιαμς ή του Mika – καθόλου άσχημα, δηλαδή.

Μη φανταστείτε, όμως, πως ο νεαρός καλλιτέχνης παιδεύεται όλη του τη ζωή με τις νότες: «Μουσική γράφω εδώ και τέσσερα χρόνια. Νομίζω ότι πράγματα που συσσώρευα μέσα μου βρήκαν διέξοδο μέσα από τους στίχους και τις μελωδίες και πρόκειται ίσως για το πιο μυστήριο πράγμα που μου έχει συμβεί. Πάντα θαύμαζα όσους μπορούσαν να γράφουν μουσική, ωστόσο δεν θεωρούσα τον εαυτό μου αρκετά ικανό για να τα καταφέρει. Επαιζα πάντοτε κιθάρα, αλλά χωρίς να έχω αφοσιωθεί ιδιαιτέρως σε αυτή την ασχολία. Κάποια περίοδο που δεν είχα δουλειά ως ηθοποιός, άρχισα να αφιερώνω πολλές ώρες καθημερινά στη μουσική. Οταν έγραψα ορισμένα ολοκληρωμένα κομμάτια, τόλμησα να ζητήσω τη γνώμη ενός φίλου μου μουσικού, τον οποίο εκτιμώ πολύ. Με ενθάρρυνε με τα καλά του λόγια και πήρα το θάρρος να προχωρήσω».

Στίχους γράφει στα αγγλικά γιατί «θεωρώ πάρα πολύ δύσκολο τον ελληνικό στίχο. Πράγματα που λέω στα αγγλικά, στα ελληνικά φοβάμαι ότι θα ακουστούν γελοία». Ανήκει και στους λίγους εναπομείναντες ρομαντικούς που αγοράζουν CDs: «Οταν κάτι μου αρέσει πολύ, θέλω οπωσδήποτε να το έχω και σε φυσική μορφή». Το θέατρο και τη μουσική δεν τα διαχωρίζει. «Ενας ηθοποιός λέει πάντα μια ιστορία. Η διαφορά είναι πως στο θέατρο ο θεατής πρέπει να έρθει να σε βρει, ενώ το τραγούδι είναι πιο άμεσο, μπορεί να αγγίξει έναν ακροατή, να φτάσει σε εκείνον ακόμη και ερήμην του». Τη σεζόν που αρχίζει θα παίζει στην παράσταση «Αγαπητή Ελένα», σε ένα έργο της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια που παρουσιάζεται στο Επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη.

*«Αγαπητή Ελένα»: Θέατρο Επί Κολωνώ (Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94). Προ-παραστάσεις ως τις 12/10. Η πρεμιέρα είναι προγραμματισμένη για τις 16/10.​

**Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014