Οι ταινίες της εβδομάδας – Φεμινίστρια μάγισσα, μαμά και Αντζελίνα

5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη

Η τρισδιάστατη «Maleficent» που σκηνοθέτησε στην πρώτη σκηνοθετική απόπειρά του σε μεγάλου μήκους ταινία ο σκηνογράφος Ρόμπερτ Στρόμπεργκ, βραβευμένος μάλιστα με δύο Οσκαρ για το «Αvatar» και για την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», είναι κατ’ αρχάς η άγνωστη ιστορία της πιο εμβληματικής Κακιάς στην ιστορία της Disney: της Μάγισσας που καταράστηκε την Ωραία Κοιμωμένη στα κινούμενα σχέδια του 1959.

Με την αγαλματένιας ομορφιάς Αντζελίνα Τζολί στον ρόλο του τίτλου, η τρισδιάστατη ταινία αναζητεί τις ρίζες του Κακού, το τι μετέτρεψε τη «Maleficent» σε αυτό που είναι. Ενας πρίγκιπας της έκοψε τα φτερά με τα οποία πετούσε και πλέον εκείνη είναι διψασμένη για εκδίκηση. Την ίδια ώρα όμως η ταινία ψηλαφίζει ενδιαφέροντα ζητήματα πάνω στη σχέση μητέρας – παιδιού. Η Αυγή (Ελ Φάνινγκ), κόρη του πρίγκιπα, είναι στόχος εκδίκησης της μάγισσας αλλά ανακαλύπτει σε αυτήν μια ουσιαστική μητέρα.

Εκείνη από τη μεριά της ανταποκρίνεται στα μητρικά καθήκοντα κρατώντας πάντα τις αποστάσεις και χωρίς ποτέ να ξεχνά την εκδίκηση που τη θρέφει. Οι όροι λοιπόν της αρχετυπικής κακιάς μάγισσας ανατρέπονται και η Maleficent μετατρέπεται σε μια αλλοτινών εποχών και παραμυθένιων κόσμων φεμινίστρια που στην τελική αναζητεί το δίκιο της και θέλεις να το βρει.

Η άψογη σκηνογραφία ανήκει στα χαρίσματα της ταινίας, όπως άλλωστε και η ίδια η Τζολί που δείχνει πραγματικά να ζει τον ρόλο.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΙΓΛΗ – ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟΥ – ΑΡΤΕΜΙΣ ΠΑΠΑΓΟΥ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ -ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΑ ΚΟΛΩΝΑΚΙ – ΑΛΕΞ ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΑΛΙΚΗ ΔΡΟΣΙΑ – ΑΛΣΟΣ Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ – ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΑΡΚΑΔΙΑ ΒΥΡΩΝΑΣ – ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ – ΘΗΣΕΙΟΝ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΝΑΝΑ – ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ – ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ – ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ – ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ – ΣΙΝΕ ΣΕΛΗΝΗ – ΣΑΛΑΜΙΝΑ – ΣΙΣΣΥ ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ – ΦΟΙΒΟΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER MAKEΔONIA – VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ – VILLAGE COSMOS – ΣΙΝΕ ΠΑΝΟΡΑΜΑ

————————————-

«Λευκός ελέφαντας» («Elephante blanco», Αργεντινή/ Ισπανία/ Γαλλία, 2012) του Πάμπλο Τραπέρο με τους Ρικάρντο Νταρίν, Ζερεμί Ρενιέ

«Δεν θέλω να καταλήξω να μισώ τους πάντες» μουρμουρίζει ο αργεντίνος ιερέας Χουλιάν (Ρικάρντο Νταρίν), σε μια από τις πολλές σκηνές αυτής της ταινίας όπου νιώθει την απελπισία να του κόβει την ανάσα. «Εχω κουραστεί.» Ομως ο Χουλιάν δεν μπορεί να μισήσει κανέναν γιατί είναι βαθιά μέσα από την καρδιά του αφοσιωμένος στο δύσκολο καθήκον στο οποίο έχει τάξει τον εαυτό του: την προστασία των φτωχών συμπολιτών του που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση στην άθλια παραγκούπολη του Μπουένος Αϊρες, τον εύκολο στόχο της αστυνομίας, μια περιοχή όπου η εγκληματικότητα βράζει και το περιβάλλον θυμίζει συντρίμμια πολέμου. Το μεγάλο όραμα του Χουλιάν, ένα νοσοκομείο στο κέντρο της παραγκούπολης, είναι κάτι για το οποίο δεν θα πάψει να παλεύει.

