Τα μαύρα παπούτσια της
παρέλασης & άλλες ιστορίες
Εκδόσεις Ολκός, 2014,
σελ. 144, τιμή 10 ευρώ
Το πρώτο βιβλίο του Βαγγέλη Προβιά αποτελείται από 16 διηγήματα και ένα ποίημα. Στην ιστορία που δίνει και τον τίτλο σε τούτη την πολλά υποσχόμενη συλλογή πρωταγωνιστεί ένας σαραντάρης που δακρύζει κάθε φορά που παρακολουθεί, πάντοτε μόνος από επιλογή, τη μαθητική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στο κέντρο της πρωτεύουσας –μια αναμέτρηση με το άγος της παιδικής ηλικίας αλλά και την πρώτη «βαθιά ανάσα» της ζωής.
Στο «Χριστουγεννιάτικο θαύμα στην Αθήνα» ο μικρός Ανδρέας έχει βγει να πει τα κάλαντα –θέλει να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια –αλλά δεν γνωρίζει ότι ο άνεργος πατέρας του αποδεικνύεται, κάπου αλλού, αδίστακτος.
Στα «Μπισκότα» η Ελπίδα προωθεί τα εν λόγω προϊόντα πίσω από έναν χαρτονένιο πάγκο και πικραίνεται από την αδιαφορία των ανθρώπων.
Στην «Κούρσα» ένας ταξιτζής που ακούει Μπαχ και δεν έχει ξεπεράσει τον χωρισμό με τη σύζυγό του μεταφέρει από τις φυλακές Κορυδαλλού στην Καλλιθέα μια «τριπλή Μήδεια» και το δικό της έτερον ήμισυ –μια διερώτηση πάνω στη συγχώρεση.
Στον «Ανταγωνιστή», όπου ο συγγραφέας αποκαλύπτει όλα όσα πυροδοτεί η γραφή, από τον θαυμασμό ως τον φθόνο και τη ζήλια, παρακολουθούμε δύο εραστές της λογοτεχνίας που καταλήγουν και πραγματικοί εραστές στο ίδιο κρεβάτι με τραγικές στο βάθος του χρόνου συνέπειες. «Ο νεοφερμένος», ένα από τα καλύτερα διηγήματα της συλλογής, διαδραματίζεται σε μια ογκολογική πτέρυγα ασθενών όπου συναντούμε τον Μιχάλη και τον Χαράλαμπο. Οταν ο πρώτος ρωτάει «τι ζώδιο είσαι;», ο δεύτερος απαντά «είμαι ένας Καρκίνος που χθες του είπαν ότι έχει προχωρημένο καρκίνο» –μια ιστορία για την αρρώστια και τις πίκρες της στην οποία το χιούμορ είναι περισσότερο συμπονετικό παρά μακάβριο.
Στην καλογραμμένη «Νύστα» –όπου η ανέχεια και η εργασιακή ανασφάλεια γίνονται αποπνικτικές, όπως και στο «Χαλάκι» –ένας άλλος ταξιτζής που δουλεύει διπλοβάρδια έχει άδοξο τέλος. Αυτή που «Φέτος, δεν θα πάει διακοπές…» είναι μια γυναίκα που προετοιμάζεται να γίνει μάνα, κάτι που στο μυαλό της αποκτά συμπαντικές διαστάσεις.
Στο «Γράμμα» ο 20χρονος Διαμαντής απευθύνεται στον πατέρα του που βρίσκεται στη φυλακή. Εχει κάνει σκοπό της ζωής του να αφανίσει τους «προδότες» και τα «μιάσματα» της χώρας –η διολίσθηση στη βία και στον ρατσισμό, το μίσος απέναντι στους ομοφυλόφιλους και στους μετανάστες.
Τέσσερα διηγήματα είναι εμπνευσμένα από τη μορφή της μάνας, η οργή, η αγάπη και η συμφιλίωση μαζί της.
Στον «Ευτυχισμένο θάνατο» η 80χρονη Αρετή απελευθερώνεται, βλέπει με ανακούφιση ότι ο γιος της πεθαίνει πριν από την ίδια.
Ιστορίες που έχουν ό,τι βασικώς χρειάζονται τα διηγήματα: μια ιδέα και μια ανατροπή. Ιστορίες πόνου και ματαιώσεων, για την αδυναμία του σώματος και του μυαλού, ιστορίες για την αλυσοδεμένη σεξουαλική ταυτότητα και τις καταφυγές της, ιστορίες για την ευαισθησία σ’ έναν κόσμο που φαίνεται να τη θεωρεί αδυναμία, ιστορίες που φθάνουν στα καλύτερά τους όταν επιχειρούν να εισχωρήσουν στο δράμα και στο μεγαλείο της καθημερινότητας. Μια απολύτως επιτυχημένη πρώτη εμφάνιση στην πεζογραφία, μετρημένη και αξιοπρόσεκτη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
