Την ανεξαρτητοποίησή της από την ΚΟ της ΔΗΜΑΡ ανακοίνωσε η βουλευτής Κατερίνα Μάρκου, με επιστολή της τόσο προς τον πρόεδρο της Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη όσο και στον πρόεδρο του κόμματος Φώτη Κουβέλη.
Στην επιστολή ανεξαρτητοποίησής της εξηγεί τους λόγους της απόφασής της, σημειώνοντας πως «η ΔΗΜΑΡ απομακρύνθηκε τελικά από τον αρχικό αξιακό και πολιτικό της προορισμό και την ιδεολογική της ταυτότητα με αποτέλεσμα τουλάχιστον εγώ προσωπικά, να νιώθω ξένη και απομακρυσμένη».
Κάνει επίσης λόγο για «διάλογο κωφών» εντός του κόμματος μετά την εκλογική συντριβή, ο οποίος «αναπαρήγαγε δυστυχώς ένα κλίμα χωρίς προοπτική, χωρίς καθαρό λόγο, χωρίς γενναία αυτοκριτική και κυρίως χωρίς την αυτονόητη αφετηριακή διαπίστωση ότι ο λαός έδωσε εντολή ξεκάθαρης αποδοκιμασίας».
Τονίζει, δε, πως «η δυσάρεστη κατάσταση στην οποία περιήλθε σταδιακά το κόμμα μέχρι σήμερα επιβαρυνόταν καθημερινώς σχεδόν από τη λειτουργία ενός παλαιοκομματικού, κλειστού, αυτιστικού μηχανισμού».
Το πλήρες κείμενο της επιστολής
«Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,
»Με την παρούσα επιστολή επιθυμώ να σας γνωστοποιήσω την πρόθεσή μου να αποχωρήσω από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΔΗΜΑΡ.
»Η απόφασή μου αυτή δεν ήταν εύκολη και οπωσδήποτε με λυπεί, όπως είναι φυσιολογικό. Για πάνω από 2 έτη προσπάθησα, με τις όποιες δυνάμεις μου να συμβάλω κι εγώ ώστε το κόμμα να σταθεί, να καθιερωθεί, να μετεξελιχθεί αλλά και να συμβάλει ουσιαστικά στην προσπάθεια που κάνει η χώρα να ορθοποδήσει.
»Στο διάστημα αυτό, έκανα πάντα το καθήκον μου πιστεύω με τον καλύτερο τρόπο και βοήθησα ώστε το κόμμα να έχει μια ευπρόσωπη παρουσία στη Βουλή με τεκμηριωμένες ερωτήσεις και παρεμβάσεις, χωρίς ποτέ να προκαλέσω ή να δημιουργήσω κάποιο ζήτημα. Πιστεύω πως συνέβαλλα και στο μέτρο του δυνατού στον εσωτερικό κομματικό διάλογο, καταθέτοντας προτάσεις για μια νέα οριζόντια δομή ενός μοντέρνου προοδευτικού κόμματος.
»Υποστήριξα επίσης μια γενναία, αλλά έγκαιρη και θεσμική προσέγγιση με υγιείς δυνάμεις του συναφούς πολιτικά χώρου, όχι όμως με πρόσωπα, αριθμητικές ομάδες και ‘συντρόφους’ από το παρελθόν που δεν προσθέτουν και δεν πολλαπλασιάζουν, όπως απέδειξαν άλλωστε και οι τελευταίες εκλογές.
»Η δυσάρεστη κατάσταση στην οποία περιήλθε σταδιακά το κόμμα μέχρι σήμερα επιβαρυνόταν καθημερινώς σχεδόν από τη λειτουργία ενός παλαιοκομματικού, κλειστού, αυτιστικού μηχανισμού. Ο μηχανισμός αυτός, ό,τι απέμεινε πια από τη ΔΗΜ.ΑΡ., λυπάμαι να το πω, ήταν πάντα εναντίον μου, με τρόπο προκλητικό και αυθάδη για μία, στο κάτω-κάτω, εκπρόσωπο του ελληνικού λαού.
» Την κατάσταση χειροτέρευαν οι στερεότυπες και βαρετές αντικληρικαλιστικές, ψευτοδιεθνιστικές εμμονές που δυστυχώς πάντα χαρακτήριζαν τον χώρο αυτό και που στοιχίζουν, απομακρύνοντας δημοκρατικούς πολίτες του κέντρου, οι οποίοι ναι μεν ζητούν αλλαγές σε προοδευτική κατεύθυνση, αλλά δεν επιθυμούν ούτε την απόρριψη της δημιουργικής παράδοσης, ούτε την εγκατάλειψη των γειτονιών των πόλεων στην αναρχία και το έγκλημα.
»Ο ‘διάλογος κωφών’ της ήττας, τον οποίο προσπάθησα να παρακολουθήσω μετά την εκλογική συντριβή, αναπαρήγαγε δυστυχώς ένα κλίμα χωρίς προοπτική, χωρίς καθαρό λόγο, χωρίς γενναία αυτοκριτική και κυρίως χωρίς την αυτονόητη αφετηριακή διαπίστωση ότι ο λαός έδωσε εντολή ξεκάθαρης αποδοκιμασίας με το αποτέλεσμα των εκλογών προς αυτό που έχει μετασχηματιστεί η ΔΗΜΑΡ, έναν χώρο ο οποίος φυσικά δεν εκφράζει ούτε εμένα ούτε πολύ περισσότερο τους ψηφοφόρους της περιοχής μου.
»Συνολικά, η ΔΗΜΑΡ απομακρύνθηκε τελικά από τον αρχικό αξιακό και πολιτικό της προορισμό και την ιδεολογική της ταυτότητα με αποτέλεσμα τουλάχιστον εγώ προσωπικά, να νιώθω ξένη και απομακρυσμένη.
Κ. Πρόεδρε,
» ως ανεξάρτητη πλέον βουλευτής, εύχομαι στη Δημοκρατική Αριστερά να ορθοποδήσει συμβάλλοντας δημιουργικά οπωσδήποτε στη συγκρότηση του προοδευτικού πόλου, στη βάση, όμως, του ρεαλισμού, του προγραμματικού διαλόγου, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της υπεύθυνης και τεκμηριωμένης άσκησης πολιτικής, μακριά από τις ακραίες δημαγωγίες, ένθεν κακείθεν, που προσβάλλουν το λαό χάριν της κατάκτησης της εξουσίας, Στον αγώνα αυτό θα συνεχίσω κι εγώ να συμβάλω θετικά με όλες μου τις δυνάμεις.»