Μια πονεμένη ταινία, ένα εξαιρετικά δυσάρεστο θέμα και ένας κινηματογραφιστής που ξέρει πώς να σε κρατά στη θέση σου. Ο Πάμπλο Τραπέρο έχει στήσει στην εντέλεια τη μαύρη ιστορία του φτιάχνοντας ένα ανατριχιαστικά ρεαλιστικό σκηνικό χώρο, τον οποίο κινηματογραφεί με πλήρη αίσθηση του τι κάνει. Ενα μονοπλάνο αρκετών λεπτών στην αρχή της ταινίας, όπου κινηματογραφείται το απόλυτο χάος χωρίς τίποτε να ξεφεύγει, δείχνει πόσο καλά μέσα του ο σκηνοθέτης έχει την αίσθηση του χώρου.

Την ίδια ώρα ο «Λευκός ελέφαντας» επισημαίνει την αδυναμία της Εκκλησίας να βοηθήσει μια κατάσταση που δείχνει εκ των προτέρων καταδικασμένη. Ο Χουλιάν, όπως και ο συνάδελφός του ευρωπαίος ιερέας (Ζερεμί Ρενιέ) είναι μονομάχοι χωρίς όπλα στην αρένα με τα λιοντάρια. Οι σκηνές όπου ο Χουλιάν παλεύει με την πολιτική ηγεσία είναι το ίδιο τρομακτικές με τις σκηνές της βίας στους δρόμους και τονίζουν στο έπακρο τη ματαιότητα της κατάστασης. «Η βία σήμερα δεν είναι όπως παλιά» λέει σε ένα κήρυγμά του ο Χουλιάν. «Αλλά η αγάπη είναι. Μ’ αυτήν την αγάπη θέλω να πολεμήσουμε τη βία». Τον ακούει άραγε κανένας;

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΦΙΛΙΠ Ν.ΣΜΥΡΝΗ – ΡΙΒΙΕΡΑ – ΔΑΝΑΟΣ – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ (από σαββατο 31/5 )

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΕΛΛΗΝΙΣ

————————————-

Ο Μάικλ Κέιν δεν χρειάζεται συστάσεις και το να πει κανείς ότι είναι για ακόμη μία φορά σπουδαίος ακούγεται τουλάχιστον ως κοινοτοπία. Είναι όμως και η αλήθεια. Ο βρετανός ηθοποιός δίνει ανάσες σε αυτό το καλοφτιαγμένο, καλοφωτογραφημένο ψυχολογικό δράμα που παρακολουθεί έναν ηλικιωμένο Αμερικανό στο Παρίσι ο οποίος μουλιάζει στη μοναξιά του μετά τον θάνατο της γυναίκας του (ωραία έκπληξη η εξαφανισμένη Τζέιν Αλεξάντερ σε έναν πολύ μικρό ρόλο).

Τα πράγματα αλλάζουν όταν ο γέροντας που είναι συνταξιούχος φιλόλογος γνωρίζει μια καθηγήτρια χορού (Κλεμάνς Ποεσί) που θα μπορούσε να είναι εγγονή του. Η κοπέλα θα γίνει το πολύτιμο φυλαχτό του, μέρος του είναι του, που το τοποθετεί πολύ ψηλότερα από τα ίδια τα παιδιά του (Τζάστιν Κερκ, Γκίλιαν Αντερσον), με τα οποία ούτως ή άλλως ποτέ δεν τα πήγε και τόσο καλά.

Το φιλμ ξεχειλώνει όταν τα παιδιά έρχονται να τον βρουν στο Παρίσι και η νεράιδα του γέροντα γίνεται ο κακός οιωνός τους οπότε η ιστορία παίρνει μια άλλου τύπου πλεύση. Σε γενικές γραμμές όμως ένα συγκινητικό, ευπρόσωπο θέαμα, λιγότερο μάλιστα ακαδημαϊκό απ’ όσο κανείς περιμένει από μια τέτοια ταινία.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ:ΑΒΑΝΑ –ΔΕΞΑΜΕΝΗ –ΔΙΑΝΑ –ΕΛΛΗΝΙΣ -ΚΗΦΙΣΙΑ –ΛΙΛΑ –ΡΙΑ –ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΚΟΡΑΛΙ

————————————-

Η αλήθεια είναι ότι η μανιέρα της γαλλίδας ηθοποιού Ζιλί Ντελπί να φυσά και να ξεφυσά, να θυμώνει και να ξεθυμώνει και να κάνει αστειάκια μιλώντας αγγλικά με πολύ καλή αμερικάνικη προφορά έχει αρχίσει να καταντά μονότονη. Η Ντελπί ήταν πολύ καλή στην τριλογία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ («Πριν το ξημέρωμα», «Πριν το ηλιοβασίλεμα», «Πριν τα μεσάνυχτα») αλλά πήγε να κάνει κάτι παρόμοιο και η ίδια ως σκηνοθέτρια στο «2 μέρες στο Παρίσι» το 2007.

