Η παρανομία στην εξουσία

Δύο γυναίκες, δύο κόσμοι. Από τη μια η νέα περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου που κήρυξε τον πόλεμο κατά των νόμων και των δικαστικών αποφάσεων. Δεν της αρέσουν επειδή έτσι υπάρχει κίνδυνος να αποκαλυφθούν ανάμεσα στο άξιο προσωπικό των ΟΤΑ και κάποια μπουμπούκια του πελατειακού συστήματος που κατέλαβαν θέσεις στον μέχρι τώρα ανεξέλεγκτο παράδεισο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης χωρίς τα απαιτούμενα προσόντα ή με πλαστούς τίτλους σπουδών.

Η κυρία Δούρου και 19 δήμαρχοι που έχουν εκλεγεί με την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται να αξιολογηθούν οι υπάλληλοί τους, όπως προβλέπει ο νόμος. Αρνούνται επίσης να εφαρμόσουν την απόφαση του αρμόδιου Πρωτοδικείου που έκρινε παράνομη την αποχή των εργαζομένων από την αξιολόγηση. Επίσης, οι ίδιοι αυτοί πολιτικάντηδες εμποδίζουν να διερευνηθεί από τους Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης αν κάποιοι από τους υπαλλήλους τους είναι απατεώνες και επίορκοι.

Αλλά έτσι επίορκοι γίνονται και η κυρία Δούρου και οι ομοϊδεάτες της δήμαρχοι που αρνούνται να αναδειχθούν οι αξιότεροι και ικανότεροι των υπαλλήλων τους από τη μάζα που πιθανότατα συγκαλύπτει ανικανότητα, τεμπελιά, παρανομίες, διαφθορά. Κι ας ορκίσθηκαν σε πανηγυρικές τελετές ότι θα τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.

Πριν ακόμα σβήσει ο αντίλαλος των όρκων τους, ανακοίνωσαν ότι αρνούνται να εφαρμόσουν τους νόμους της Ελληνικής Δημοκρατίας χάριν της κομματικής τους πελατείας, στην οποία φυσικά αμέσως εντάχθηκαν και οι απατεώνες που τυχόν διόρισαν οι νεοδημοκράτες και πασόκοι προκάτοχοί τους, οι οποίοι έτσι πύκνωσαν τώρα τις τάξεις των συριζαίων.

Από την άλλη, η βραβευθείσα με υποτροφία από «ΤΑ ΝΕΑ» μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ Κατερίνα-Μαγδαληνή Μουρελάτου στην έκθεση που την ανέδειξε (το πλήρες κείμενο στα «ΝΕΑ» 21/9) αποτολμά να αντιπαραταχθεί στη συμπεριφορά που εγκαινίασε η κυρία Δούρου τονίζοντας:

«Ο Ελληνας πολύ πριν από την κρίση έπαψε να προσδίδει νόημα σε αξίες όπως η φιλοπονία, η σεμνότητα, η αυτογνωσία, η εγκαρτέρηση, η μετριοπάθεια, η υπακοή στους νόμους, η τιμιότητα, η φιλαλήθεια (…) Η οικογένεια, με την αρρωστημένη της μορφή, βρίσκεται πριν και πάνω από όλα. Ο Ελληνας δεν διστάζει να διορίσει το ανάξιο συνήθως παιδί του εις βάρος του άξιου παιδιού του γείτονα που δεν έχει τις ίδιες γνωριμίες, ακολουθώντας έτσι τους άγραφους νόμους της μαφίας (…) Πέρασαν ολόκληρες δεκαετίες διαμαρτυριών και απεργιών, ποτέ όμως στην ελλαδική κοινωνία δεν ακούστηκε συλλογικό αίτημα διεκδίκησης της αξιοκρατίας, του ελέγχου της ποιότητας, της καταξίωσης της αριστείας και των αξιολογικών κρίσεων, διότι έτσι θα αναιρούνταν η κομματική πελατεία και οι ψηφοφόροι θα είχαν κρίση και λογική. Η πολιτική αυτή βαρβαρότητα μπορούσε να συντηρηθεί μόνο μέσω αδιάκριτων παροχών σε πουλημένες συνειδήσεις».

Χειροκροτήματα στην Κατερίνα-Μαγδαληνή Μουρελάτου, αλλά η ψήφος στην κυρία Δούρου. Κι έτσι διαιωνίζεται η παρανομία στην εξουσία. Και το συριζαίικης έμπνευσης «Δεν πληρώνω» θα το πληρώσει και η κυρία περιφερειάρχης όταν αρχίσουν οι ψηφοφόροι της να μην πληρώνουν πεντάρα στην Αυτοδιοίκηση, ταράζοντάς την στη νομιμότητα, όπως εκείνη την παρερμηνεύει.