Οτι ο κόσμος ανισορροπεί δεν χρειάζεται πολλές μαρτυρίες. Αρκεί η καταγραφή της τρέχουσας επικαιρότητας.
Πρόσφατα από τη Γερμανία διακεκριμένοι νομπελίστες οικονομολόγοι προειδοποίησαν την Ευρώπη ότι αν συνεχίσει την ίδια οικονομική πολιτική δεν πρόκειται να έχει καμία τύχη και ακόμη ότι η Γηραιά Ηπειρος θα κακοπέσει σε ύφεση μακρά και στα χέρια οπισθοδρομικών υπερεθνικιστικών κομμάτων.
Ηδη άλλωστε κατεγράφη η επιστροφή της Ιταλίας και της Γερμανίας σε αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και η Γαλλία μένει στάσιμη, δείχνει παραλυμένη και ανίκανη να αντιμετωπίσει την κρίση που την καταδιώκει.
Υποτίθεται ότι για την αποτροπή των συνεπειών της επερχόμενης ύφεσης ο Μάριο Ντράγκι θα αναλάμβανε δράση ώστε να διοχετευθούν φθηνοί χρηματοδοτικοί πόροι στην ευρωπαϊκή οικονομία, αλλά επί του παρόντος ουδέν. Δεν φημίζεται άλλωστε για τη δημοκρατικότητά του και τις άμεσες αντιδράσεις του το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Ωστόσο ο κόσμος δεν περιμένει πότε θα ξυπνήσουν οι τραπεζίτες, εξελίσσεται και επιδρά πολλαπλώς σε χώρες, οικονομίες και πολίτες. Ηδη η κρίση της Ουκρανίας επιτείνει την ατμόσφαιρα στασιμότητας. Στη Γερμανία, την Πολωνία, την Ολλανδία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, ακόμη και στη μικρή Ελλάδα μετράμε τις συνέπειες του ρωσικού εμπάργκο.
Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είδαν πρώτα την κατάρρευση του αμερικανικού ονείρου στο Φέργκιουσον του Μιζούρι και λίγες μέρες αργότερα ένιωσαν την απόλυτη φρίκη με τη δημόσια σφαγή του δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ από τα χέρια ενός λονδρέζου φανατικού τζιχαντιστή «χασάπη» που βρέθηκε –άγνωστο πώς –να πολεμά για το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε μαζί με άλλους περίπου 3.000 δυτικούς ισλαμιστές στις ερήμους της Μεσοποταμίας. Ετσι οι Αμερικανοί την ώρα που έδειχναν να επιχειρούν να βάλουν τάξη στην εσωτερική τους αγορά, βομβαρδίζοντας με πρόστιμα-μαμούθ τις άλλοτε «ιερές» τράπεζές τους, βρέθηκαν αντιμέτωπες, εντός και εκτός, με τους χειρότερους δαίμονές τους.
Τώρα είναι υποχρεωμένοι να εμπλακούν ακόμη περισσότερο στη συρο-ιρακινή κρίση, θα προσπαθήσουν κατά τα φαινόμενα να τα βρουν με τους άλλοτε εχθρούς τους στην Τεχεράνη και στη Δαμασκό και βεβαίως να συγκρουσθούν με τους συμμάχους τους Σαουδάραβες και Καταριανούς, οι οποίοι χρηματοδοτούν το ισλαμικό κράτος επειδή διεκδικούν τα πρωτεία στην περιοχή από τον γιο του Ασαντ και τους εκσυγχρονιστές μουλάδες-διαδόχους του Χομεϊνί.
Θα χρειασθούν επίσης τους Ρώσους που εχθρεύονται λόγω της Ουκρανίας να τα βάλουν με τον Ερντογάν που άνοιξε δρόμους όπλων για τους τζιχαντιστές-μακελάρηδες και να στηρίξουν τους «άφιλους» Κούρδους, οι οποίοι ιστορικά έχουν διακριθεί ως μισθοφόροι, παρά ως δύναμη σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Και μαζί θα πρέπει να προσέχουν τους Κινέζους μην τυχόν και τους πάρουν την παγκόσμια οικονομική πρωτοκαθεδρία. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε έναν κόσμο κυριολεκτικά σαπισμένο, πολιτιστικά ομογενοποιημένο, όπου κοινωνικά και πολιτικά επικρατούν μικροί ηγέτες, σαχλοί πλούσιοι και σελέμπριτις της συμφοράς που ξεπλένουν τις ντροπές και τα ασύμβατα πλούτη τους με ανόητα παγο-μπουγελώματα.
Το αδιέξοδο είναι πλήρες και δεν ξεπερνιέται παρά μόνο με μια νέα παγκόσμια συμφωνία. Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ πιο ταραγμένος. Ούτε στις πιο σκοτεινές περιόδους του Ψυχρού Πολέμου δεν ήταν έτσι. Και μέσα σε αυτό το περιβάλλον η Ελλάδα καλείται να βρει λύσεις για το χρέος, να δρομολογήσει την έξοδό της από την κρίση και μαζί να διασφαλίσει την πολιτική της σταθερότητα.
Πράγμα που σημαίνει ότι εσωτερικά πρέπει να διαμορφώσει ατζέντα αλλαγών και μιας νέας πλειοψηφίας, ικανής να κρατήσει τη χώρα σταθερή και έξω από τον κύκλο των μεγάλων απειλών που εκ των πραγμάτων διαμορφώνει η γειτνίασή της με τη ζώνη της φωτιάς. Είναι καιρός για μεγάλες αποφάσεις και μεγάλους ηγέτες αφοσιωμένους στην υπηρεσία της πατρίδας. Τα υπόλοιπα ούτε μετρούν, ούτε στέκουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