Εκείνη η ταινία είχε σχετική ροή, μια νόστιμη πολιτισμικο-ερωτική σύγκρουση διαλόγων στην Πόλη του Φωτός ανάμεσα σε μια Γαλλίδα (Ντελπί) και έναν Αμερικανό (Ανταμ Γκόλντμπεργκ). Ομως μερικά χρόνια αργότερα, στην ταινία που προβάλλεται από σήμερα, η Ντελπί επανέλαβε την ιδέα βάζοντας μια παρόμοια ιστορία στη Νέα Υόρκη, όπου η ίδια ηρωίδα συζεί πλέον με έναν πολιτικά ορθότατο μαύρο ραδιοφωνικό παραγωγό (Κρις Ροκ) και το μωρό της από τον φίλο της προηγούμενης ταινίας.

Η άφιξη του μπαμπά της, της αδελφής της και του φίλου της που καταλαμβάνουν το σπίτι τους στο Γκρίνουιτς Βίλατζ θα αναστατώσει τη ζωή τους αλλά το χιούμορ είναι κατώτερο της προηγούμενης ταινίας, μια ακόμη αντιπαράθεση της αγενούς ελευθερίας των Γάλλων με τον υποκριτικό συντηρητισμό των Αμερικανών. Ο γερο-πατέρας της ηρωίδας της Ντελπί (που είναι ο πραγματικός πατέρας της, Αλμπέρ) έχει μια σχετική χάρη με τις διάφορες εμμονές του (προσπαθεί να περάσει γαλλικά λουκάνικα από το τελωνείο, θέλει να πάει σε χαμάμ κ.ο.κ.). Αλλά κι αυτές δεν είναι παρά μικρές λάμψεις σε ένα συννεφιασμένο σύνολο που θυμίζει ξαναζεσταμένο φαγητό.

Βαθμολογία: 1

ΑΘΗΝΑ: ΑΝΟΙΞΙΣ Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ –ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ –ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ –ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ –VILLAGE MALL –VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ –ΑΝΕΣΙΣ –ΑΜΙΚΟ –ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟ –ΝΑΝΑ –ΑΙΓΛΗ –ΧΛΟΗ –ΒΑΡΚΙΖΑ –ΚΗΦΙΣΙΑ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΣΙΝΕ ΑΛΕΞ –VILLAGE COSMOS

Η φαντασία αναμειγνύεται με την πραγματικότητα κατά τη διάρκεια της ισπανικής ταινίας «Μαύρο ψωμί» («Pa negre», Ισπανία/Γαλλία, 2010) του μοιάζει με «ταξίδι» μέσα στο μυαλό ενός 11χρονου αγοριού (Φραντσέσκ Κολομέρ) ενώ προσπαθεί να επιβιώσει στη Βόρεια Καταλωνία μετά τον ισπανικό εμφύλιο. Καθότι ο πατέρας του είναι κομμουνιστής, ο μικρός βρίσκεται στην πλευρά των ηττημένων σε μια χώρα ούτως ή άλλως ηττημένη αφού ο εμφύλιος έδωσε τη θέση του στη μακρόχρονη δικτατορία. Η ταινία του Αγούσι Βιγιαρόνκα προσπαθεί να ακολουθήσει τη λογική του «Λαβυρίνθου του Πάνα» του Γκιγέρμο ντελ Τόρο βάζοντας ανθρωπόμορφα φαντάσματα στη θέση των ευφάνταστων τεράτων εκείνης της εξαιρετικής αλληγορίας.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΔΑΝΑΟΣ -ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ –ΨΥΡΡΗ

————————————-

Η τελευταία ταινία του αμερικανού ηθοποιού Πολ Γουόκερ, ο οποίος σκοτώθηκε σε τροχαίο πέρσι το καλοκαίρι σε ηλικία μόλις 40 ετών, είναι η αστυνομική περιπέτεια «Brick Mansions» (Καναδάς/Γαλλία, 2014) του Καμίλ Ντελαμάρ σε παραγωγή (και σενάριο) Λικ Μπεσόν. Ο τίτλος αναφέρεται στην υψηλής εγκληματικότητας περιοχή ενός δυστοπικού Ντιτρόιτ η οποία θα γίνει ο χώρος μονομαχίας αδίστακτων γκάνγκστερ, μυστικών αστυνομικών και διεφθαρμένων πολιτικών. Ολα τα κλισέ του εγχειριδίου υπάρχουν στην ταινία, που απευθύνεται σε όσους θέλουν χαλάρωση χωρίς ιδιαίτερες σκέψεις. Συμπρωταγωνιστούν οι Νταβίντ Μπελ (ιδρυτής του parkour) και ο ράπερ RZA.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ –VILLAGE MALL – VILLAGE ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – VILLAGE PENTH – ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON –NANA – ODEON KΟSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ΟDEON STARCITY –STER ΙΛΙΟΝ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ -ΜΑΓΙΑ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ –VILLAGE