Μόλις χθες το βράδυ της Τρίτης, έκαναν την πρώτη πρόβα στον χώρο των πρώην φυλακών του Επταπυργίου στη Θεσσαλονίκη: Σε αυτό ακριβώς το φυσικό σκηνικό θέλησε ο σκηνοθέτης να στήσει την παράσταση του συγκεκριμένου μονολόγου με τη συγκεκριμένη ηθοποιό. Τίποτα δεν έγινε τυχαία. Όλα προετοιμάστηκαν για να γίνουν εκεί ακριβώς, έτσι ακριβώς…
«Ουρανός Κατακόκκινος», λοιπόν, της Λούλας Αναγνωστάκη από τον Λεωνίδα Προυσαλίδη με τη Ρένη Πιττακή στο προαύλιο της φυλακής. Χωρίς φτιασίδια και με λίγους φωτισμούς, με οδηγό τις λέξεις και τις σκέψεις της ηρωίδας, η παράσταση θα ζωντανέψει μνήμες _θεατρικές, ιστορικές και προσωπικές.
Το κεντρικό και μοναδικό πρόσωπο του έργου, η Σοφία Αποστόλου μένει ακριβώς απέναντι από τη φυλακή που είναι κλεισμένος ο γιο της. Η Λούλα Αναγνωστάκη επισκεπτόταν τον αδελφό της, τον ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη σ΄αυτή την ακριβώς τη φυλακή, όταν, το 1949 ως πολιτικός κρατούμενος είχε καταδικαστεί σε θάνατο.
Γραμμένος το 1997, ο μονόλογος ανέβηκε για πρώτη φορά το φθινόπωρο του 1998 στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (σε ενιαία παράσταση με άλλους τέσσερις μονολόγους) _σε σκηνοθεσία του Βίκτορα Αρδίττη με τη Βέρα Ζαβιτσιάνου. Τότε, η συγγραφέας είχε μιλήσει στο «Βήμα»:
«Οταν, πριν από ένα χρόνο, ήρθε η Ελένη Βαροπούλου και με βρήκε, το είχα ήδη έτοιμο. Ξέρετε, η Ελένη είχε την ιδέα να γίνει μια παράσταση μοντέρνα, με καινούργια έργα, σύγχρονα, όπως στο εξωτερικό, γύρω από έναν άξονα. Της είπα ότι έχω κάτι. Της το έδωσα και το διάβασε. Ενθουσιάστηκε».
Ο Λεωνίδας Προυσαλίδης που ονειρεύτηκε την τωρινή παράσταση, σαν φόρο τιμής στη συγγραφέα και τον τόπο της, λέει: «Σχεδιάστηκε για να γίνει εδώ, για να λειτουργήσει σε αυτόν τον χώρο και δεν έχω σκεφτεί αν και που αλλού θα μπορούσε να παιχτεί. Νιώθω ότι υπάρχει μια δικαίωση για όλους μας και κυρίως για το κείμενο. Αγωνιώ για το τελικό αποτέλεσμα. Αλλά πιστεύω ότι σ΄αυτή την παράσταση είναι παρούσα η Ιστορία», συμπληρώνει.
Ετσι, για τρία βράδια στη Θεσσαλονίκη, από το προσεχές Σάββατο ως τη Δευτέρα, θα ανάψουν τα φώτα στο προαύλιο του Γεντί Κουλέ για να μιλήσει η μάνα, η γυναίκα, η αγωνίστρια, η αριστερή. Αυτή η καλομεγαλωμένη με πιάνο και γαλλικά γυναίκα που παντρεύτηκε έναν ωραίο κομουνιστή, έκανε έναν άσχημο γιο κι όταν χήρεψε τον είδε να στρέφεται σε περίεργες «μπίζνες» με εμπόριο κοριτσιών από τις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Με θέα τη φυλακή, όπου θα καταλήξει ο γιος της, η ηρωίδα της Αναγνωστάκη μιλάει για όλα τα όνειρα που γκρεμίστηκαν μαζί με τις αξίες και τις ιδεολογίες που διαψεύστηκαν. Παραμένοντας η μάνα, που καθημερινά μαγειρεύει για να δώσει στον γιο της σπιτικό φαγητό σε τάπερ….
«Ιδού εγώ. Ιδού εγώ. Εγώ. Here Ι am an old woman in a dry month (παραφρασμένος ο στίχος του Τ.S. Eliot.). Εγώ.
Η Σοφία Αποστόλου, του Ιωάννου και της Ευγενίας. Καθηγήτρια Γαλλικής στο Δημόσιο. Με ανώτερες σπουδές στη Φιλολογία. Κάτοχος επίσης της Αγγλικής και της Ρωσικής. Πρώην καθηγήτρια. Απολυθείσα λόγω αλκοολισμού».
«Μάνα, έτσι όπως προχωράει σήμερα η κοινωνία, ή είσαι από τους πολύ δυνατούς ή γίνεσαι παράνομος. Μέσος όρος δεν υπάρχει. Είναι αυτοί που ξεγελιούνται πως είναι κάτι ενώ δεν είναι τίποτα», λέει η Σοφία Αποστόλου ενθυμούμενη τα λόγια του γιου της….
«Εκτος όροφος… Ενα δωμάτιο και κουζίνα αλλά η ταράτσα όλη δική μου. Μπορώ από αυτήν να βλέπω τον ουρανό τον ήλιο κατακόκκινο. Κι απέναντι τους τοίχους του πίσω μέρους της φυλακής. Είμαι ήρεμη. (…) Αν δεν είχαν έρθει έτσι τα πράγματα… Για μένα δεν μπορούσαν να έχουν έρθει αλλιώς. Εγώ. Εγώ δεν βολεύομαι».
ΠΟΤΕ & ΠΟΥ
«Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη, στις πρώην φυλακές Επταπυργίου (Γεντί Κουλέ), στη Θεσσαλονίκη
Με την Ρένη Πιττακή
Σκηνοθεσία Λεωνίδας Προυσαλίδης
Φωτισμοί Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Παρασκευή –Σάββατο & Κυριακή (5-6-7/7)
Ωρα έναρξης: 21.00
