Ο απεσταλμένος του CNN στη Βαγδάτη Νικ Ρόμπερτσον και η παραγωγός Βικτόρια Ιστγουντ απαντούν σε ερωτήσεις αναγνωστών για τις εξελίξεις στο Ιράκ.
Πώς αντιμετωπίζουν οι Ιρακινοί την προοπτική αμερικανικής ανάμειξης;
Είναι διχασμένοι. Οι σουνίτες, στην επαρχία Ανμπάρ και στις φυλές που υποστηρίζουν το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας (ISIS), θεωρούν την αμερικανική ανάμειξη ως υποστήριξη προς τους σιίτες. Στη Βαγδάτη, οι σιίτες χαίρονται που οι ΗΠΑ υποστηρίζουν την κυβέρνησή τους. Είναι όμως επιφυλακτικοί διότι όλοι οι Ιρακινοί γνωρίζουν τι σημαίνει ανάμειξη των ΗΠΑ.
Ποια η υποστήριξη προς την κυβέρνηση του Νούρι αλ-Μαλίκι;
Εξαρτάται ποιον ρωτάς. Πολλοί σιίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του να πολεμήσουν το ISIS. Οι πιο μετριοπαθείς σιίτες, της μεσαίας τάξης, και βεβαίως όλοι οι σουνίτες πιστεύουν ότι ο τρόπος με τον οποίο ο Μαλίκι απάντησε μέχρι στιγμής στην κρίση _ την οποία πολλοί θεωρούν ότι δημιούργησε ο ίδιος με την μισαλλόδοξη πολιτική του _ αποξένωσε ακόμη περισσότερο τους σουνίτες.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η Βαγδάτη προετοιμάζεται για μια πιθανή επίθεση;
Η περιοχή οχυρώθηκε πριν από λίγο καιρό. Μοιάζει όπως ήταν το 2007, το 2008 και το 2009 όταν άρχισε να οχυρώνεται. Σήμερα μάλιστα ίσως υπάρχουν λίγο περισσότερα σημεία ελέγχου. Σίγουρα πάντως υπάρχουν πολλά σημεία ελέγχου σε όλους τους κεντρικούς δρόμους, όλες τις κύριες διασταυρώσεις, κάθε λίγες εκατοντάδες μέτρα. Σχεδόν σε κάθε γωνία υπάρχει ένας ένστολος με όπλο. Το άλλο αξιοσημείωτο στοιχείο είναι οι πολύ ψηλοί τσιμεντένιοι τοίχοι που χτίζουν μπροστά από τα σπίτια τους οι άνθρωποι για να μετριάσουν τις ζημιές από εκρήξεις.
Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι πόλεων όπως η Μοσούλη, που κατακτήθηκαν από τους αντάρτες, φεύγουν λόγω της βίας. Πού πάνε; Προσφέρει η κυβέρνηση βοήθεια στους εσωτερικά εκτοπισμένους;
Η κυβέρνηση όχι _ άλλωστε δεν υπάρχουν πολλοί εκτοπισμένοι στη Βαγδάτη. Οι περισσότεροι που έφυγαν από την επαρχία Ανμπάρ φιλοξενούνται σε συγγενείς και φίλους και είναι διασκορπισμένοι, δεν συγκεντρώθηκαν σε κάποια περιοχή. Οσοι έφυγαν από την Μοσούλη, κατέφυγαν στο Κουρδιστάν που είναι πιο ασφαλές και όπου στήθηκαν καταυλισμοί για την υποδοχή τους. Αλλά στη Βαγδάτη, παρ’ όλο που οι συγκρούσεις απέχουν 45 λεπτά με το αυτοκίνητο προς τα βορειοανατολικά, ο κόσμος που φεύγει από την Μπακούμπα, για παράδειγμα, δεν καταφθάνει στην πρωτεύουσα μαζικά.
Πόσο αισιόδοξοι είναι οι Ιρακινοί ότι η χώρα τους δεν θα διαλυθεί;
Ο κόσμος αποζητά ασφάλεια. Οι Κούρδοι, για παράδειγμα, επωφελήθηκαν της κατάστασης και πήραν τον έλεγχο της τελευταίας μεγάλης πόλης που είναι σημαντική γι’ αυτούς, του Κιρκούκ, και δεν σκοπεύουν να το εγκαταλείψουν. Γι’ αυτό, όποιο και αν είναι το Ιράκ του μέλλοντος, οι Κούρδοι θα ζητήσουν ακόμη μεγαλύτερη αυτονομία από τη Βαγδάτη. Οσο αυξάνεται η θρησκευτική βία, ο κόσμος καταφεύγει με τους ομόθρησκούς του και αυτό προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο θρησκευτικό διχασμό.
