ΥΠΠΟ, Βραβεία, Αξιοκρατία

Στην προχθεσινή (1/8) τελετή απονομής των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων 2013, η συμπαθεστάτη (ας μου επιτραπεί) κυρία Υφυπουργός δήλωσε ότι τα Κρατικά Βραβεία «είναι απόδειξη ότι η χώρα μας γεννά σημαντικούς δημιουργούς και ότι το ΥΠΠΟ με την επιβράβευση αυτή στηρίζει και αναδεικνύει την ελληνική λογοτεχνική και θεατρική παραγωγή». Ελπίζω ότι δεν αποδόθηκαν σωστά τα όσα είπε η κυρία Υφυπουργός, επειδή αυτή η δήλωση είναι ολωσδιόλου παράλογη: δεν είναι τα Κρατικά Βραβεία, ή, όποια άλλα βραβεία, που αποδεικνύουν την ύπαρξη σημαντικών δημιουργών! Τουναντίον θα έλεγα…Ακόμη και όταν η βράβευση είναι σωστή και δίκαιη, δεν είναι η βράβευση που αποδεικνύει την αξία του δημιουργού. Η ιστορία της λογοτεχνίας έχει αποδείξει ότι πάρα πολλοί βραβευθέντες χάθηκαν στη σκόνη του χρόνου, ενώ άλλοι σημαντικοί δημιουργοί (όπως λ.χ. ο Ανδρέας Εμπειρίκος) που ουδέποτε βραβεύτηκαν, λάμπουν και θα λάμπουν.