Η Ελλάδα είναι πλέον η χώρα όπου το 1/3 του ενεργού πληθυσμού εργάζεται για να ταΐζει τους υπόλοιπους. Οι πιο οργανωμένοι (συνδικαλιστικά ή αλλιώς) είναι οι βολεμένοι. Να γιατί δεν βγαίνει ο άνεργος κόσμος στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί: Έχει ζαλιστεί από τα απανωτά χαστούκια, βλέπει ότι η συνδικαλιστική του ηγεσία τον έχει εγκαταλείψει, δεν διακρίνει αξιόπιστη εναλλακτική πολιτική λύση, γνωρίζει ότι θα πνιγεί στα δακρυγόνα από τους «ένστολους με το ειδικό μισθολόγιο» και ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν πρόκειται να του συμπαρασταθεί . Άλλωστε, η πείνα δεν έχει χτυπήσει ακόμη μαζικά τις πόρτες.

Οι δανειστές διεκδικούν τα χρήματά τους εδώ και τώρα. Ζητούν να τους δώσουμε τα όποια αποθέματα πλούτου της χώρας αλλά και να κάνουμε κάποιες βασικές αναδιαρθρώσεις ώστε να είμαστε σε θέση να αποπληρώνουμε και στο μέλλον όσα τους χρωστάμε. Αλλά οι όποιες αλλαγές γίνονται με καθυστέρηση, είναι σπασμωδικές και ανοργάνωτες, με αποτέλεσμα να διαλύονται οι υπηρεσίες και να καταταλαιπωρείται ο κόσμος. Η έννοια της Δημοκρατίας έχει καταρρακωθεί με την ψήφο της κομματικής πειθαρχίας, με τη συχνή παραβίαση του Συντάγματος αλλά και με τα Διατάγματα Νομοθετικού Περιεχομένου που παρακάμπτουν βολικά τη Βουλή. Πιστεύω όμως ότι η Ελλάδα δεν διώκεται μόνο για το χρέος της: ότι το χρέος χρησιμοποιείται και ως μοχλός για σκοπούς απώτερους…

Τα περισσότερα μέτρα που μας επιβάλλονται έρχονται έτοιμα σε αγγλόφωνο πακέτο από την Τρόικα με την εντολή «Εφαρμόστε τα» και, από ό,τι μαθαίνουμε, οι δικοί μας τα βάζουν στον διαδικτυακό μεταφραστή της Google για μια πρώτη άμεση μετάφραση. Μετά τα δίνουν σε μεταφραστές για το φινίρισμα, οπότε δεν βγαίνει άκρη στο Νόμο και εκδίδουν στη συνέχεια πολυάριθμες ερμηνευτικές εγκυκλίους ώστε να μπορέσει να εφαρμοστεί. Η φοροδιαφυγή οργιάζει, κυρίως μετά από την κατάργηση των φοροαπαλλαγών που δεν αφήνει κίνητρο στον φορολογούμενο να ζητήσει απόδειξη. Είναι φανερό ότι οι «δικοί μας» δεν θέλουν να τη χτυπήσουν εκεί που πρέπει.

Για να αυξηθούν λοιπόν τα έσοδα στρέφονται προς τους «έχοντες και κατέχοντες», δηλαδή κυρίως προς τη μεσαία τάξη, την οποία έχουν ήδη γονατίσει. Οι πραγματικά πλούσιοι είναι και πάλι στο απυρόβλητο (βλ. και λίστα Lagarde). Αυτή τη φορά στο στόχαστρο είναι η σε ομηρία τελούσα ακίνητη περιουσία. Η Τρόικα εγκρίνει πρόθυμα τα σχετικά χαράτσια με το πρόσχημα ότι «τα περισσότερα αποκτήθηκαν με μαύρο χρήμα!» Τα περισσότερα όμως από αυτά είναι γνωστό ότι αποκτήθηκαν με διπλοφορολογημένες οικονομίες. Το μαύρο χρήμα μπορεί να εντοπιστεί με την εφαρμογή του «πόθεν έσχες». Αυτό, όμως απαιτεί οργάνωση και κόπο και θα αποκαλύψει και πολλά επώνυμα άτομα. Αφού λοιπόν ο σκοπός δεν είναι η σύλληψη του μαύρου χρήματος, ποιοί είναι επομένως οι πραγματικοί λόγοι πίσω από τα χαράτσια;

1. Μήπως επιδιώκεται υποκριτικά η απαξίωση του ακινήτου ώστε, σε μια χώρα παράδεισο, να ξεπουληθούν πολλά καλά ακίνητα σε εξευτελιστικές τιμές; Γι’ αυτό προστέθηκε και 15% φόρος υπεραξίας για τους ιδιοκτήτες και μειώθηκε ο φόρος μεταβίβασης σε μόλις 3% για να διευκολύνει τους αγοραστές;

