Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Απολαυστικά βυθισμένη σε μια πάνινη πολυθρόνα του θερινού σινεμά Riviera, στα Εξάρχεια, πίνοντας μπίρα και μασουλώντας νάτσος, είδα «Τα δύο πρόσωπα του Ιανουαρίου», μια ταινία βασισμένη στο μυθιστόρημα της Πατρίτσια Χάισμιθ. Ενα ζευγάρι Αμερικανών που αντιμετωπίζει προβλήματα με τον νόμο βρίσκεται στην Αθήνα των αρχών του ’60 και η ίντριγκα και η αγωνία ξεκινούν. Ηταν τα καφενεία, τα παστέλ χρώματα, η χρονική απόσταση που τα κάνει όλα όμορφα, δεν το ’χω ξεδιαλύνει, πάντως ερωτεύτηκα την Ελλάδα εκείνης της εποχής. Και άρχισα να την αναζητώ στο σήμερα.
Αμέσως το μυαλό μου πάει στις Ρίζες που έχουν στηθεί με τη λογική της μπακαλοταβέρνας. Ενα ψυγείο με τυριά και αλλαντικά, έτοιμες σαλάτες από μικρές οικοτεχνίες, στα ράφια ζυμαρικά, σάλτσες, αλεύρι και όσπρια. Ολα ψαγμένα και διαλεχτά. Στα λιγοστά τραπέζια κάθεσαι και πίνεις το τσίπουρο συνοδεία μεζέδων σύμφωνα με τη βολιώτικη συνήθεια. Δηλαδή με κάθε γύρο τσίπουρου έρχονται οι συνοδευτικοί μεζέδες που στην επόμενη παραγγελία αλλάζουν και βέβαια μπορείς να παραγγείλεις και ό,τι άλλο έξτρα θέλεις. Συγκεκριμένα, καγιανά με καβουρμά, ψητό μαστέλο από τη Χίο, τουρσιά του Ναουμίδη από τη Δράμα, λαχματζούν, σπετζοφάι, γραβιέρα του Γασπαράκη και του Κουφόπουλου, πολλά τυριά του Καρακάνα από τον Βόλο (κασέρι ωρίμανσης, ανθότυρο, γαλοτύρι), αλλαντικά Sary και Μιράν, σύγλινο, λουκάνικο, απάκι και σαλάμι του Λαμπάκη από το Ρέθυμνο, καπνιστά μύδια Πασχαλίδη, τόνο Αλοννήσου και έτερα αλίπαστα, σαλάτες-αλοιφές και άλλα πολλά. Η συλλογή συνεχώς εμπλουτίζεται, διότι το νεαρό ζευγάρι των ιδιοκτητών, ο Χρήστος Ζαφειρίου και η σύζυγός του, συνεχώς αναζητούν ό,τι το ποιοτικόν και γευστικόν υπάρχει. Τη βραδιά που πήγα, τα 25αράκια με το χύμα τσίπουρο – γλυκόπιοτο ήταν – πήγαιναν και έρχονταν, ενώ στο τέλος, μια και περίμενα καλεσμένους, πήρα και κάτι για το σπίτι τρεκλίζοντας ελαφρώς ανάμεσα στο ψυγείο και στα ράφια: γλυκά του κουταλιού από τον Συνεταιρισμό Γυναικών Πορταριάς, ζυμαρικά από τη βιοτεχνία Δημητρακόπουλου στα Φάρσαλα, αλεύρι από την Trinity Farm και, βέβαια, τον αγαπημένο μου βολιώτικο χαλβά του Παπαγιαννόπουλου και μουστολούκουμα του Παππού.
Στο κάλεσμα, λοιπόν, στη βεράντα είχαμε ορεκτικούς μεζέδες και ήπιαμε μπίρα Fix Royale που γευστικά ταιριάζει πολύ με τα πιάτα της ελληνικής κουζίνας, έχει πλούσιο άρωμα και ένα μπουκάλι υπέροχο, γεμάτο καμπύλες, με αισθητική κοσμοπολίτικων 60s. Σαν να μπαίνεις μέσα σε μια παλιά φωτογραφία. Φάγαμε τους προαναφερθέντες μεζέδες και έβαλα τις σαλάτες μέσα σε ντάκο της Greek & Yummy σε σχήμα καλαθιού. Σερβίτσιο και πιάτο μαζί δηλαδή. Φτιάχνεται με ελαιόλαδο, αλεύρι ολικής άλεσης και ρίγανη και μπορείς να σερβίρεις ό,τι θέλεις μέσα: ζυμαρικά, κοκκινιστά, σαλάτες και μετά να «τραγανίσεις» το… σκεύος.
Εν τω μεταξύ, οι φίλοι που μου έκαναν επίσκεψη στο σπίτι δεν ήρθαν με άδεια χέρια. Μου έφεραν παγωτά της εταιρείας γαλακτοκομικών Δάφνη που φτιάχνονται από ελληνικό, φρέσκο, πρόβειο γάλα με παραδοσιακές μεθόδους παραγωγής. Και σαν να είχαν οσμιστεί τη ρετρομανία μου, επέλεξαν παρφέ κρέμα με κεράσι και καβουρντισμένο αμύγδαλο και παγωτό καραμέλα βουτύρου με κομμάτια σοκολάτας και πραλίνα καραμέλας. Τα σέρβιρα σε πολύχρωμα μπολάκια και ήταν πολύ ταιριαστά με το λεμονί φόρεμα που φορούσα…
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014.
