Διηπειρωτικό σκηνικό

ΜΟΥΝΤΙΑΛ τέλος. Ανήκει στο (πρόσφατο) παρελθόν. Πολλές και ποικίλες οι πλευρές του ως θεάματος –για να αφήσουμε στην άκρη σήμερα τα «πλην» και «μείον» με τα οποία ήταν προικισμένος αυτός ο γηπεδικός πόλεμος. Θα ήταν υποκρισία να προσφύγουμε στην αθλητική άμιλλα, πόσω μάλλον στο αθλητικό πνεύμα, ως καθοδηγητικό συστατικό. Μια πλευρά που δεν συζητήθηκε όσο της έπρεπε είναι η διηπειρωτική αναμέτρηση και διαδρομή μεταξύ των αντιπροσωπειών των πέντε ηπείρων –αν θέλετε έξι, αν λογαριασθεί ως έκτη ήπειρος η Νότια Αμερική.

Ο ΠΡΩΤΟΣ γύρος, ευνόητα κρίσιμος για την ανάδειξη των 16 (όπου και η ελληνική αγαλλίαση), σφραγίστηκε από την ευρωπαϊκή καθίζηση σε πρωτοφανή μορφή. Βγήκαν από το παιχνίδι τέσσερις παραδοσιακές δυνάμεις. Η ευρωπαϊκή αποτυχία καταγράφεται σε ποσοστό πρόκρισης μόλις 46%, ενώ η Νότια Αμερική άγγιξε το 100%… Η Βόρεια και Κεντρική Αμερική με υψηλό ποσοστό (3 ομάδες στις 4), η Αφρική 2 στις 5, ενώ η Ασία και η Ωκεανία δεν προχώρησαν.

ΣΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ γύρο των 16 (όπου και το ελληνικό δράμα) η ψαλίδα ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Αμερική μειώθηκε αισθητά, 6 ευρωπαϊκές, 8 αμερικανικές και 2 αφρικανικές χώρες. Ο προημιτελικός γύρος (4 αγώνες, 8 ομάδες) βρήκε την Ευρώπη σε αριθμητική ισοπαλία με την Αμερική (4 προς 4). Στην κρισιμότατη φάση των ημιτελικών πάλι αριθμητική ισοπαλία Ευρώπης και Αμερικής (Νότιας). Ακολούθησε νέα ισοπαλία στην τετράδα. Ευρώπη – Νότια Αμερική στον τελικό και πάλι στον μικρό τελικό. Στις περιόδους αυτές δεσπόζει η τραγωδία της Βραζιλίας –με λίαν υπολογίσιμη συνέπεια την κοινωνική έκρηξη που θα επεκταθεί στον δρόμο για τους Ολυμπιακούς του 2016. Η ποδοσφαιρική «φαντασίωση» των Βραζιλιάνων μετατράπηκε σε εφιάλτη.

Η ΕΥΡΩΠΗ ξεκίνησε απογοητευτικά αλλά τερμάτισε θριαμβευτικά. Το τρόπαιο της Γερμανίας απέναντι στην αξιόμαχη Αργεντινή πλαισιώθηκε με τρεις ακόμη ευρωπαϊκές διακρίσεις: τη συμμετοχή δύο ομάδων στην πρώτη τετράδα, την υπεροχή στη βαθμολογία της τετράδας (6-4) και στα τέρματα 11-1.