Ενας… ουρανοκατέβατος υπουργός

Υπάρχει ένας πρωτοκλασάτος υπουργός, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του… ουρανοκατέβατο στην κυβέρνηση. Δεν είναι άλλος από τον νέο τσάρο της Οικονομίας Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος τουλάχιστον έχει το λεγόμενο «γνώθι σαυτόν». Χωρίς κομματική υποστήριξη, χωρίς ο ίδιος να το επιδιώξει, ήρθε ξαφνικά στη ζωή μας και προσγειώθηκε στο πιο νευραλγικό υπουργείο και τώρα καλείται να κάνει τη χειρότερη δουλειά του κόσμου, αυτή του υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας. Δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Ελεγαν ορισμένοι φίλοι του όταν τον άκουσαν να λέει ότι είναι… ουρανοκατέβατος και ότι η τρόικα δεν είναι και κάποια… θεά. Διαθέτει όμως ένα μειονέκτημα (ειδικά για τους δημοσιογράφους) έναντι του προκατόχου του. Ομιλεί λίγο! «Ο προκάτοχός μου είναι το αντίθετο με εμένα. Ελεγε πολλά, εγώ λίγα» παραδέχεται. Ο κ. Χαρδούβελης όμως έχει και ένα προσόν που μπορεί κανείς να το ερμηνεύσει όπως νομίζει. Αυτό της αυτοπεποίθησης: «Συνήθως οι υπουργοί Οικονομικών δεν θέλουν να κυνηγήσουν τη φοροδιαφυγή. Εγώ θέλω». Εάν αυτό δεν είναι καρφί (μάλλον… καρφάρα), τότε τι είναι;

Εκεί που στην κυβέρνηση τους είχαν σχεδόν βέβαιους τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ (όσους απέμειναν) ότι οι περισσότεροι θα ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή έρχονται ένας-ένας και δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν. Προχθές το δήλωσε η κυρία Ασημίνα Ξηροτύρη, η οποία μάλιστα προσέθεσε ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει ούτε τον αρχηγό της Φώτη Κουβέλη εάν προταθεί. Σήμερα έρχεται ο Νίκος Τσούκαλης, που δηλώνει κι αυτός ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Οταν ρωτήθηκε τι θα κάνει σε περίπτωση που προταθεί υποψήφιος ο κ. Κουβέλης έδωσε την παρακάτω απάντηση: «Μου είναι αδιανόητο ακόμα και να το σκεφθώ ότι μπορεί ποτέ ο Κουβέλης να είναι υποψήφιος». Οταν ρωτήθηκε γιατί, είπε: «Επειδή εάν εκλεγεί Πρόεδρος θα έχει να υπογράψει τόσα μνημονιακά νομοσχέδια, που θα ψηφίζει η κυβέρνηση, που δεν μπορώ να το διανοηθώ». Και η συζήτηση έκλεισε εκεί.

Ευτυχώς που γίνεται και κανένας ανασχηματισμός και μαθαίνουμε πόσους μετακλητούς υπαλλήλους απασχολεί ένας υπουργός στη διάρκεια της υπουργικής του θητείας. Παρατηρώντας κανείς την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ανακαλύπτει ενδιαφέροντα πράγματα, γιατί όταν φεύγει ο υπουργός φεύγουν μαζί του και οι μετακλητοί και η απόλυσή τους γράφεται στο ΦΕΚ. Στο υπουργείο Παιδείας για παράδειγμα ο τότε υπουργός κ. Κ. Αρβανιτόπουλος και οι δύο υφυπουργοί του απασχολούσαν ούτε λίγο ούτε πολύ 53 μετακλητούς υπαλλήλους! Συγκεκριμένα, 35 ο υπουργός και 18 οι υφυπουργοί. Ολοι αυτοί έμειναν σήμερα άνεργοι αφού διεγράφησαν με την αποχώρηση του υπουργού και των υφυπουργών από το Μητρώο Μισθοδοτούμενων Ελληνικού Δημοσίου. Ανάμεσα σε αυτούς που έφυγαν είναι και ο Γ. Ανατολάκης, ο οποίος είχε χρηματίσει και βουλευτής με τον ΛΑΟΣ και διορίστηκε για λίγους μήνες στο Παιδείας από τον κ. Αρβανιτόπουλο.

