Δυστυχώς, η φωτογραφία τα λέει όλα: ο πρωθυπουργός στραμμένος σε στάση προσπάθειας, σχεδόν παράκλησης, ενώ ο γερμανός υπουργός Οικονομικών με το κεφάλι να βλέπει χαμηλά, κοιτά όχι το συνομιλητή του, αλλά το τραπέζι, με το σκεπτικισμό, ουσιαστικά τη δυσαρέσκειά του για τη συζήτηση που έχει ανοίξει, να καθίσταται εμφανής. Αν εκείνοι που δημοσιοποίησαν αυτή τη συγκεκριμένη φωτογραφία από το χθεσινό τετ α τετ Σαμαρά Σόιμπλε στην Πορτογαλία το έκαναν για να δείξουν το πλήρες αδιέξοδο της κυβερνητικής προσέγγισης, το πέτυχαν απόλυτα.
Οι Γερμανοί δεν πρόκειται να αλλάξουν στάση και δεν πρόκειται να επιτρέψουν ούτε τα ελάχιστα από εκείνα που ζητά η ελληνική πλευρά, όσα κι αν είναι τα παρακάλια κι όσα κι αν είναι τα “επιχειρήματα”. Γιατί δεν πρόκειται περί λογικής, αλλά περί κυριαρχίας. Κι αυτή είναι η ουσία.
Ακόμα πιο εμφανές είναι το αδιέξοδο σε μία άλλη προσέγγιση που διαφαίνεται ότι επιχειρεί η Ελλάδα με την υπόθεση της νέας “εξόδου” στις αγορές. Το σενάριο θέλει να μαζεύει η χώρα τα 2-3 δις ευρώ που λείπουν από ομόλογα και να μην έχει ανάγκη την επόμενη δόση η οποία συνοδεύεται από τα γνωστά 12-13 προαπαιτούμενα.
Είναι φανερό ότι όσοι πιστεύουν σε μία τέτοια προσέγγιση έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα της οποίας οι ίδιοι είναι συμμέτοχοι.
Αν η Ελλάδα επιχειρήσει αυτού του είδους την παράκαμψη, το Βερολίνο θα το αντιμετωπίσει ως casus belli. Δεν πρόκειται μετά η κυβέρνηση να σταθεί σε χλωρό κλαρί.
Η γερμανική πολιτική θέλει την Ελλάδα πλήρως και απολύτως ελεγχόμενη, ειδικά σε αυτή τη φάση, όπου ανοίγουν μια σειρά ζητημάτων: το ξεπούλημα μιας χώρας για ένα συνολικό ποσό που σε τίποτα δεν θα βελτιώσει το πρόβλημα του χρέους της, το άνοιγμα του ασφαλιστικού που είναι ήδη στον ορίζοντα, το νέο πρόβλημα των τραπεζών με τα κόκκινα δάνεια από τα οποία το αμέσως επόμενο διάστημα θα προκύψει νέα τεράστια “τρύπα” που θα πρέπει να καλυφθεί, αλλά, τέλος, και η μεγάλη “συζήτηση”, δήθεν “διαπραγμάτευση”, για το χρέος που έχει οριστεί να αρχίσει το Φθινόπωρο. Με όλα αυτά ανοιχτά, η Ελλάδα θα καταφύγει σε εξυπνάδες του τύπου “δανείζομαι και παρακάμπτω το πρόβλημα”; Και μόνον που το ακούν οι Γερμανοί, είναι έτοιμοι να ορμήξουν…
Με κολπάκια τέτοιου είδους δουλειά δεν γίνεται. Αν αυτή η πολιτική σχεδιάζεται, πρόκειται για πολιτική αξιοθρήνητη και τίποτα άλλο, η οποία φυσικά όχι απλώς δεν θα αποδώσει, αλλά θα επιφέρει και επώδυνες επιπτώσεις.
Η χώρα έχει πλήρως υποταχθεί στο Βερολίνο, το οποίο δεν εννοεί να κάνει βήμα πίσω. Αν θέλει να πετύχει λοιπόν κάτι, οφείλει να το επιχειρήσει σοβαρά, συντεταγμένα, αποφασισμένα, με αίσθηση κυριαρχίας και αυτοπεποίθησης. Οχι παρακαλώντας και κλαψουρίζοντας.
Ολα αυτά, είναι φρούδες ελπίδες. Απαιτείται άλλη προσέγγιση, πολύ πιο επιθετική. Με παρακάλια, δεν πρόκειται να της κάνουν… τη χάρη. Και στο Μαξίμου θα έπρεπε να το γνωρίζουν πια πολύ καλά, αφού επέλεξαν την πλήρη υποταγή…
