Εσωκομματικό ανάχωμα υπέρ Τσίπρα από 53 στελέχη

Το εσωκομματικό «μαξιλάρι» που αναζητούσε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, έναν χρόνο έπειτα από το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος, βρέθηκε.

Σε μία περίοδο έντονης εσωκομματικής κινητικότητας και ενώ τα ζητούμενα παύουν να κινούνται γύρω από τον άξονα της παραμονής ή εξόδου από το ευρώ, μία κρίσιμη μάζα στελεχών, ως προς το πλήθος αλλά κυρίως ως προς τη σύνθεση, παρεμβαίνει στα εσωκομματικά με ένα κείμενο στο πλαίσιο της διαδικασίας αποτίμησης των πρόσφατων εκλογικών αποτελεσμάτων.

Η παρέμβαση αυτή, συνυπογραφόμενη από 53 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται σε μία στιγμή κατά την οποία όλες οι εσωκομματικές δυνάμεις διεκδικούν χώρο και ρόλο στο νέο κόμμα –και με το βλέμμα στραμμένο στις εθνικές εκλογές. Τίτλος της: «Από τη νίκη στην ανατροπή. Για τις εκλογές και την επόμενη ημέρα του ΣΥΡΙΖΑ».

Συμπίπτει δε χρονικά με την προετοιμασία της συνεδρίασης της ΚΕ το επόμενο Σαββατοκύριακο. Εκεί, τα θέματα συζήτησης αναμένεται να είναι κατά κύριο λόγο οι πιθανές συμμαχίες που θα πρέπει να αναζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι τρόποι με τους οποίους θα τοποθετηθεί στο νέο πολιτικό σκηνικό.

Καλά ενημερωμένες κομματικές πηγές δεν έχουν κανέναν δισταγμό να σημειώσουν ότι η ομάδα αυτή των 53 δεν συνιστά μία νέα τάση εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Αντιθέτως, επισημαίνουν την εδραία πεποίθησή τους ότι στην ουσία πρόκειται για μία πρωτοβουλία του πυρήνα της προεδρικής πλειοψηφίας, η οποία προφανώς δεν τοποθετείται απέναντι στον Αλ. Τσίπρα, αλλά αντιθέτως επιδιώκει και φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως διπλό ανάχωμα:

l κατ’ αρχάς, απέναντι στην εξ αριστερών κριτική της Αριστερής Πλατφόρμας και

l εν συνεχεία, απέναντι στις κινήσεις και στις πρωτοβουλίες της Σοσιαλιστικής Τάσης (των προερχόμενων από το ΠαΣοΚ στελεχών), που επιδιώκει μία αναβάθμιση του ρόλου της, με το σκεπτικό ότι η μεγάλη μάζα ψηφοφόρων που εκτίναξε τον ΣΥΡΙΖΑ στα σημερινά ποσοστά του είναι δική της πολιτική «προίκα».

Η άποψη εκείνων που μιλούν για προετοιμασμένη κίνηση συνοδεύεται και με την εκτίμηση ότι εκδηλώθηκε με τις ευλογίες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο να κατευνάσει τα εσωκομματικά πάθη.

Και προς επίρρωση της επιχειρηματολογίας αυτής, κάποιοι βουλευτές αναφέρουν ενδεικτικά τα ονόματα στελεχών που συνυπογράφουν το κείμενο και είναι είτε στενοί συνεργάτες του κ. Τσίπρα είτε ενταγμένοι στον σκληρό πυρήνα του κομματικού μηχανισμού. Ενδεικτικά: ο Τ. Κορωνάκης, πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, η Ράνια Σβίγγου, στέλεχος του γραφείου Τύπου, ή ο Ευκλ. Τσακαλώτος, υπεύθυνος του (κοινοβουλευτικού) τομέα Οικονομίας και συνταγμένος με την ηγεσία.

Με βάση αυτά, η εκτίμηση κάποιων «ανένταχτων» κοινοβουλευτικών στελεχών καταλήγει στο ότι με την παρέμβασή τους οι 53 αποφορτίζουν το εσωκομματικό σκηνικό (παρά αμφισβητούν την ηγεσία…) και λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης σε μία ενδεχόμενη νέα, αλλά διαφορετική φάση αντιπαράθεσης μεταξύ πλειοψηφίας, Αριστερής Πλατφόρμας και πασοκογενών στελεχών, με αντικείμενο «πώς προχωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ προς τις εθνικές εκλογές».

Μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα του κειμένου είναι διαφωτιστικά ακόμη και ως διατυπώσεις, καθώς κάποιοι επιμένουν ότι οι 53 βγήκαν μπροστά για να πουν αυτά που εκ της θέσεώς του δεν θα μπορούσε να πει ο κ. Τσίπρας:

Ενδεικτικά:

«Δεν είμαστε ενθουσιασμένοι με τον δημόσιο λόγο του κόμματος, ιδίως κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, γιατί πολλές φορές δανειστήκαμε τον λόγο του αντιπάλου (ενίοτε και τα συνθήματα, όπως με το neaellada.gr), θεωρώντας εσφαλμένα ότι έτσι γινόμαστε πιο λαϊκοί, πιο διεισδυτικοί και πιο ασφαλείς έναντι της δεξιάς και ακροδεξιάς δημαγωγίας».

«Στην πραγματικότητα, με έναν τέτοιο λόγο πετυχαίνουμε ακριβώς το αντίθετο: να αφήνουμε τον κόσμο μας ιδεολογικά και πολιτικά απροετοίμαστο μπροστά στον κυρίαρχο λόγο και να φαινόμαστε ως καρικατούρα του ΠαΣοΚ της λαϊκομετωπικής περιόδου».

«Οι εκλογές δεν κερδίζονται κατά την προεκλογική περίοδο αλλά την προηγούμενη. Το αποτέλεσμα δεν είναι αποτέλεσμα των (τελικά όχι και τόσο) «μάγων» της πολιτικής επικοινωνίας, πολύ περισσότερο δε όταν τα «μαγικά» τους εδραιώνουν την πεποίθηση ότι όλοι είναι ίδιοι (αφού όλοι χρησιμοποιούν φτηνά επικοινωνιακά κόλπα για να υφαρπάξουν ψήφους) ή όταν οι ίδιοι εστιάζουν στη συντελεσμένη καταστροφή, υποβαθμίζοντας την προγραμματική μας πρόταση».