Χιου Κίνγκστον: Περίπλους της Μεσογείου μέσα σε 12 μήνες

Το πάθος του για την εξερεύνηση και την περιπέτεια, τα εκατό χρόνια από τη μάχη της Καλλίπολης και η συνεισφορά του προς τα παιδιά-θύματα πολέμου οδήγησαν τον 50χρονο Αυστραλό, με καταγωγή από την Ουαλία, Χιου Κίνγκστον στο να πραγματοποιήσει τον γύρο της Μεσογείου σε 12 μήνες.

«Η ιδέα του περίπλου της Μεσογείου ξεκίνησε πριν από έξι-επτά χρόνια. Είχα ήδη πραγματοποιήσει τον περίπλου της Αυστραλίας από πόλη σε πόλη σταδιακά μέσα σε επτά χρόνια. Και τότε ήταν που είπα ότι πρέπει να κάνω και κάτι άλλο» εξηγεί στο «Βήμα» ο Χιου. «Επέλεξα αυτή τη φορά τη Μεσόγειο για δύο λόγους. Αρχικά επειδή κατάγομαι από τη Βρετανία, από την Ουαλία συγκεκριμένα, και μένω στην Αυστραλία τα τελευταία 25 χρόνια. Για εμένα είναι μια ευκαιρία επανένωσης με την Ευρώπη, να εξερευνήσω αυτές τις 20 χώρες, τους πολιτισμούς τους, τα τοπία. Αυτή ήταν η πραγματική ιδέα».

Με σημείο εκκίνησης την Καλλίπολη της Τουρκίας στις 26 Απριλίου ο Χιου ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι. Μέσα σε έναν χρόνο σκοπεύει να διασχίσει τις 20 χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο, μια διαδρομή 15.000 χιλιομέτρων, κάνοντας κανόε καγιάκ, πεζοπορία, ποδήλατο και σκι. «Αυτός ο περίπλους είναι το πάθος μου. Για εμένα η ζωή μου είναι συνυφασμένη με την περιπέτεια» σχολιάζει ο Χιου, ο οποίος τα τελευταία 25 χρόνια ζει μόνιμα στην Αυστραλία, όπου και εργάζεται ως δημοσιογράφος σε ταξιδιωτικά μέσα, ενώ είναι και ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης η οποία διοργανώνει εκδρομές περιπέτειας.

Ημέρα ΑΝΖΑΚ «σώζει» τα παιδιά της Συρίας

Για τους Αυστραλούς η Καλλίπολη και η 25η Απριλίου έχουν μια ιδιαιτερότητα. Είναι μια ημέρα μνήμης για τους νεκρούς Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς-μέλη της ομάδας ΑΝΖΑΚ, όπως είναι τα αρχικά τους, αλλά και τους Τούρκους, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι δύο χώρες καθιέρωσαν την 25η Απριλίου, ημέρα έναρξης της απόβασης το 1915, ως Ημέρα Μνήμης του ΑΝΖΑΚ. Την ημέρα αυτή γίνονται πολλές εκδηλώσεις σε όλες τις πόλεις των δύο κρατών, ενώ θεωρείται εθνική επέτειος, δεδομένου ότι ως το 1915 οι κάτοικοι των δύο χωρών αυτών δεν είχαν λάβει μέρος σε άλλη πολεμική σύγκρουση. Η ημέρα μνήμης αυτή αποτελεί μια πολύ σημαντική και ουσιαστική αξία για τον Χιου, γι’ αυτό άλλωστε ξεκίνησε το ταξίδι του την επομένη, ενώ σκοπεύει να επιστρέψει στην Καλλίπολη στις 25 Απριλίου 2015 για να γιορτάσουν όλοι μαζί τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την απόβαση.

«Του χρόνου συμπληρώνονται 100 χρόνια από την απόβαση στην πόλη Ανζακ. Για εμένα ως Αυστραλό είναι πολύ σημαντικό ότι ξεκινώ από εκείνη την πόλη το ταξίδι αυτό και εκεί ελπίζω να καταλήξω κάνοντας τον γύρο της Μεσογείου. Αυτός είναι ο στόχος μου, που θα εξαρτηθεί φυσικά και από τις καιρικές συνθήκες που θα συναντήσω κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και από τη δική μου φυσική κατάσταση» λέει στο «Βήμα».

Σημαντικό επίσης λόγο για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού κατέχει και ο φιλανθρωπικός χαρακτήρας του. «Οταν σχεδιάζαμε αυτή την προσπάθεια, θεώρησα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία ώστε να συγκεντρωθούν κάποια χρήματα για φιλανθρωπικό σκοπό. Ετσι αποφάσισα να βοηθήσω την οργάνωση «Save the children» η οποία βρίσκεται δίπλα σε παιδιά θύματα πολέμου» εξηγεί ο Χιου. «Ελπίζω να συγκεντρωθεί το ποσό των 100.000 ευρώ για τα παιδιά της Συρίας, καθώς ένα εκατομμύριο παιδιά στη Συρία έχουν χάσει τους γονείς τους και 12.000 παιδιά έχουν πεθάνει».

