Βαθμολογία: 5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη
«Ερασιτέχνης ζιγκολό» («Fading gigolo», ΗΠΑ, 2013) του Τζον Τορτούρο, με τον ίδιο και τους Γούντι Αλεν, Βανέσα Παραντί, Σάρον Στόουν, Σοφία Βεργκάρα
Η αλήθεια είναι ότι ο Γούντι Αλεν δεν μας έχει συνηθίσει σε εμφανίσεις σε ταινίες που υπογράφουν άλλοι σκηνοθέτες. Αυτό φυσικά δεν τον εμποδίζει να γίνει ο κινητήριος μοχλός γέλιου στον «Ερασιτέχνη ζιγκολό» που σκηνοθέτησε ο φίλος του, Τζον Τορτούρο. Ο Αλεν βρίσκεται πλήρως στα νερά του, ενώ υποδύεται έναν πανέξυπνο, παμπόνηρο, πολυμήχανο και φυσικά πάρα πολύ αστείο Εβραίο του Μπρούκλιν, ο οποίος θα πείσει τον φίλο του, έναν κοινό άνθρωπο (ο ίδιος ο Τορτούρο), να γίνει… ζιγκολό στα 50!
Στόχος του πρώτου φυσικά το μοίρασμα των εσόδων, καθότι θα είναι ο ατζέντης του, ή για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους προαγωγός του. Παρά τους αρχικούς δισταγμούς του ο Τορτούρο τελικά θα δεχθεί και θα τα πάει μια χαρά γιατί πέραν των φυσικών χαρισμάτων του, ξέρει πώς να χειρίζεται τις γυναίκες. Από τις πολύ χειραφετημένες (Σάρον Στόουν, εξαιρετική) ως τις πιο συνεσταλμένες (Βανέσα Παραντί). Ομως ο απρόβλεπτος παράγοντας –κανείς άλλος από τον έρωτα –θα βάλει τρικλοποδιά στις μπίζνες.
Χωρίς να είναι τίποτε το ιδιαίτερο, η ταινία προσφέρεται για ένα ευχάριστο δίωρο, ενταγμένο μέσα στις παραδόσεις και στα έθιμα των Εβραίων του Μπρούκλιν, που είναι από μόνα τους αστεία και που τελικά θα δυσκολέψουν την επιχείρηση του ντουέτου. Ο Γούντι Αλεν να λογομαχεί με ραβίνους; Για σκεφτείτε το!
Βαθμολογία:2
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE MALL – VILLAGE PΕΝΤΗ – ΟDEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ΑΕΛΛΩ – ΧΛΟΗ – ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ – ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟΥ κ.ά. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: VILLAGE
——————————————
«Τρίτο πρόσωπο» («Third person», ΗΠΑ, 2014) του Πολ Χάγκις, με τους Λίαμ Νίσον, Ολίβια Γουάιλντ, Μίλα Κούνις, Τζέιμς Φράνκο
Πολλοί ηθοποιοί λαμβάνουν μέρος στο «Τρίτο πρόσωπο», μια φιλόδοξη ταινία δύο ωρών και κάτι που τοποθετείται σε τρεις διαφορετικές πόλεις, στη Νέα Υόρκη, στη Ρώμη και στο Παρίσι, ενώ αφηγείται αντίστοιχες ιστορίες απώλειας.
Στο δωμάτιο ενός παριζιάνικου ξενοδοχείου ένας καταξιωμένος παντρεμένος συγγραφέας, ο Λίαμ Νίσον, απατά τη γυναίκα του (Κιμ Μπέισινγκερ) με μια φλογερή αριβίστρια συγγραφέα (Ολίβια Γουάιλντ). Στη Ρώμη ένας κοστουμαρισμένος αμερικανός απατεώνας, ο Εϊντριαν Μπρόντι, θέλει να βοηθήσει μια Τσιγγάνα (Μόραν Ατιας) να αποκτήσει και πάλι το παιδί της. Και στη Νέα Υόρκη μια ανεύθυνη νεαρή γυναίκα, η Μίλα Κούνις, προσπαθεί και εκείνη να βρεθεί στο πλευρό του παιδιού της, κάτι που δεν φαίνεται να επιτρέπει ο πρώην σύζυγός της (Τζέιμς Φράνκο).