2. Θα είχε υπάρξει το εξάμβλωμα του ΕΝΦΙΑ αν οι Γερμανοί δεν αντιδρούσαν στο ότι οι Έλληνες έχουν περισσότερα ακίνητα από τους ίδιους; Παρατηρούμε ότι, μεταξύ άλλων, καλλιεργείται στο Γερμανικό κοινό και ένας φθόνος για τους «τεμπέληδες, διεφθαρμένους και ανεπρόκοπους Έλληνες που διαθέτουν περισσότερα από ένα ακίνητα από μαύρο χρήμα». Πρέπει λοιπόν γι’ αυτό να τιμωρηθούν παραδειγματικά (προτεσταντική λογική) και να πληρώσουν αναδρομικά ή να εκχωρήσουν τα ακίνητά τους στο Κράτος σε εξευτελιστικές τιμές.

Η αδικία για τους περισσότερους είναι τεράστια. Το εάν τρείς γενεές Ελλήνων μάτωσαν για να ανοικοδομήσουν τα ερείπια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και να επενδύσουν νοικοκυρεμένα και σε άλλα ακίνητα αφού δεν είχαν πού αλλού να τοποθετήσουν τις οικονομίες τους (θυμηθείτε λ.χ. τί έγινε με το Χρηματιστήριο το 1999), αυτό δεν τους απασχολεί. Αντίθετα, για θέματα που οι Γερμανοί θα έπρεπε να επιμείνουν, όπως η διαπλοκή, κάνουν υποκριτικά πως δεν καταλαβαίνουν γιατί έχουν εμπλακεί και οι ίδιοι. Φημολογείται, πάντως, ότι πίσω από τους Γερμανούς κρύβονται και άλλοι…

Και οι «δικοί» μας οι χρυσοπληρωμένοι ταγοί πώς αντιδρούν; Αντί να πουν «ΟΧΙ», σκύβουν υπάκουα το κεφάλι και απαξιώνουν οικονομίες και προσπάθειες γενεών. Και για να λειτουργήσει ο «κοινωνικός αυτοματισμός» βάζουν έναν σχετικά «λογικό» φόρο για περιουσίες μέχρι 300.000 Ευρώ και μέχρι και εικοσαπλασιάζουν τον φορολογικό συντελεστή για μεγαλύτερες αξίες! Έτσι θα ξεπουληθούν επ’ ωφελεία κάποιων τα πιο ακριβά ακίνητα. Οι φόροι που προκύπτουν είναι πρωτοφανείς παγκοσμίως και δημευτικοί αλλά χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για τη φορολόγηση των φτωχότερων αφού στην ουσία τους λένε: «Θα πληρώσεις κάτι για τα ακίνητά σου αλλά τους «πλούσιους» θα τους τσακίσουμε!» Το τι εννοούν όταν λένε «πλούσιους» δεν το εξηγούν. Με αυτόν τον τρόπο καλλιεργούν και αυτοί με τη σειρά τους το φθόνο στην ελληνική κοινωνία.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι τη νύφη την πληρώνει και πάλι η μεσαία τάξη. Και με την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης διαλύεται και η ίδια η χώρα που γίνεται και πάλι χώρα εξαγωγής μεταναστών. Αυτή τη φορά όμως δεν υπάρχουν πλέον γεννήσεις και το κενό το γεμίζουν οι απρόσκλητοι λαθρομετανάστες που επωφελούνται χωρίς να πληρώνουν φόρους και εισφορές. Πολλοί από αυτούς πλουτίζουν από παράνομες έως και εγκληματικές δραστηριότητες και σε λίγο θα έχουν την ίδια κοινωνική μεταχείριση με εμάς τους υπόλοιπους που μια ζωή πληρώναμε για να έχουμε κοινωνικό κράτος και μας τα πήραν όλα.

Δεν είδα κανένα πολιτικό κόμμα να ασχολείται στα σοβαρά με όλα αυτά τα κρίσιμα προβλήματα και να προβάλλει θεμελιωμένη πρόταση με προοπτική. Παίζουν μεταξύ τους θέατρο, διαβουλεύονται εν κρυπτό με την Τρόικα και μας αγνοούν επιδεικτικά. Άραγε, μετά τον ανελέητο διωγμό της ακίνητης περιουσίας (που φαίνεται ότι υπάρχει έξωθεν εντολή να συνεχιστεί), τί άλλο μας ετοιμάζουν;