Η οικογένεια πηγή άγχους των υποψηφίων των Πανεπιστημίων

Δύσκολες ώρες περνούν πολλά παιδιά που δίνουν αυτή την περίοδο εξετάσεις. Το άγχος τούς έχει κατακυριεύσει, όχι μόνο για το αν θα μπουν ή όχι στο πανεπιστήμιο –αλλά και αργότερα τούς είναι δύσκολο κάποιες φορές να διαχειριστούν την ενδεχόμενη αποτυχία. Κυρίως για να αποδείξουν στο οικογενειακό τους περιβάλλον ότι αξίζουν και ότι δεν πήγαν χαμένοι οι κόποι τους. Ωστόσο η πίεση αυτή που νιώθουν μπορεί να φέρει αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό.

Οπως αναφέρει η κυρία Ιλια Θεοτοκά, κλινική ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο, πρόεδρος της Δράσης για την Ψυχική Υγεία, το άγχος προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από την οικογένεια και τις προσδοκίες των γονιών. Συχνά, όπως σημειώνει, οι γονείς που έχουν παιδιά στη Γ’ Λυκείου συζητούν μαζί τους μόνο για το σχολείο, για το διάβασμα και για τις επιδόσεις τους. «Το άγχος σε έναν βαθμό κινητοποιεί το παιδί για να διακριθεί, αλλά το υπερβολικό άγχος μπλοκάρει το παιδί, με αποτέλεσμα να συναντάμε τα φαινόμενα της κρίσης πανικού την ώρα των εξετάσεων ή την άρνησή τους να δώσουν εξετάσεις και σε ακραίο βαθμό τα φαινόμενα κατάθλιψης, της απόπειρας αυτοκτονίας κτλ. Ουσιαστικά τα παιδιά νιώθουν ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο καθώς οι εξετάσεις έχουν γίνει το νούμερο 1 στη ζωή τους».

Σύμφωνα με την κυρία Θεοτοκά, οι γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνουν το παιδί τους, να τονώνουν την αυτοπεποίθησή του, να του λένε συχνά ότι νιώθουν υπερήφανοι γι’ αυτό, να τονίζουν τα δυνατά του σημεία και να το βοηθήσουν στην προσπάθειά του να βάλει πρόγραμμα στο διάβασμα.

Η κυρία Τζένη Σουμάκη, παιδοψυχίατρος και επιστημονική διευθύντρια της Διαγνωστικής και Θεραπευτικής Μονάδας Για το Παιδί «Σπύρος Δοξιάδης», προτείνει έναν «δεκάλογο» προστασίας των παιδιών που δίνουν εξετάσεις από την «υπερπροστασία» των γονιών. Οπως τονίζει, ο αγώνας αυτός αφορά και τις δύο πλευρές. Οι γονείς όμως είναι αυτοί που πρέπει να στηρίξουν το παιδί τους.

Προβολή επιτυχίας

Η κυρία Σουμάκη συμβουλεύει τους γονείς επίσης να επιτρέψουν στα παιδιά τους να διαφοροποιηθούν από τις επιθυμίες που έχουν οι ίδιοι και προσθέτει: «Δεν είναι ευθύνη των παιδιών να ικανοποιήσουν τις προβολές και τις επιθυμίες των γονέων επειδή εκείνοι δεν πέτυχαν κάτι όταν ήταν νέοι».

Οι γονείς, όπως τονίζουν οι ειδικοί επιστήμονες, θα χρειαστεί να δημιουργήσουν ευκαιρίες για συζήτηση. Παράλληλα όμως πρέπει να σεβαστούν και την ανάγκη του εφήβου να απομονώνεται ή να μοιράζεται τις ελεύθερες στιγμές του με τους συνομηλίκους του. Και κυρίως να μη διστάσουν να απευθύνουν ευθέως ερωτήματα στο παιδί, όπως «ποιες είναι οι σκέψεις σου;», «ποια είναι τα συναισθήματά σου;», «πώς μπορεί η στάση μου να σε αγχώνει;», «με ποιον τρόπο θα ήθελες να σε βοηθήσω;».

Σημειώνεται ότι η Διαγνωστική και Θεραπευτική Μονάδα για το Παιδί «Σπύρος Δοξιάδης», εκτιμώντας το άγχος τόσο των παιδιών όσο και των γονέων τις ημέρες των εξετάσεων, έχει θέσει σε λειτουργία Γραμμή Επικοινωνίας (9 π.μ. – 3 μ.μ.). Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καλούν τον αριθμό 210 9232.347.