Ολες αυτές οι ιστορίες κάπου συναντιούνται και, παρότι η περιέργεια για το τι θα γίνει παρακάτω δεν μειώνεται, ως σύνολο η ταινία, παρ’ όλο που έχει στον πυρήνα της ένα τεράστιο ζήτημα, το παιδί, δείχνει πιο φλύαρη απ’ όσο χρειαζόταν και πολύ αδύναμη. Σαν να μην μπορεί να πείσει, σαν όλα όσα συμβαίνουν στις ιστορίες να γίνονται επίτηδες, επειδή πρέπει να γίνουν. Και αυτό δεν είχε συμβεί σε προηγούμενες και πολύ ανώτερες ταινίες του Χάγκις όπως «Η Κοιλάδα του Ιλά» και το «Crash».
Βαθμολογία:2
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ: ΘΗΣΕΙΟΝ – ΦΙΛΟΘΕΗ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – VILLAGE MALL ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – VILLAGE COSMOS
——————————————
«Το τραγούδι της καρδιάς μου» («A song for Marion», Αγγλία, 2013) του Πολ Αντριου Γουίλιαμς, με τους Τέρενς Σταμπ, Βανέσα Ρέντγκρεϊβ, Τζέμα Αρντερτον, Κρίστοφερ Εκλεστον
Καλοφτιαγμένο δράμα της τρίτης ηλικίας με τον γρανιτένιο Τέρενς Σταμπ στον ρόλο του άκαμπτου, πεισματάρη συνταξιούχου, ο οποίος συμπεριφέρεται άκομψα απέναντι σε όλους μετά τον θάνατο από καρκίνο της πολυαγαπημένης γυναίκας του (Βανέσα Ρέντγκρεϊβ). Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν ένας τέτοιος χαρακτήρας μπορεί να αλλάξει. Αν με τη βοήθεια κάποιων νεοτέρων του, όπως μιας καθηγήτριας Μουσικής (Τζέμα Αρντερτον), μπορεί να κοιτάξει βαθύτερα στην ψυχή του και να ανακαλύψει πτυχές που ούτε ο ίδιος φανταζόταν ότι υπάρχουν. Η απάντηση είναι μάλλον προβλέψιμη αλλά, παρ’ όλα αυτά, χάρη κυρίως στους ηθοποιούς της η ταινία μπορεί να προκαλέσει συγκίνηση, ακόμη και δάκρυα.
Βαθμολογία:2
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ: ΑΘΗΝΑΙΑ – ΨΥΧΙΚΟ
——————————————
Επανέκδοση
Πλήρως αποκατεστημένη επαναπροβάλλεται η «Μοναχική σύζυγος» («Charulata», Ινδία, 1964) του Σατιαζίτ Ρέι (1921-1992), του σημαντικότερου σκηνοθέτη στην ιστορία του ινδικού κινηματογράφου. Ενα αργών ρυθμών αλλά εν τέλει υποβλητικό ερωτικό δράμα δωματίου, τοποθετημένο στα τέλη του 19ου αιώνα και με φόντο το σπίτι ενός εργασιομανούς φιλελεύθερου εκδότη του οποίου η γυναίκα Τσαρουλάτα (ο πρωτότυπος ξένος τίτλος της ταινίας) φλερτάρει με τον καλλιτεχνικών διαθέσεων ξάδελφό του. Ενα ιψενικό τρίγωνο που διακρίνεται από την απλότητα της σκηνοθετικής γραφής η οποία συνδυάζεται αρμονικά με την πυκνότητα των εικόνων και τους μινιμαλιστικούς διαλόγους. Η «Μοναχική σύζυγος» είναι βασισμένη στη νουβέλα «Ναστανίρχ» του Ραμπιντρανάτ Ταγκόρε. Πρωταγωνιστούν: Μαντχαμπί Μουκχερτζέ, Σαϊλέν Μουκχερτζέ, Σουμίτρα Τσατερτζέ.
Βαθμολογία:3
Αίθουσες
ΑΘΗΝΑ: ΨΥΡΡΗ – ΡΙΒΙΕΡΑ