Ο Χιου βρίσκεται εδώ και περίπου δύο εβδομάδες στην Ελλάδα, ενώ, σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό, θα παραμείνει για τις επόμενες έξι εβδομάδες. «Ο κόσμος που συναντώ, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά, δείχνει πολύ ενθουσιασμένος και με ρωτούν συνεχώς αν χρειάζομαι κάτι και με προσκαλούν σπίτι τους» λέει. «Τις προάλλες έμεινα σε ένα κάμπινγκ στην Τορώνη Χαλκιδικής, όπου οι ιδιοκτήτες με φιλοξένησαν από την πρώτη στιγμή προσφέροντάς μου ένα υπέροχο δείπνο. Κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας τους μίλησα και για τον φιλανθρωπικό χαρακτήρα του ταξιδιού. Τότε η γυναίκα μού έδειξε τη βέρα της, στο εσωτερικό της οποίας ήταν σκαλισμένο το όνομα της οργάνωσης, καθώς και η ίδια στηρίζει την οργάνωση».

Μία ημέρα από το ταξίδι του

Η μέρα του Χιου ξεκινάει περίπου στις 6 το πρωί. «Ξυπνάω περίπου στις 6, ετοιμάζω καφέ και κάποιου είδους πρωινό και περίπου στις 8, έχοντας μαζέψει τα πράγματά μου (τέντα, προσωπικά αντικείμενα), φεύγω από την παραλία όπου έχω διανυκτερεύσει και κωπηλατώ τρεις-τέσσερις ώρες».

Η επόμενη στάση του περιλαμβάνει το απαραίτητο «τέντωμα των ποδιών», όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, αλλά και το μεσημεριανό γεύμα σε κάποια ταβέρνα κοντά στην παραλία. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που οι ντόπιοι τον προσκαλούν για φαγητό στο σπίτι τους. «Η Μεσόγειος ακόμη βέβαια κοιμάται, τα περισσότερα εστιατόρια και μπαρ είναι κλειστά, τώρα ξυπνά σιγά-σιγά για το καλοκαίρι. Επειτα συνεχίζω το ταξίδι μου για τρεις-τέσσερις ώρες ακόμη και καταλήγω στην παραλία όπου θα στήσω την τέντα μου, θα ετοιμάσω κάτι για βραδινό και θα περάσω τη νύχτα» περιγράφει.

«Συνήθως κωπηλατώ επτά-οκτώ ώρες την ημέρα μόνος μου. Δεν έχω κάποια ομάδα να με ακολουθεί στο ταξίδι αυτό. Ολα μου τα υπάρχοντα βρίσκονται μέσα στο κανό, όπως η τέντα, η σόμπα, τα ρούχα, τα βιβλία μου, το λάπτοπ και οι κάμερές μου. Επίσης υπάρχει λίγος χώρος για την μπίρα και το κρασί μου. Είναι ένας υπέροχος τρόπος να ταξιδεύεις, να δεις τις παραλίες, τα τοπία, τα δελφίνια, τις χελώνες και τους λόφους» λέει στο «Βήμα».

Το ταξίδι του όμως δεν περιλαμβάνει μόνο την κωπηλασία, καθώς στην Ιταλία θα πρέπει να αποχωριστεί το κανό του και να συνεχίσει με τα πόδια. «Στην Ιταλία θα με περιμένουν κάποιοι καλοί μου φίλοι, οι οποίοι μένουν στις Αλπεις. Θα με συναντήσουν στη Σλοβενία για να μου δώσουν τον απαραίτητο εξοπλισμό για το κομμάτι της πεζοπορίας που θα ακολουθήσει στις Αλπεις (Ελβετία, Αυστρία), το οποίο θα διαρκέσει τρεις μήνες. Στη συνέχεια θα πάρω το ποδήλατό μου για να διασχίσω τη Γαλλία και την Ισπανία. Ευτυχώς έχω στο πλάι μου πολλούς καλούς φίλους ανά την Ευρώπη οι οποίοι θα με βοηθήσουν με τον εξοπλισμό. Είναι κάπως περίπλοκο να το οργανώσεις, όλο αυτό αλλά είναι ένα κομμάτι της δοκιμασίας» λέει στο «Βήμα».

«Το mediterrannee είναι μια δαπανηρή για εμένα υπόθεση. Eνας χρόνος μακριά από τη δουλειά μου, μακριά από τη σύζυγό μου και την οικογένειά μου, αλλά αυτό είναι το πάθος μου, αυτό που ήθελα να κάνω. Αν αυτός ο περίπλους είναι επιτυχής, τότε θα γράψω ένα βιβλίο με τις εμπειρίες μου» καταλήγει.