Ο νόμος είναι νόμος· έτσι μου μάθαιναν μικρός, γράφει ο Ρόμπερτ Φισκ στον «Independent». Αλλά όλα αυτά είναι ανοησίες, συνεχίζει, φέρνοντας ως παράδειγμα την περίπτωση του Τζέρι Ανταμς, αρχηγού του κόμματος Σιν Φέιν (πολιτικού σκέλους του ΙΡΑ) στη Βόρεια Ιρλανδία ο οποίος συνελήφθη την περασμένη εβδομάδα για πιθανή ανάμειξη σε δολοφονία το 1972 και κρατήθηκε επί τέσσερις μέρες για ανάκριση.
Ο Φισκ δανείζεται από τον ιρλανδό φιλόσοφο Φίνταν Ο’Τουλ για να σχολιάσει την υπόθεση: πρόκειται για «μια φρικαλεότητα που φωνάζει να καταλογιστούν ευθύνες» _ στην οποία ο Ανταμς αρνιόταν πάντα κάθε ανάμειξη.
Το Σιν Φέιν ανακοίνωσε ότι η «σύλληψη» του Ανταμς ήταν πολιτική _ παρατήρηση που αντιμετωπίστηκε ειρωνικά από τους Ενωτικούς (σ.σ. υπέρμαχους της παραμονής της Βόρειας Ιρλανδίας στη Βρετανία) και τους Βρετανούς.
Λίγο πριν από την σύλληψη του Ανταμς είχε ανακοινωθεί ότι δεν θα πραγματοποιηθεί ανεξάρτητη έρευνα για την δολοφονία 11 άοπλων αμάχων στο Μπάλιμερφι το 1971 από στρατιώτες του τάγματος αλεξιπτωτιστών _ της λιγότερο πειθαρχημένης από τις βρετανικές μονάδες που στάλθηκαν στη Βόρεια Ιρλανδία και η οποία στη συνέχεια σκότωσε άλλους 14 αμάχους στο Ντέρι την Ματωμένη Κυριακή.
Στο Μπάλιμερφι οι Βρετανοί σκότωσαν, μεταξύ άλλων, έναν καθολικό ιερέα που κρατούσε μια αυτοσχέδια λευκή σημαία και μια μητέρα οκτώ παιδιών που βοηθούσε ένα τραυματισμένο αγόρι. Γι’ αυτές τις δολοφονίες βεβαίως αποφασίστηκε ότι δεν θα λογοδοτήσει κανείς. Μάλιστα τα ονόματα των Βρετανών που υπηρετούσαν τότε στο τάγμα αυτό είναι γνωστά ενώ τα «στοιχεία» που ενοχοποίησαν τον Ανταμς στην πρώτη υπόθεση ήταν οι μαρτυρίες δυο νεκρών σήμερα μελών του ΙΡΑ.
Δεν θα υπάρξει ανεξάρτητη έρευνα ούτε για τον εμπρησμό του ξενοδοχείου La Mon το 1978, κατά τον οποίο ο ΙΡΑ έκαψε ζωντανά 12 άτομα. Οι συγγενείς των νεκρών υποψιάζονται ότι τα στοιχεία που αφορούσαν ύποπτους του ΙΡΑ αφαιρέθηκαν από τον φάκελο προκειμένου να προστατευθούν σημαντικά άτομα αναμεμειγμένα στην ειρηνευτική διαδικασία στη Βόρεια Ιρλανδία. Περιττό να πούμε ότι γι’ αυτό το τελευταίο δεν παραπονέθηκε ο ΙΡΑ.
Δεν χρειάζεται όμως να πάμε ως τη Βόρεια Ιρλανδία για να βρούμε αποδείξεις νομικής υποκρισίας. Το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών αποφάσισε ότι όσοι μετανάστες πάνε να πολεμήσουν εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Ασαντ στη Συρία θα στερούνται το βρετανικό τους διαβατήριο. Ακόμη και αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι αρχικά η Βρετανία υποστήριζε την συριακή αντιπολίτευση, υπάρχουν προβλήματα και με το θέμα των διαβατηρίων. Πολλοί Βρετανοί υποστηριχτές του Ισραήλ για παράδειγμα έχουν πολεμήσει με το μέρος των Ισραηλινών στους διάφορους πολέμους τους. Θα χάσουν και αυτοί το διαβατήριό τους αν δεν γεννήθηκαν στη Βρετανία; Όχι βέβαια. Ενας νόμος για μουσουλμάνους και άλλος για μη μουσουλμάνους.