Οσο απίστευτο κι αν φαίνεται ορισμένοι (και δεν προέρχονται από την Εκκλησία) επαναφέρουν εν μέσω καύσωνος και κρίσης το θέμα της καμπάνας. Ακουσον άκουσον. Ανακάλυψαν μία παλαιότερη απόφαση του υπουργού Παιδείας (επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου) η οποία επέβαλλε περιορισμούς πρώτον στη χρήση της καμπάνας και δεύτερον στη διάρκεια της καμπανοκρουσίας. Ορισμένοι πολιτικοί θεωρούν ότι κάποιοι επέβαλαν στον τότε υπουργό Παιδείας να βάλει αυτούς τους περιορισμούς προφανώς επειδή μένουν κοντά στις εκκλησίες και τους ενοχλούσε ο κτύπος της καμπάνας. Σήμερα ορθώνουν το κεφάλι και φωνάζουν όλοι με ένα στόμα και με μία φωνή: «Λευτεριά στις καμπάνες». Η απόφαση αυτή δεν είχε ποτέ εφαρμοστεί καθότι ουδείς μπορεί να παίζει με το θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών, αλλά οι πολιτικοί θέλουν ο νέος υπουργός Παιδείας να την πάρει πίσω ώστε ποτέ να μην εφαρμοστεί στο μέλλον. Μαζί τους και διάφορες εκκλησιαστικές οργανώσεις για διαφορετικούς λόγους από τους πολιτικούς που προσδοκούν ψήφους (κυρίως αυτοί της Β’ Αθηνών).

nnn

Ο υπουργός Παιδείας κ. Α. Λοβέρδος δεν σκοπεύει να ασχοληθεί με το θέμα, θα αφήσει τις καμπάνες να κτυπούν όπως και όποτε θέλουν, αλλά στην υπόθεση επενέβη η κυρία Μαρία Ρεπούση, η οποία έγραψε στο twitter της: «Για ποιον χτυπά η καμπάνα; Θα χτυπήσει φοβάμαι και για όσους μέχρι τώρα δεν την άκουγαν. Πλήρης απελευθέρωση της εκκλησιαστικής κωδωνοκρουσίας».

Ο Μητσοτάκης και ο Σαμαράς

Την τελευταία φορά που ο Κώστας Μητσοτάκης παρακολούθησε ποδόσφαιρο ήταν το 2004 στο Euro όταν η Ελλάδα κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Από τότε δεν τον είχε απασχολήσει ούτε το ποδόσφαιρο ούτε η Εθνική Ομάδα. Πέρασαν δέκα ολόκληρα χρόνια και ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ αποφάσισε από το σπίτι του στα Χανιά να παρακολουθήσει και πάλι ποδόσφαιρο και μάλιστα με την υπόσχεση: «Θα δω ολόκληρο τον αγώνα ακόμα και την παράταση εάν υπάρξει». Ήταν ο νικηφόρος αγώνας της Ελλάδας με τους «Ελέφαντες», που έφερε την χώρα μας στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου. Και ξέρετε με ποιόν παρακολούθησε τον αγώνα; Με την κόρη του Ντόρα Μπακογιάννη: «Ενθουσιάστηκε όχι μόνον από το αποτέλεσμα, αλλά και από τη συλλογική προσπάθεια των ποδοσφαιριστών», εξιστορούσε η κυρία Μπακογιάννη. Όταν ρωτήθηκε εάν ενθουσιάστηκε και από τον γκολ του Γ. Σαμαρά είπε: «Βεβαίως και ενθουσιάστηκε, ξέρεις ο Μητσοτάκης δεν έχει κανένα πρόβλημα με τα ονόματα…»

Καρπούζι και θαλασσινά στο Ποτάμι

Μπορεί να επέλεξε την ομάδα των Σοσιαλδημοκρατών του Μάρτιν Σουλτς
αλλά το μήνυμα που έστειλε ο επικεφαλής των Φιλελευθέρων Γκυ Φερχόφσταντ προς τον Σταύρο Θεοδωράκη με αφορμή το ιδρυτικό συνέδριο του Ποταμιού ήταν πολύ πιο θερμό και σε προσωπικό ύφος. Ο Βέλγος πρώην πρωθυπουργός κάνει ειδική αναφορά στις συναντήσεις που είχε με τον επικεφαλής του Ποταμιού προεκλογικά και από τις οποίες όπως λέει αποκόμισε τις καλύτερες εντυπώσεις. Αυτό που δεν λέει είναι ότι μάλλον του έμειναν αξέχαστες οι γαστρονομικές συμβουλές του Σταύρου για τα μυστικά ενός πλουσιοπάροχου αλλά υγιεινού κρητικού πρωινού. Ο Σουλτς από τη μεριά του είχε εκφράσει την επιθυμία να δοκιμάσει τα θαλασσινά στην ψαραγορά του Λαυρίου αλλά δυστυχώς θα πρέπει εξαιτίας της συνόδου κορυφής να αρκεστεί στα αχνιστά μύδια των Βρυξελλών. Και οι δύο πάντως στα μηνύματα που έστειλαν στο Συνέδριο κάνουν αναφορά στις μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού. Τελικά απ΄ότι αντιλαμβάνομαι ο Σατύρος κάνει εξωτερική πολιτική με κρητικά πρωίνά. Ακόμα κια τους πρσβευτές που βλέπει στην Αθήνα…καρπούζια και παξιμάδια τους προσφέρει. Και να σκεφτείτε δε ομιλεί καν τα αγγλικά.