Ο Αχιλλέας Μπέος επικράτησε στον πρώτο γύρο με 38% αλλά δεν εξελέγη ακόμη δήμαρχος. Παραμένει ο άρχοντας της παράγκας, ο βασιλιάς των στημένων αγώνων. Παραμένει ο άνθρωπος που δήλωσε «ντρέπομαι που η μάνα μου με γέννησε στο Βόλο».
Το βιογραφικό του υποψηφίου δημάρχου το γνωρίζουμε οπότε αν κάτι έχει ενδιαφέρον είναι το πλαίσιο: ποια είναι αυτή η πόλη για την οποία ντρέπεται και γιατί αυτή η πόλη επιμένει να εκλέγει πρόσωπα που εμπλέκονται σε σκάνδαλα.
Ο Βόλος είναι πόλη της αστικής τάξης και του εργατικού κινήματος. Είχε πάντοτε δομές που πήγαιναν κόντρα στον εφησυχασμό. Θα αναφερθούμε σε αυτές επιγραμματικά.
Στον τομέα της εκπαίδευσης είναι χαρακτηριστικό ότι εκεί λειτούργησε το πρωτοποριακό σχολείο του Δελμούζου ενώ από τις αρχές του 20ού αιώνα ιδρύθηκαν σπουδαία ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και το σχολείο καλογραιών Αγιος Ιωσήφ. Την περίοδο της αποβιομηχάνισης, δηλαδή τη δεκαετία του ΄80, ο Βόλος απέκτησε δικό του πανεπιστήμιο.
Στον τομέα των ιδεών και της επικοινωνίας μετρώνται πλείστοι εκδότες, εφημερίδες, έντυπα, τυπογραφεία που επιτρέπουν την ανάπτυξη του στοχασμού, την πολιτική αντιπαράθεση και τη λογοτεχνική δημιουργία. Ταυτόχρονα ο Βόλος έχει εντυπωσιακό Δημοτικό Θέατρο, ωδείο, συμφωνική ορχήστρα και δείγματα αρχιτεκτονικής που μαρτυρούν ευμάρεια και αισθητική.
Η τρυφηλότητα της αστικής τάξης πορεύτηκε με τα αιτήματα των συνδικαλιστών. Στον Βόλο ιδρύθηκε το 1908 το πρώτο Εργατικό Κέντρο της χώρας όπου εκτός από της εργάτες της τοπικής βιομηχανίας συμμετείχαν διανοούμενοι και επιστήμονες της περιοχής. Προπολεμικά γίνονταν ομιλίες με ακροατήριο την εργατική τάξη και θέματα για την ποιότητα ζωής_ τη σωστή διατροφή, τον αλκοολισμό.
Σε αυτήν την πόλη, για την οποία ντρέπεται ο Αχιλλέας Μπέος έχουν εκλεγεί πρόσωπα ανάξια της ιστορίας της.
Στον πρώην δήμαρχο Αλέκο Βούλγαρη τέθηκε όρος απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα καθώς βρέθηκε κατηγορούμενος για απιστία σε βαθμό κακουργήματος, μετά από μήνυση του ΙΚΑ. Παλαιότερα (αν αυτό έχει κάποια σημασία), όταν ο ίδιος ήταν υφυπουργός του ΠαΣοΚ, ο γιος του προσπάθησε να ληστέψει το ταχυδρομείο του Βόλου.
Ο πρώην δήμαρχος Κυριάκος Μήτρου μαζί με το πρώην αντιδήμαρχο Παύλο Μαρκάκη (κατοπινό βουλευτής του ΛΑΟΣ που προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία) παραπέμφθηκαν για τη σύναψη πολλαπλώς άκυρης σύμβασης που ζημίωσε το Δήμο με το ποσό των 700.000 ευρώ. Σπατάλησαν τα χρήματα προκειμένου να κάνουν παράνομες προεκλογικές προσλήψεις, δηλαδή ρουσφέτια.
Επειδή η πολιτική δεν ξέρει από «συχωρεμένους», θα αναφερθούμε και σε άλλες δυο περιπτώσεις.
Ο Λεωνίδας Τζανής, εκλεγμένος τέσσερις φορές βουλευτής του ΠαΣοΚ, αυτοκτόνησε όταν έμαθε ότι το όνομά του είναι σε λίστα με πολιτικά πρόσωπα που ελέγχονται για παράνομο πλουτισμό.
Ο Αθανάσιος Νάκος, επί είκοσι χρόνια βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας (απεβίωσε το 2013) κατηγορήθηκε από έξι βουλευτές του ΠαΣοΚ για εμπλοκή της κατασκευαστικής εταιρείας του σε αδιαφανείς, διαβλητές και παράνομες εργολαβικές υποθέσεις. Οι παράμετροι της ιστορίας θα μπορούσαν να αποτελέσουν υλικό μυθιστορήματος.
Για όσους λοιπόν παρακολουθούν την ιστορία της Μαγνησίας, ο Βόλος παραμένει ένα μυστήριο. Ο Μπέος έρχεται και δένει με τους αιρετούς της μεταπολίτευσης αλλά όλοι μαζί δεν συνάδουν καθόλου με το προφίλ της πόλης.
