Οι συγκυριακά αυξημένες τιμές φέτος στα σιτηρά, σε συνδυασμό με την επερχόμενη νέα ΚΑΠ, οδηγούν σε στροφή τα προσεχή χρόνια στον κάμπο , ώστε από «βαμβακώνας» να καταστεί και πάλι σιτοβολώνας! Φέτος η τιμή του σκληρού ενώ ξεκίνησε από τα 22 λεπτά στα αλώνια, συνεχίζει την ανοδική πορεία έχοντας αγγίξει τα 28 λεπτά κυρίως λόγω προβλημάτων σε Ιταλία και Γαλλία από βροχοπτώσεις, ενώ παράγοντες της αγοράς εκτιμούν πως μέσα στον Αύγουστο μπορεί να αγγίξει και τα 30 λεπτά.
Την ίδια ώρα έχοντας υπόψη ότι από το 2015 η επιδότηση στα σιτηρά θα ανέλθει στα 46 ευρώ το στρέμμα σε συνδυασμό με το ότι τα σκληρά θα λαμβάνουν και συνδεδεμένη ενίσχυση (κυρίως για τον πιστοποιημένο σπόρο) , ενώ αντίθετα το βαμβάκι από τα 90 ευρώ που είχε κατοχυρώσει ως δικαίωμα με την παλιά ΚΑΠ θα πέσει στα 46, με τάση για τα 42,5 ευρώ το στρέμμα από το 2019… γίνεται αντιληπτό ότι θα υπάρξει στροφή προς τα σιτηρά. Βέβαια στο βαμβάκι θα παραμείνουν όσοι έχουν μεγάλες στρεμματικές αποδόσεις, αφού η συνδεδεμένη που μειώνεται ελάχιστα, θα μοιράζεται σε λιγότερες εκτάσεις, άρα μπορεί από τα 70 ευρώ μέσον όρο να φτάσει και στα 80 ευρώ ανά στρέμμα.
Εκτιμάται πως από τα 2,7 εκατομμύρια στρέμματα κατά μέσον όρο, τα προηγούμενα χρόνια, το βαμβάκι θα πέσει στα 2 εκατομμύρια στρέμματα κυρίως προς όφελος των σκληρών σιτηρών που έχουν και χαμηλό κόστος παραγωγής. Για να διατηρηθεί ωστόσο η καλλιέργεια του «λευκού χρυσού» στον κάμπο θα χρειαστεί πλέον να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ παραγωγών και εκκοκκιστών και να «πάρει μπρος» επιτέλους η συμβολαιακή γεωργία…
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά εκκοκκιστής, «ήρθε η ώρα και στο βαμβάκι να ξεχωρίσουν οι άντρες από τα παιδιά»… Ασφαλώς και η διατήρηση της καλλιέργειας θα πρέπει να αποτελεί στρατηγικό στόχο για την εθνική οικονομία, αφού και συνάλλαγμα φέρνει καθώς είναι από τα πλέον εξαγώγιμα προϊόντα (αποφέρει ετησίως περί τα 350 εκατομμύρια ευρώ) και τάση υπάρχει για επαναλειτουργία κλωστηρίων τα προσεχή χρόνια στη χώρα, μετά τη δραματική μείωση του κόστους εργασίας τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα… Βέβαια σήμερα το εκκοκκισμένο βαμβάκι εξάγεται κυρίως στην Τουρκία, ενώ γίνεται προσπάθεια για να ανοίξουν και άλλες αγορές όπως στο Βιετνάμ…
Βέβαια με την κατάθεση του εθνικού φακέλου για την κατανομή των επιδοτήσεων με τη νέα Κοινή Αγροτική πολιτική που θα ισχύσει μέχρι το 2020, έγινε αμέσως αντιληπτό ότι επιχειρήθηκε από την ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, να τηρηθούν κυρίως ισορροπίες, αφού με 11 προϊόντα να λαμβάνουν συνδεδεμένη ενίσχυση, μάλλον λείπει ο στρατηγικός σχεδιασμός και γίνεται διασπορά των κοινοτικών πόρων. Απομένει να δούμε την εξειδίκευση του κάθε φακέλου με τα ακριβή ποσά, για να υπάρξει ασφαλής εκτίμηση και πρόβλεψη προς τα πού θα στραφεί τα επόμενα χρόνια η ελληνική γεωργία…
Η μεγάλη στροφή προς τα σιτηρά και ιδίως στο σκληρό που διατηρούσε μία σχετικά υψηλή επιδότηση σε σύγκριση με το μαλακό, έγινε με την εφαρμογή της ισχύουσας ΚΑΠ από το 2004 και μετά. Με τη νέα όμως είναι πιθανό να υπάρξει ξανά στροφή προς το μαλακό που χρησιμοποιείται κυρίως στην αρτοποιία που και μικρότερο κόστος παραγωγής έχει και ελλειμματικοί είμαστε ως χώρα, ενώ η επιδότηση θα είναι η ίδια για τις δύο καλλιέργειες (μαλακό και σκληρό).
Το σκληρό σιτάρι, εξάγεται κυρίως στην Ιταλία για τις βιομηχανίες ζυμαρικών, χωρίς ούτε καν πρωτογενή επεξεργασία, όπως συμβαίνει με το βαμβάκι (που εξάγεται εκκοκκισμένο) άρα και χωρίς καμία προστιθέμενη αξία…
Σε γενικές γραμμές, όπως έλεγαν και οι παλιότεροι, αν δεις πολλά στάρια στον κάμπο, αυτό σημαίνει ότι έρχεται φτώχεια!
