Το περιστατικό είναι αληθινό και συνέβη πριν από περίπου πενήντα χρόνια. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας, παρακολουθούσε έκπληκτος το παραλήρημα ενός «εκδότη» μιας, συνήθως εβδομαδιαίας, «οικονομικής εφημερίδας». Απαιτούσε ο εν λόγω… «λειτουργός του Τύπου» διαφημιστικές καταχωρίσεις της τράπεζας για το λαθρόβιο έντυπό του.
Ο καθηγητής-τραπεζίτης του απαντούσε αρνητικά. Και ο «εκδότης» είπε στον Ζολώτα:
– Στον (Τάδε) γιατί δίνεις;
– Μα αυτός είναι εκβιαστής!
– Και εγώ τι είμαι;
Η αφήγηση τελειώνει εδώ γιατί το σημαντικό δεν είναι πώς αντέδρασε ο Ζολώτας αλλά το ότι, όσο και αν δεν ομολογείται, υπάρχουν και σήμερα Μέσα Μαζικής Εκβιάσεως.
Είναι διάφοροι μικροαπατεώνες που τριγυρίζουν ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις ζητώντας, άλλοτε με ικεσίες και άλλοτε με εκβιασμούς, χρηματικά ποσά υπό τύπον διαφημίσεως. Βεβαίως όσο εκπολιτίζεται ο τόπος λιγοστεύουν οι ιδιότυποι αυτοί εκβιαστές. Στη μείωση του αριθμού των εκβιαστών συμβάλλει επίσης και η αναπότρεπτη βιολογική εξέλιξη.
Στον καθημερινό βίο όμως συχνά ώσπου να πεις «Δόξα τω Θεώ» αναγκάζεσαι να αναφωνήσεις «Βοήθα, Παναγιά μου!». Τους παλαιούς, αμόρφωτους εκβιαστές διαδέχονται οι λιμοκοντόροι νέας τεχνολογίας.
Το ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιδράσει και να δημιουργήσει συνθήκες δικαστικού ελέγχου διαφόρων ηλεκτρονικών sites/blogs κ.λπ. γεννά την ελπίδα ότι ο χώρος των μέσων ενημερώσεως θα απαλλαγεί από τα νεοπλάσματα. Η κάθαρση μοιάζει να είναι, ευτυχώς, κοινός τόπος για τους κυβερνώντες, σημερινούς και αυριανούς.
ΥΓ.: Οσοι νομίζουν ή προσδοκούν συγχωνεύσεις μέσων ενημερώσεως εννοώντας μείωση της δημοσιογραφικής ακτινοβολίας του «Βήματος» και των «Νέων», ματαίως ελπίζουν. Ο μεγαλύτερος εκδοτικός οργανισμός της χώρας, παρά την κρίση, ανακάμπτει εντυπωσιακά. Και πολιτικά ισχύει πάντοτε η φράση του νεαρού δημοσιογράφου που απάντησε σε υπουργό της χούντας «Κύριε υπουργέ, εγώ θα είμαι και αύριο εδώ!».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
