Τελικά δεν ήταν καμπούρης ο Ριχάρδος ο Γ’

Τον Σεπτέμβριο του 2012 ομάδα αρχαιολόγων από το Πανεπιστήμιο του Λέστερ εντόπισε σε ανασκαφή λείψανα που θεωρήθηκε ότι ανήκουν στον βρετανό βασιλιά Ριχάρδο τον Γ'. Αμέσως μετά έγιναν κάποιες εξετάσεις DNA οι οποίες ταυτοποίησαν τα λείψανα με τον Ριχάρδο. Από τότε γίνονται συνεχώς μελέτες και αναλύσεις στα λείψανα από τις οποίες προκύπτουν διάφορά ενδιαφέροντα στοιχεία για τον θρυλικό βασιλιά που έγινε ευρύτερα γνωστός επειδή έγραψε για αυτόν ο Σαίξπηρ. Ο Ριχάρδος ο Γ’ αναφέρεται συνήθως και ως «καμπούρης» αφού οι περιγραφές τον θέλουν να διαθέτει μεγάλη καμπούρα και να κινείται με μπαστούνι. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι ο Ριχάρδος ο Γ’ είχε ένα σοβαρό ανατομικό πρόβλημα αλλά δεν ήταν καμπούρης και επιπλέον το πρόβλημα αυτό δεν τον εμπόδιζε να κινείται κανονικά, να ανεβαίνει σε άλογα κλπ.

Τον Σεπτέμβριο του 2012 ομάδα αρχαιολόγων από το Πανεπιστήμιο του Λέστερ εντόπισε σε ανασκαφή λείψανα που θεωρήθηκε ότι ανήκουν στον βρετανό βασιλιά Ριχάρδο τον Γ’. Αμέσως μετά έγιναν κάποιες εξετάσεις DNA οι οποίες απέδειξαν ότι τα λείψανα ανήκουν στον Ριχάρδο. Από τότε γίνονται συνεχώς μελέτες και αναλύσεις στα λείψανα από τις οποίες προκύπτουν διάφορά ενδιαφέροντα στοιχεία για τον θρυλικό βασιλιά που έγινε ευρύτερα γνωστός επειδή έγραψε για αυτόν ο Σαίξπηρ. Ο Ριχάρδος ο Γ’ αναφέρεται συνήθως και ως «καμπούρης» αφού οι περιγραφές τον θέλουν να διαθέτει μεγάλη καμπούρα και να κινείται με μπαστούνι. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι ο Ριχάρδος ο Γ’ είχε ένα σοβαρό ανατομικό πρόβλημα αλλά δεν ήταν καμπούρης και επιπλέον το πρόβλημα αυτό δεν τον εμπόδιζε να κινείται κανονικά, να ανεβαίνει σε άλογα κλπ.


Βιογραφικό

Ο βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ’ απαθανατίστηκε στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ με την περίφημη κραυγή «Το βασίλειό μου για ένα άλογο». Ο Ριχάρδος ο Γ΄ στέφθηκε βασιλιάς της Αγγλίας τον Ιούλιο του 1483 στο Αβαείο του Ουέστμινστερ. Σκοτώθηκε στις 22 Αυγούστου 1485 στη μάχη του Μπόσγουορθ, κατά τον εμφύλιο μεταξύ του Οίκου του Λάνκαστερ και του Οίκου της Υόρκης (γνωστός κι ως «Πολέμου των Ρόδων»). Η σωρός του μεταφέρθηκε σε ένα μοναστήρι των Φραγκισκανών στο Λονδίνο, ωστόσο με το πέρασμα του χρόνου η ακριβής τοποθεσία του τάφου του παρέμεινε άγνωστη.

Τόσο ο Σαίξπηρ, όσο και οι Τυδώρ, η οικογένεια που τον νίκησε, εξασφάλισαν ότι ο Ριχάρδος ο Γ’ θα μείνει στην ιστορία ως «κακός», καθώς πολλοί ιστορικοί πιστεύουν πως ήταν υπεύθυνος για τον φόνο των νεαρών ανιψιών του, του βασιλιά Εδουάρδου του Ε’ και του πρίγκιπα Ριχάρδου, που εξαφανίστηκαν ενώ ήταν κρατούμενοι στον Πύργο του Λονδίνου. Ο νικητής της αναμέτρησης Ερρίκος Τυδώρ στέφθηκε βασιλιάς Αγγλίας ως Ερρίκος Ζ’.

Τι είχε τελικά;

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λέστερ σε συνεργασία με ειδικούς από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ μελέτησαν τον σκελετό του Ριχάρδου Γ’. Ειδικότερα διεξήγαγαν αξονικές τομογραφίες στον σκελετό και στη συνέχεια πραγματοποίησαν προσομοιώσεις οι οποίες έδειξαν ότι ο Ριχάρδος αντιμετώπιζε πρόβλημα οξείας σκολίωσης η οποία του δημιούργησε ανατομικό πρόβλημα που εκδηλώθηκε στην παιδική του ηλικία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η πάθηση προκάλεσε κύρτωση στη σπονδυλική στήλη που είχε ως αποτέλεσμα να «κοντύνει» ο κορμός του Ριχάρδου ενώ ταυτόχρονα ο ένας του ώμος βρισκόταν πιο ψηλά από τον άλλο. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μάλιστα έναν εκτυπωτή 3D και δημιούργησαν ένα αντίγραφο της σπονδυλικής στήλης του Ριχάρδου του Γ’.

Ικανός

Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η δυσμορφία του Ριχάρδου μπορούσε σχετικά εύκολα να «κρυφτεί» στα ενδύματα ή στην πανοπλία που φορούσε και πιθανότατα το εύρος της δυσμορφίας διογκώθηκε από τον Σαίξπηρ. Επίσης οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι σε καμία περίπτωση ο Ριχάρδος ο Γ’ δεν είχε κινητικά προβλήματα τέτοια που να τον υποχρεώνουν να κινείται με μπαστούνι αλλά αντίθετα μπορούσε άνετα να ιππεύει και να συμμετέχει ενεργά στις μάχες. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην ιατρική επιθεώρηση «The Lancet».

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.