Στις απεργίες των μέσων μεταφοράς πολύς κόσμος αντιδρά: «και τι φταίω εγώ που δεν μπορώ να πάω στη δουλειά μου…». Κοινωνικός αυτοματισμός του αγχωμένου επιβάτη που έχει τις δικές του εργασιακές αγωνίες. Νά όμως που υπάρχουν τρόποι ώστε σε εξαιρετικές περιπτώσεις και απεργία να γίνεται και να διασώζεται η κοινωνική αλληλεγγύη. Η πρωτοβουλία έρχεται από τους συνδικαλιστές της κρατικής σιδηροδρομικής εταιρείας της Γαλλίας (SNCF), οι οποίοι συνεχίζουν σήμερα τον αγώνα τους. Προέβλεψαν τη μεταφορά των μαθητών που δίνουν εξετάσεις για το απολυτήριο του λυκείου, το μπακαλορεά.
Η απεργία γίνεται σήμερα για έκτη ημέρα, ως αντίδραση σε επερχόμενες αλλαγές στον σιδηρόδρομο. Το ζουμί: πρόκειται για εταιρεία με κοινωφελή χαρακτήρα, επανδρωμένη με 165.000 υπαλλήλους αλλά η Ευρωπαϊκή Ενωση θέλει να την μετατρέψει σε Ανώνυμη. Η κρίσιμη συζήτηση θα γίνει αύριο στο γαλλικό κοινοβούλιο. Οι συνδικαλιστές αναγνωρίζουν ότι εξίσου κρίσιμο για τους 687.000 μαθητές είναι η άνετη προσέγγιση των εξεταστικών κέντρων. Γι’ αυτό αποφάσισαν να εξυπηρετήσουν οργανωμένα. Θα εργαστούν 10.000 υπάλληλοι για τα παιδιά.
Τι εννοούμε όταν λέμε ότι θα εξυπηρετήσουν οργανωμένα: στους σταθμούς θα υπάρχουν άτομα με κόκκινα γιλέκα και την ένδειξη «βοήθεια για τις εξετάσεις». Με δεδομένο ότι η πλειονότητα των υποψηφίων κινείται με δικό της μέσο, τυπώθηκαν 150.000 αυτοκόλλητα για τα παιδιά ώστε να είναι ορατή η διάκριση. Ταυτόχρονα έγινε επίκληση στους άλλους επιβάτες να δίνουν προτεραιότητα στους μαθητές. Στην απεργία μειώνονται οι συρμοί περίπου κατά το ήμισυ.
Οι συνδικαλιστές παραπέμπουν επίσης σε μια υπηρεσία όπου ο πελάτης μοιράζεται το αυτοκίνητο ενός άλλου ταξιδιώτη. Οργανωμένα, με ιστοσελίδα και επιπλέον όφελος: ο μαθητής θα πληρώσει τη μεταφορά στον ιδιώτη οδηγό αλλά θα πάρει πίσω τα χρήματά του από την εταιρεία.
Να επιχειρήσουμε μια σύγκριση με τους εγχώριους συνδικαλιστές, όχι των τραίνων αλλά της εκπαίδευσης. Πέρσι οι καθηγητές, η ΟΛΜΕ δηλαδή, απειλούσαν με απεργία στις πανελλαδικές εξετάσεις. Επέλεξαν να έχουν ως ομήρους τα παιδιά που οι ίδιοι προετοίμασαν για την εισαγωγή σε σχολές. Τούτο δεν αναιρεί το δίκαιο των αιτημάτων αλλά οπωσδήποτε δημιουργεί ερωτηματικά για το ήθος.
Τέτοιες ιδέες όχι μόνο οδηγούν σε αυτοματισμούς αλλά μετατρέπουν σε αντιδραστικούς τους υγιώς σκεπτόμενα πολίτες. Πόσο ανεκτικός μπορεί να είναι άραγε ο γονιός που μετρά τις ώρες για τη δοκιμασία; Στο εχθρικό κλίμα συνέβαλαν οι μπαρούφες για τη σημασία της απεργίας στη διαμόρφωση κοινωνικής συνείδησης στους δεκαοχτάχρονους.
Κάθε κλάδος έχει ιδιαιτερότητες στον τρόπο που απεργεί, στα κενά που αφήνει, στα προβλήματα που δημιουργεί στους άλλους. Οσο λαμβάνονται υπ’ όψιν οι ανάγκες των άλλων, τόσο μεγαλύτερη αποδοχή θα έχουν οι κινητοποιήσεις. Ας μην κρυβόμαστε: ο περίφημος κοινωνικός αυτοματισμός είναι συχνά απότοκος της κοινωνικής γαϊδουριάς.
