ΤΟ ΤΑΓΚΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Συµπληρώνονται τις ηµέρες αυτές 40 χρόνια από την 24η Ιουλίου 1974. Την ηµέρα εκείνη στρατόςκαι λαός γύριζαν σελίδα στην Ιστορία της χώρας.

Με την πάροδο των ετών τα όσα δραµατικά οδήγησαν στην κατάρρευση της απριλιανής χούντας γίνονταιιστορικές αναµνήσεις που παίρνουν τις θέσεις τους στις βιβλιοθήκες της Ιστορίας.

Οι νεότερες γενιές συχνά αδιαφορούν για το παρελθόν και περιβάλλουν µε λήθη τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλε, λόγω αλλά συχνά και έργω, η χούντα της21ης Απριλίου τον ελληνικό λαό. Οµως έθνη που στερούνται µνήµης δεν έχουν µέλλον.

Σήµεραπρέπει να θυµηθούµε τον Κωνσταντίνο Καραµανλή που ανακληθείς από την εθελούσια εξορία του, στην οποία όµως τον είχε στείλει η αρνητική λαϊκή ψήφος, υπερέβη τα όρια του ηγέτη της Συντηρητικής Παράταξης της χώρας µας.
Στο βάθρο της Ιστορίας στέκεται πλάι στον Ελευθέριο Βενιζέλο και του χαµογελά ανταγωνιστικά.

Αλλά η Δηµοκρατία δεν είναι παίγνιοµε έναν πρωταγωνιστή, απαιτεί και τους άλλους. Ο Καραµανλής έγραψε Ιστορία µε τους χειρισµούς του για την εξυγίανση του στρατεύµατος αλλά, ευτυχώς, στο τραπέζι ήταν και ο Ηλίας Ηλιού, ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς, που έβαλε τον δικό του λίθο στην οικοδόµηση της Δηµοκρατίας. Με το άρθρο του στην «Αυγή» άνοιξε διαύλους µεταξύ της άκρας Αριστεράς και τoυ στρατεύµατος.

Ο Ευάγγελος Aβέρωφ, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Γεώργιος Μαύρος αλλά και ο Χαρίλαος Φλωράκης και δεκάδες άλλοι έλληνες πολιτικοί προσπάθησαν. Και επέτυχαν να οικοδοµήσουν τη Δηµοκρατία που όλοι µας απολαµβάνουµε σήµερα, καταχρώµενοι µάλιστα, ένιοι τα λεγόµενα δηµοκρατικά δικαιώµατα.

Η αποκατάσταση της Δηµοκρατίας στην Ελλάδα γεννήθηκε και στέριωσε διότι και στην περίπτωσή µαςίσχυσε ο κανόνας«στο ταγκό χορεύουν δύο»… Οσο και αν µας τυφλώνουν τα δένδρα που µας κρύβουν το δάσος, η άλλη όψη του νοµίσµατος απεικονίζει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Με τα λάθη του και τις αδυναµίες του.