Το κοινωνικό σινεμά των βέλγων αδελφών Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν το έχουμε γνωρίσει μέσα από πολύ σημαντικές ταινίες, από τη «Ροζέτα», που τους χάρισε τον πρώτο τους Χρυσό Φοίνικα το 1999, ως το «Παιδί», το οποίο το 2005 τούς έφερε τον δεύτερο Χρυσό Φοίνικα.
Στις Κάννες, ξανά, οι «αυτοκόλλητοι» αδελφοί Νταρντέν παρουσιάζουν την τελευταία ταινία τους «Δυο μέρες, μια νύχτα» (Deux jours, une nuit), θίγοντας με τη χαρακτηριστική λιτότητά τους το θέμα της μισθοδοσίας και της διατήρησης της εργασίας. Ενα θέμα καυτό και επίκαιρο, ιδίως σε μια δύσκολη εποχή για κάθε εργαζόμενο, όπως η σημερινή.
Στην ταινία παρακολουθούμε λίγες ημέρες από τη ζωή της Σάντρα, μιας νεαρής παντρεμένης γυναίκας η οποία έχει ελάχιστο χρόνο μπροστά της για να σώσει τη δουλειά της. Τι θα πρέπει να κάνει; Να πείσει τους συναδέλφους της να θυσιάσουν το οικονομικό μπόνους που πρόκειται να πάρουν, ώστε η ίδια να μπορέσει να πληρωθεί. Για τους αδελφούς Νταρντέν το βασικό θέμα της ταινίας είναι ο ανταγωνισμός, «ο βίαιος ανταγωνισμός ανάμεσα σε συναδέλφους, φαινόμενο όχι μόνον του Βελγίου, αλλά παγκόσμιο».
Βεβαίως, καθότι μιλάμε για ταινία των αδελφών Νταρντέν, οι απαντήσεις κάθε άλλο παρά εύκολα δίδονται. «Με τους σημερινούς μισθούς, το μόνο βέβαιο είναι ότι το μπόνους δεν σημαίνει πολυτέλεια για κανέναν εργαζόμενο» είπαν οι σκηνοθέτες. Πράγματι, η ταινία βουτά με προσοχή στις λεπτομέρειες και φυσικά δεν κρίνει κανέναν, αφήνοντας τον θεατή να δώσει τις δικές του απαντήσεις. «Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί σε αυτή την ιστορία» είπαν οι σκηνοθέτες.
Για παράδειγμα, κάθε συνάδελφος της Σάντρα μπορεί να δώσει μια πολύ καλή δικαιολογία για να στηρίξει τους λόγους για τους οποίους δεν μπορεί να θυσιάσει τα χρήματα του μπόνους του. Επίσης, η Σάντρα δεν είναι πρότυπο εργαζομένου. Αντιθέτως, θεωρείται «αδύναμη» και λιγότερο παραγωγική. Και αν δεν υπήρχε ο συνδικαλιστής σύζυγός της (Φαμπρίτσιο Ροντζιόνε), η δυσκολία της να βρει τη φωνή που χρειάζεται θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη.
Δέκα ολόκληρα χρόνια οι αδελφοί Νταρντέν συζητούσαν το ενδεχόμενο της αφήγησης μιας τέτοιας ιστορίας, αλλά δεν χρειάστηκαν παραπάνω από μερικούς μήνες για να ολοκληρώσουν το σενάριο μόλις συνέλαβαν την ιδέα, εμπνευσμένοι από πραγματικές ιστορίες στον χώρο των εργαζομένων. «Θέλαμε η αφήγηση να ξεδιπλωθεί μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, όπως δηλώνει και ο τίτλος της ταινίας» είπαν.
Πρωταγωνίστρια της ταινίας «Δυο μέρες, μια νύχτα» είναι η γαλλίδα ηθοποιός Μαριόν Κοτιγιάρ, βραβευμένη με το Οσκαρ α’ γυναικείου ρόλου για το «Ζωή σαν τριαντάφυλλο». «Δεν είμαι ακριβώς το πρόσωπο που οι αδελφοί Νταρντέν θα επέλεγαν για μια ταινία τους» είπε η Κοτιγιάρ. «Εξεπλάγην όταν μου προτάθηκε ο ρόλος και ασφαλώς δεν μπορούσα παρά να τον αναλάβω. Οι Νταρντέν δεν είναι απλώς προσεκτικοί παρατηρητές της πραγματικότητας, αλλά και κινηματογραφιστές που παίρνουν ρίσκα. Ηθελα να βρεθώ στον κόσμο τους, να γίνω κομμάτι του ρίσκου τους!».
Ακόμη και η πρόσληψη μιας διεθνούς σταρ όπως η Κοτιγιάρ ήταν μια πρόκληση για τους αδελφούς Νταρντέν, όπως επισήμανε ο Ζαν-Πιερ. «Η Μαριόν θα έπρεπε να ανακαλύψει ένα καινούργιο σώμα και ένα καινούργιο πρόσωπο για αυτή την ταινία. Και τα κατάφερε».
Η ταινία «Δυο μέρες, μια νύχτα» θα προβληθεί στην Ελλάδα σε διανομή Seven Films
HeliosPlus
