Επιστροφή στον παρελθόν και αυξανόμενο χάσμα πλούσιων και φτωχών προβλέπει ο Γάλλος Τομά Πικετί στο βιβλίο του «Το κεφάλαιο στον 21ο αιώνα». Ο αντίλογος έρχεται από τον Αμερικανό νομπελίστα Έντμουντ Φελπς, μεταδίδει η Deutsche Welle.
Το βιβλίο του Πικετί, από τα πιο ευπώλητα των τελευταίων ετών για την οικονομία, κάνει μία αναδρομή στις κοινωνικές ανισότητες από το 1800 μέχρι τις μέρες μας, για να καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών διευρύνεται συνεχώς, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, με αποτέλεσμα την επιστροφή στον «καπιταλισμό των κληρονομημένων περιουσιών»– έναν καπιταλισμό που κυριαρχείται από μία «αριστοκρατία του πλούτου» και δεν προσφέρει ευκαιρίες ανέλιξης για αυτοδημιούργητους, υποστηρίζει ο Πικετί.
Ο Εντμουντ Φελπς, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, που έχει τιμηθεί με το Νόμπελ Οικονομίας το 2006, δεν θέλει καν να χρησιμοποιήσει τον όρο «καπιταλισμός» στα συμφραζόμενα του Πικετί: «Νομίζω ότι είναι παραπλανητικό να λες ότι γενικώς ο «καπιταλισμός» ευθύνεται για ο,τιδήποτε. Είναι δεδομένο ότι σε μία δυτική κοινωνία αποδεχόμαστε την ιδιωτική ιδιοκτησία. Αν θέλετε, πείτε το «καπιταλισμό». Αλλά αυτό είναι το όχημα που καθορίζει τις μεμονωμένες αποφάσεις και συμπεριφορές όλων μας» λέει ο Αμερικανός οικονομολόγος στην Deutsche Welle.
Οι ανισότητες της «συσσώρευσης κεφαλαίου»
Έχοντας αναλύσει τα ιστορικά στοιχεία, ο Τομά Πικετί διατυπώνει την εξής θεωρία: σε μία οικονομία με χαμηλούς δείκτες ανάπτυξης ο ήδη συσσωρευμένος πλούτος αναπτύσσεται με ρυθμούς ταχύτερους από εκείνους των μισθολογικών αυξήσεων, με αποτέλεσμα οι ήδη ευημερούντες να αφήνουν πίσω εκείνους που επιθυμούν να δημιουργήσουν νέο πλούτο. Εκεί είναι και η ευθύνη του «καπιταλισμού» με τη σημερινή του μορφή, επιμένει ο Γάλλος οικονομολόγος. Ο αντίλογος του Φελπς: «Είναι λυπηρό να πιστεύει ο κόσμος ότι η εισοδηματική ανισότητα προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία αναδιανομής προς όφελος των αδυνάτων. Δεν μπορείς να πάρεις το ψαλίδι και να αρχίσεις να κόβεις στην κορυφή της εισοδηματικής πυραμίδας, γιατί αν το κάνεις, αυτό θα έχει συνέπειες και για τη μεσαία τάξη, αργά ή γρήγορα».
Ωστόσο ο Φελπς δεν μπορεί να αντικρούσει το γεγονός ότι οι εισοδηματικές ανισότητες έχουν αυξηθεί εις βάρος της μεσαίας τάξης τις τελευταίες δεκαετίες: «Τον 19ο αιώνα η οικονομία αναπτυσσόταν με ταχείς ρυθμούς στη Βρετανία και στις ΗΠΑ, αργότερα και στη Γερμανία και στη Γαλλία. Τα εισοδήματα αυξάνονταν με γρήγορους ρυθμούς, κάτι που δεν συνέβαινε με τον ήδη συσσωρευμένο πλούτο. Σήμερα συμβαίνει το αντίθετο. Αλλά αυτό οφείλεται στην επιβράδυνση της παραγωγικότητας».
Αναδιανομή μέσω φορολογίας ή καινοτομίας;
Η αντίθεση δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονη: ο νεαρός Πικετί, φίλα προσκείμενος στο γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα, έχει χαρακτηριστεί «σύγχρονος Μαρξ» και «ροκ σταρ της οικονομίας», βλέπει στους αναδιανεμητικούς φόρους τη μοναδική ευκαιρία για να δημιουργηθεί νέος πλούτος και διατυπώνει μία θέση που θυμίζει τη μαρξιστική θεωρία περί «πρωτογενούς συσσώρευσης κεφαλαίου».
Αντιθέτως ο ηλικίας 80 ετών αντι-κεϊνσιανός Φελπς, ο οποίος με το ερευνητικό του έργο αμφισβήτησε την παραδοσιακή αντίληψη περί αντίστροφής σχέσης πληθωρισμού και ανεργίας, βλέπει μία και μοναδική ευκαιρία: την αύξηση της παραγωγικότητας με παράλληλη στήριξη της καινοτομίας. «Δεν μπορείτε να έχετε καλές δουλειές, αν δεν έχετε ιδιωτικές επιχειρήσεις που αναπτύσσουν καινοτομίες ή αντιδρούν σε καινοτομίες. Σήμερα όλα τα βιομηχανικά κράτη υποφέρουν από μειωμένη παραγωγικότητα. Αυτό όχι μόνο συνθλίβει τους νέους, που αρχίζουν να μισούν τις δουλειές τους, αλλά και παραλύει τη μεσαία τάξη. Δεν θα καταφέρει να πλουτίσει όμως η μεσαία τάξη, όσο η κοινωνία μας απορρίπτει εκείνους που καινοτομούν και ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα».
Ο Φελπς παραθέτει ένα παράδειγμα: μεγάλη διάδοση γνωρίζει τελευταία στην Ευρώπη το Uber, μία εφαρμογή car sharing για smartphones, η οποία επιτρέπει στους ενδιαφερόμενους να βρίσκουν έναν οποιοδήποτε οδηγό, χωρίς άδεια ταξί, που μπορεί να τους μεταφέρει στον προορισμό τους. Η επιτυχία της εφαρμογής έχει προκαλέσει κινητοποιήσεις των επαγγελματιών οδηγών ταξί, που υποστηρίζουν ότι είναι παράνομη και ευνοεί τον αθέμιτο ανταγωνισμό. «Η ουσία του ζητήματος είναι ότι δεν χρειάζεσαι πλέον δικό σου αυτοκίνητο, γιατί πάντα μπορείς να βρεις κάποιον που οδηγεί. Γι αυτό βγαίνουν στου δρόμους οι οδηγοί ταξί. Αλλά ο κόσμος αγνοεί τα πλεονεκτήματα της νέας τεχνολογίας και στηρίζει τους οδηγούς, άρα στηρίζει και τον παραδοσιακό τρόπο παραγωγής και διάθεσης των αυτοκινήτων» υποστηρίζει ο Φελπς.
