Μπροστά στο «τέλος» η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης

Η μελέτη της Κantor για τη βιωσιμότητα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Προτείνει οριστικό λουκέτο στα δύο εργοστάσια της EBZ σε Ορεστιάδα και Σέρρες, διατήρηση μόνο της μονάδας στο Πλατύ Ημαθίας και μείωση του προσωπικού στην Ελλάδα κατά 50%!

H διοίκηση δεν υιοθετεί πλήρως τις παραπάνω προτάσεις και αναφέρει ότι το λουκέτο στα δύο εργοστάσια θα είναι προσωρινό, το προσωπικό του εργοστασίου στις Σέρρες θα απορροφηθεί στο Πλατύ, ενώ αργότερα θα υπάρξουν και κίνητρα εθελουσίας εξόδου. Επίσης, στα δύο εργοστάσια θα παραμείνει προσωπικό που θα συγκεντρώνει τα τεύτλα από τους τευτλοπαραγωγούς, τα οποία θα μεταφέρονται στη μονάδα στο Πλατύ.

«Τη χρήση 2013-2014 το εργοστάσιο στην Ορεστιάδα λειτούργησε 17 ημέρες, στις Σέρρες 12 ημέρες και η μονάδα στο Πλατύ 45 ημέρες. Με τη μεταφορά της παραγωγής στο Πλατύ μπορεί η μονάδα να καταφέρει να λειτουργήσει για δύο μήνες ώστε να μειωθούν τα κόστη παραγωγής. Η τιμή του τόνου της ζάχαρης στις αγορές έχει κατρακυλήσει στα 460 ευρώ, ενώ το κόστος παραγωγής για να βγει ο τόνος αυτός στην αγορά είναι 1.000 ευρώ» αναφέρουν από τη διοίκηση εξηγώντας το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ιστορική βιομηχανία.

«Η λήψη άμεσων και επώδυνων μέτρων επιβάλλεται γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει η εταιρεία να εξασφαλίσει χρηματοδότηση. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Η τράπεζα δεν θέλει να βάζει τα λεφτά της σε ένα τρύπιο βαρέλι. Για να σου δώσει χρήματα θα πρέπει να πιστέψει στο business plan που θα καταθέσεις και να το κρίνει βιώσιμο. Πέρυσι τον Δεκέμβριο για να πληρώσουμε τους τευτλοπαραγωγούς η Τράπεζα Πειραιώς μάς έδωσε έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις 16 εκατ. ευρώ. Εφέτος τον Δεκέμβριο, αν δεν έχουν ληφθεί μέτρα μείωσης του κόστους που θα εξασφαλίζουν τη συνέχεια της εταιρείας, ούτε η Πειραιώς ούτε καμία άλλη τράπεζα θα βάλει το χέρι στην τσέπη. Οι τευτλοπαραγωγοί από ποιον θα πάρουν τα λεφτά τους; Μας βλέπω τον Δεκέμβριο κρεμασμένους στην πλατεία Αριστοτέλους αν δεν εξηγήσουμε σήμερα την απελπιστική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η εταιρεία και δεν λάβουμε σκληρά μέτρα που θα δώσουν μια προοπτική» τονίζει στο «Βήμα» κορυφαίο στέλεχος της διοίκησης.

Το κρίσιμο διοικητικό συμβούλιο της ΕΒΖ που θα λάβει τις οριστικές αποφάσεις έχει προγραμματιστεί για την ερχόμενη Τρίτη 15 Ιουλίου. Επειτα από διαβουλεύσεις που έγιναν στην Αθήνα την εβδομάδα που πέρασε, παρουσία του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών κ. Χρήστου Σταϊκούρα, βουλευτών από τους νομούς όπου βρίσκονται τα εργοστάσια, της Τράπεζας Πειραιώς, της διοίκησης και των εργαζομένων, αποφασίστηκε τη Δευτέρα 14 Ιουλίου να υπάρξουν αντιπροτάσεις σε σχέση με τη μελέτη της Kantor που θα υποβληθούν στη διοίκηση.

«Δεν προλαβαίνουμε να παρουσιάσουμε τις θέσεις μας μέσα σε πέντε ημέρες» δήλωσε ο κ. Χριστόδουλος Βαρκάκης, εκπρόσωπος των εργαζομένων, ο οποίος επεσήμανε: «Η αναστολή λειτουργίας που προτείνει η διοίκηση για εμάς σημαίνει λουκέτο».

Οι συνολικά 259 εργαζόμενοι της ΕΒΖ στην Ελλάδα (η εταιρεία διατηρεί και δύο θυγατρικές στη Σερβία) αγωνιούν δικαίως για τη δουλειά τους αφού πριν από μερικά χρόνια είδαν τα εργοστάσια σε Λάρισα και Ξάνθη να κλείνουν με την αιτιολογία πως αυτό είναι απαραίτητο για να διασωθούν οι μονάδες σε Πλατύ, Ορεστιάδα και Σέρρες. Στη μονάδα της Ορεστιάδας απασχολούνται 50 εργαζόμενοι, στις Σέρρες 60 και στο Πλατύ 149 εργαζόμενοι. «Ζήτημα να μείνουμε 160» αναφέρουν στο «Βήμα» εκπρόσωποι των εργαζομένων, χωρίς να γνωρίζουν ότι η Kantor έχει επισημάνει πως το κόστος μισθοδοσίας της μητρικής ΕΒΖ αντιστοιχεί στο 30% του συνολικού κόστους λειτουργίας, πολύ παραπάνω από τον μέσο όρο άλλων ευρωπαϊκών ζαχαρουργείων.

Η Τράπεζα Πειραιώς, βασικός πιστωτής της ΕΒΖ με δάνεια που ξεπερνούν τα 130 εκατ. ευρώ, φέρεται έτοιμη να αναλάβει πρωτοβουλίες μετά την υλοποίηση του σχεδίου της Kantor. Πρωτοβουλίες που θα περιλαμβάνουν μετοχοποίηση χρεών και εξεύρεση στρατηγικού επενδυτή, καθώς οι τρεις διαγωνισμοί από το Δημόσιο και τον ειδικό εκκαθαριστή για την πώληση του 82% που προηγήθηκαν απέβησαν άκαρποι.

H αρχή της κατάρρευσης της ΕΒΖ αρχίζει το 2006. Τότε η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε να μειωθεί η παραγωγή της EBZ από 300.000 τόνους σε 158.000 τόνους (ποσόστωση) λαμβάνοντας μια γενναία αποζημίωση 80 εκατ. ευρώ που χάθηκε μέσα στα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού. Η απόφαση απεδείχθη λανθασμένη γιατί από την πολιτική αυτήν ωφελήθηκαν κυρίως οι πρώην γαλλικές αποικίες στην Αφρική καθώς επετράπη η εισαγωγή χωρίς δασμούς από χώρες της Μαύρης Ηπείρου και οι επιχειρήσεις του πλεονασματικού σε ζάχαρη Βορρά της Ευρωπαϊκής Ενωσης που πωλούσαν το προϊόν στον ελλειμματικό Νότο.

Αποτέλεσμα ήταν να κλείσουν δύο από τα πέντε ζαχαρουργεία της εταιρείας σε Ξάνθη και Λάρισα και σήμερα να θεωρείται επιβεβλημένη η αναστολή λειτουργίας των μονάδων σε Ορεστιάδα και Σέρρες.