Ενα πεσκέσι με περίμενε τις προάλλες στο περιοδικό: μέσα σε μια άσπρη χάρτινη σακούλα, πάνω στην οποία υπήρχε το όνομά μου γραμμένο με ωραία καλλιγραφικά γράμματα, βρήκα ένα βαρύ δοχείο. Το σχήμα του παρέπεμπε στην μυλόπετρα που χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν για τη σύνθλιψη του ελαιοκάρπου και η οποία αντικαταστάθηκε από μεθόδους ταχύτερες μεν βάναυσες ως προς την ελιά και τον πολύτιμο χυμό της δε. Οπως πληροφορήθηκα από την επιστολή που συνόδευε το έμβασμα, το δοχείο περιείχε ανθό αγουρέλαιου από «κορωνέικες ελιές βιολογικής καλλιέργειας της Λακωνικής Μάνης», το οποίο παράγεται «με άλεση σε παραδοσιακή μυλόπετρα… υπό πλήρη απουσία θερμότητας», αλλά «με ανθρώπινη παρουσία σε όλα τα στάδια παραγωγής και συσκευασίας». Ως όνομα του ελαιολάδου επιλέχθηκε το συμβολικό και ταυτόχρονα κυριολεκτικό «Milestone» καθώς όλα δείχνουν ότι οι δημιουργοί του, δύο νέα παιδιά με καλές σπουδές και προϋπηρεσία στην Ελλάδα και την αλλοδαπή, φιλοδοξούν να αποτελέσει πραγματικό ορόσημο για την εταιρεία τους. Την ονομάζουν «Of Dreams and Knowledge» (από όνειρα και γνώση) και αν κρίνει κανείς από την επιλογή της αγγλικής μάλλον έχουν στραμμένο το βλέμμα στο εξωτερικό.
Δοκίμασα τον καρπό της ελιάς, αλλά και των κόπων της Μπάρμπαρας Ρουσάκη και του Κωνσταντίνου Μαμμάση, πάνω σε φρέσκο σταμναγκάθι που μου είχαν φέρει από την Κρήτη. Χωρίς αλάτι. Νομίζω ότι έχει τα όλα προσόντα να φτάσει μακριά. Καλοτάξιδο!
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 13 Απριλίου 2014.
